ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΜΙΑ... ΓΚΙΟΛΑ!

Δεν είχα καμία διάθεση να ανοίξω ή να συνεχίσω μία συζήτηση γύρω από το έργο που προγραμματίζει η Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης στην περιοχή της Γκιόλας στη Θάσο. Ό,τι ήταν να πω, το είπα στο κείμενο της περασμένης εβδομάδας. Όμως, ένα σχόλιο του Αντιπεριφερειάρχη Καβάλας Θεόδωρου Μαρκόπουλου, με αναγκάζει να επανέλθω. Για έναν και μόνο λόγο: επειδή χαρακτηρίζει «αυθαίρετες διαπιστώσεις» όλα αυτά που συνόδευσαν την αντίθεσή μου στο συγκεκριμένο έργο.

Παραθέτω το σχόλιο του φίλτατου Θεόδωρου και επανέρχομαι: Αγαπητέ Μπάμπη Γαμβρέλη. Στο κείμενο σου έχεις συμπεριλάβει μία σειρά από αυθαίρετες διαπιστώσεις όσον αφορά τις προθέσεις μας, τις ενέργειές μας αλλά και τις αρμοδιότητες που έχουμε ως Περιφέρεια. Προσωπικά δεν μπορώ να συμφωνήσω με τη ματαίωση της βελτίωσης ενός δρόμου γιατί σε άλλα σημεία του δρόμου υπάρχουν… σκουπίδια.

Γνωρίζοντας εκ του σύνεγγυς τη γλωσσική επάρκεια του κυρίου Μαρκόπουλου, θα περίμενα να είναι περισσότερο ακριβής στη διαπίστωσή του περί «αυθαιρεσίας». Δεν το έπραξε και θεωρώ σκόπιμο να… βοηθήσω!

Είναι άραγε «αυθαίρετη» η διαπίστωση ότι στην υπό… «ανάπτυξη» περιοχή υπάρχει και λειτουργεί παράνομο κτίσμα υγειονομικού ενδιαφέροντος το οποίο (παραδόξως πώς) διέλαθε της προσοχής του κυρίου Μαρκόπουλου στην πρόσφατη (και από τον ίδιο επιβεβαιωμένη) επίσκεψή του εκεί;

Είναι άραγε «αυθαίρετη» η διαπίστωση ότι ολόκληρο το οδικό δίκτυο της Θάσου –άλλως και «τουριστικής ναυαρχίδας» της Περιφέρειας– ζέχνει στη βρώμα και το σκουπιδαριό; Δε λέω, καλή και φιλότιμη η προσπάθεια του κυρίου Μαρκόπουλου να «καλλωπίσει» την εικόνα μιλώντας για «σημεία του δρόμου», αλλά τον διαψεύδει η (οικτρή) πραγματικότητα. Για να μη μιλήσω για το τι συμβαίνει στα ενδότερα με τους… ιδιωτικούς σκουπιδότοπους!

Είναι άραγε «αυθαίρετη» η διαπίστωση ότι όταν ένα οδικό δίκτυο που «έρχεται» να αξιοποιήσει τουριστικά μία περιοχή, αλλά δεν συνοδεύεται από παράλληλες υπηρεσίες και παρεμβάσεις, ακυρώνει εξ αρχής τον ρόλο και τη λειτουργικότητά του; Ποια μελέτη του έργου εγγυάται τον σεβασμό και την προστασία του περιβάλλοντος από τα (κατά κανόνα) έξαλλα τουριστικά στίφη;

Είναι άραγε «αυθαίρετη» η διαπίστωση ότι τα δημόσια έργα πρέπει να διέπονται από την αρχή της «προτεραιότητας»; Αν συμφωνήσουμε ότι δεν είναι, τότε ποιος μπορεί να μας πείσει ότι ένας δρόμος προς την Γκιόλα είναι πιο αναγκαίος και πιο σημαντικός από τον δρόμο (ας πούμε) που θα ενώσει τον Θεολόγο με τα Κοίνυρα; Μα και το απλό: όταν προβάλλεις ως τουριστικό σου πλεονέκτημα το πολιτιστικό παρελθόν ενός τόπου, πώς μπορείς να αφήνεις τους αρχαιολογικούς χώρους στην κατάσταση που είναι σήμερα; Η καλοκαιρινή επίσκεψη του κυρίου Μαρκόπουλου στη Θάσο δεν συνοδεύτηκε από τις θλιβερές εικόνες της Αρχαίας Αγοράς και των αρχαιοτήτων της Αλυκής;

Επ’ αυτών –μα και άλλων τόσων που δεν είναι της ώρας– και η διαπίστωση για τις πολιτικές (ή κομματικές;) φούσκες που ανέδειξε τα τελευταία χρόνια η (όλων των βαθμών) Τοπική Αυτοδιοίκηση στον τομέα του τουρισμού. Το αν τώρα αυτή ήταν μία «αυθαίρετη διαπίστωση», μετά χαράς να την… πάρω όλη επάνω μου!