ΥΠΕΡ ΛΟΥΚΟΥ

Έχοντας προ πολλού παραδώσει το «αντιμνημονιακό της πνεύμα», η κυβέρνηση αυτή έχει πια ελάχιστα πεδία και αναφορές για να αποδείξει την «αριστερή της καταγωγή». Ενίοτε, την επάρκεια και τις ικανότητες των υπουργών που τη στελεχώνουν. Ελάχιστα μεν, σημαντικά δε. Πεδία και τομείς που, εν πολλοίς, εμπεριέχουν και το πολιτικό της πλεονέκτημα. Όπως για παράδειγμα, αυτό του Πολιτισμού…

Δυστυχώς, οι αρχικές προσδοκίες που καλλιέργησε η παρουσία του Νίκου Ξυδάκη στο αρμόδιο υπουργείο μοιάζουν να υποχωρούν και να εξαντλούνται. Ο πολλά υποσχόμενος κύριος Μπαλτάς αποδεικνύεται ελάχιστα πειστικός και τα μάλα… ακαδημαϊκός! Χωρίς καμία διάθεση να συγκρουστεί με τις κομματικές (εδώ και καλλιτεχνικές) ιδιοτέλειες, χωρίς καν μια υποψία «πάθους», οράματος και δημιουργίας, έχει επαναπαυτεί (και παραδοθεί) στον μίζερο ρόλο του «ισορροπιστή»! Και ως γνωστόν, πολιτισμός με ισορροπίες, δεν…

Το ακόμη πιο ανησυχητικό; Ότι ο κύριος Μπαλτάς δείχνει να «προσαρμόζεται» πολιτικά και πρακτικά με όλα εκείνα τα απίθανα και βαρύγδουπα που περιέχονταν στο –γεμάτο από κρατικοδίαιτες αντιλήψεις– πολιτιστικό πρόγραμμα τους ΣΥΡΙΖΑ. Με όλα εκείνα τα «κολλήματα» και τις γραφειοκρατίες που κομίζουν τα βαρίδια των κομματικών μετριοτήτων και οι καλλιτέχνες του «ιδεολογικού διαλογισμού». Προσαρμογή (ή και υποταγή;) που επέφερε –κατά το μάλλον ή ήττον– και την απομάκρυνση του Γιώργου Λούκου από το Φεστιβάλ Αθηνών.

Χωρίς πολλά-πολλά: είναι όνειδος για την κυβερνώσα Αριστερά αυτή απόφαση. Και γίνεται τραγικά επικίνδυνη όταν η νομική της διάσταση βασίζεται σε ψιθύρους, εκδοχές και υποθέσεις!   

Δεν θα καθίσω να υπερασπιστώ το έργο του κυρίου Λούκου. «Μιλάει» από μόνο του και τα εγκώμια περιττεύουν! Ο άνθρωπος «πήρε» ένα ανυπόληπτο και παρηκμασμένο Φεστιβάλ (εκεί όπου ευδοκιμούσαν όλα τα «κομματικά φρούτα» και οι ημέτεροι) και κατάφερε μέσα σε λίγα χρόνια να το εκτοξεύσει σε γεγονός πανευρωπαϊκής εμβέλειας. Ναι, με λάθη, με παραλείψεις, με υπερβολές, με ελιτισμούς ίσως, αλλά σπουδαίο και εκλεκτό! Φωτεινό και ρηξικέλευθο. Πρωτοποριακό και γόνιμο. Και βαθιά νεανικό! Τι άλλο λοιπόν χρειάζεται για να τον σεβαστεί ένας υπουργός της Αριστεράς και να τον αναβαθμίσει; Και τι άλλο για να αποτελέσει το έργο του το «πολιτιστικό του παράδειγμα»;

Αντί όλων αυτών, ο κύριος Μπαλτάς, «πατώντας» επάνω σε μία «δικαστική εκκρεμότητα», αποπέμπει τον κύριο Λούκο από τη θέση του, στιγματίζοντάς τον μάλιστα και με τη ρετσινιά του καταχραστή! Και κάπως έτσι, οι επιτήδειοι άρχισαν ήδη να τρίβουν τα χέρια τους. Οι επιτήδειοι και οι μέτριοι.

Υ.Γ.:

Αναρωτιέμαι, η εμπλοκή του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης κυρίου Λέανδρου Ρακιντζή στην υπόθεση, συνηγορεί στη φερεγγυότητα της έρευνας; Αναρωτιέμαι, είπα…