ΚΟΚΚΙΝΕΣ ΠΟΡΤΕΣ

Το χοντραίνει ο καπιταλισμός (ηλίθιε). Αφού πρώτα γέμισε τις ηπείρους με εκατομμύρια πτώματα σε πολέμους και εμφύλιους δικών του… παραγωγών, τώρα άρχισε να «αντιγράφει» και τις μεθόδους των ναζιστών! Βαρέλι δίχως πάτο ή η αρχή ενός καινούριο παραλογισμού;

Στη χώρα που «δίδαξε» τη σημαίνει αποικιοκρατία, στη χώρα-σύμβολο των επεμβάσεων, ξεκίνησε ήδη και επίσημα η γκετοποίηση των προσφύγων και ο δημόσιος στιγματισμός τους. Μπορεί (ακόμη) οι Σύριοι, οι Ιρακινοί ή οι Αφγανοί να μην κυκλοφορούν με κίτρινο άστρο στο πέτο του σακακιού τους, αλλά είναι υποχρεωμένοι να ζουν πίσω από… βαμμένες κόκκινες πόρτες! Κι επειδή όλα τα δεινά ξεκινούνε κάπως… πειραματικά, δείτε τι «παίζει» το τελευταίο διάστημα στη βόρεια Αγγλία.

Παρηκμασμένες συνοικίες και εγκαταλελειμμένα σπίτια που κάποτε συγκροτούσαν τη μεσοαστική ψευδαίσθηση της εργατικής τάξης –και που με κυνική βαρβαρότητα ερήμωσε ο νεοφιλελευθερισμός της «σιδεράς» Θάτσερ–, εδώ και κάμποσο καιρό έχουν επιστρατευτεί για να «φιλοξενήσουν» τους πρόσφυγες από τις εμπόλεμες ζώνες της Μέσης Ανατολής. Σπίτια-αποθήκες, μοιάζουν να προετοιμάζουν το ευρωπαϊκό μοντέλο του απαρτχάιντ. Γειτονιές του περιθωρίου, κατά κανόνα ταυτισμένες με την παραβατικότητα και το έγκλημα, «συμμετέχουν» μεθοδικά σε ένα σχέδιο «πειθαρχικής εξόντωσης»!

Ήδη –και σε πλήρη αντίθεση με τα όσα περί των αντιθέτων κραδαίνει ο μεγιστάνας Στιούαρτ Μονκ (στην κυριότητα του οποίου ανήκουν οι τεράστιες εκτάσεις των ακινήτων)– τα πρώτα κρούσματα ρατσιστικής βίας έκαναν την εμφάνισή τους στους τοίχους και τα πεζοδρόμια των γκέτο. Συνθήματα, προπηλακισμοί, περιττώματα, σφαγμένα ζώα (αυτό σαν κάτι να μου θυμίζει), συνθέτουν το κλίμα τρόμου που, αργά αλλά σταθερά, επιβάλλει η παρακρατική αλητεία των βρετανών φασιστών. Και για να μην έχετε την παραμικρή αμφιβολία, η βιαιότητα των ενστίκτων τους, διόλου δεν απέχει από αυτή των εγχώριων δολοφόνων!

Μπορεί ακόμη να μη σακατεύτηκαν στο ξύλο οι πρώτοι «πρόσφυγες ακτιβιστές» που τόλμησαν να αλλάξουν χρώμα στην πόρτα τους, μετατρέποντάς την από κόκκινη σε λευκή, αλλά οι «προειδοποιήσεις» εστάλησαν αμέσως με τους… φουσκωτούς της εταιρίας του Μονκ: οι πρωτοβουλίες εδώ, κομμένες!

Και κάπως έτσι, οι πρόσφυγες κλείστηκαν πάλι πίσω από τις κόκκινες πόρτες! Τώρα όμως στους δρόμους μυρίζει ακόμη πιο έντονα η μπόχα του ρατσισμού. Καλή μας αρχή…