ANTIFA Λάιφ Στάιλ

Και ξαφνικά, η Δέσποινα Βανδή έγινε το «αντιφασιστικό must» των ημερών! Το ξεχαρβαλωμένο σύστημα της σόου μπιζ και του κρετίνικου σελεμπριτισμού, βρήκε επιτέλους την αντιφασίστρια που του έλειπε. Τέλος με το δημοκρατικό μονοπώλιο των «έντεχνων» και των μουτζούφληδων «στρατευμένων». Η «σάρα και η μάρα» της παρακμής και της κραιπάλης, παίρνει την πολιτική της εκδίκηση με ένα κορίτσι από τα «βαθιά της σπλάχνα».

 

Τι κι αν ο απέναντι εχθρός ήταν μέχρι χθες «σάρκα από τη σάρκα» του κάγκουρου σκυλά. Τι κι αν ήταν το «δικό το παιδί»! Το είδωλό το! Ο «αετός» του! Τι κι αν όταν εκείνος ύψωνε το χιτλερικό του χέρι μέσα στην καπνίλα της πίστας, αυτός μπεκρούλιαζε με τις μπόμπες της φοροδιαφυγής και ξεκαύλωνε με τις κωστοπουλικές αρτίστες. Ας πρόσεχες, Notis… Στο πρόσκαιρο ξεθόλωμα, όλα μπορούν να συμβούν. Ακόμη και το antifa λάιφ στάιλ!

 

Από την άλλη πάλι, σκέφτομαι: οκέι, καμία αμφιβολία. Αυτό το «αρσενικό με την τσίχλα», αυτή η «κολώνα» του «καλλιτεχνικού λοιμού», αυτός ο στιλιστικός και πνευματικός καρνάβαλος είναι φασισταριό του κερατά. Με τις μαγκιές του, τις αγριάδες του, τα τσαμπουκαλέματά του, τα μουγκρητά του. Ε, και; Notis είναι αυτός. Το είπε και η Δέσποινα. Λιγάκι ιδιόρρυθμος, λιγάκι ανατρεπτικός… Κάπου–κάπου πουλάει και λίγη τρέλα για να να ‘χουμε να κουβεντιάζουμε εποικοδομητικά στον ελεύθερο χρόνο μας. Κι αν του ξεφεύγει και καμιά σνιφαρισμένη μαλακία μέσα στις τόσες ουφοδιαγνώσεις του, δε γαμείς. Το προχωρημένο στάδιο του συλλογικού μας σταρχιδισμού καταφέρνει να τα απορροφά και να τα καταπίνει όλα. Κάπως έτσι δε «χωνέψαμε» και την Μπαλάντα του κυρ Μέντιου από το στόμα του, τότε που τα άνθη της ανοχής μας έρεαν στις φιδίσιες μπότες του;

 

Αλλά, κακά τα ψέματα. Αν ο Σφακιανάκης είναι απωθητικός μία φορά για τις ιδέες και τους τρόπους του, το «μοντέλο ψυχαγωγίας» που υπηρετεί είναι απείρως πιο χυδαίο, πιο διαβρωτικό και πιο επικίνδυνο. Αυτό είναι ο πραγματικός φορέας του εκφασισμού. Η επιτομή του. Ο «πνευματικός πυλώνας» της νεοελληνικής αμορφωσιάς. Το «πολιτιστικό μας παραπέτασμα». Κι αυτό το «πανηγύρι των ατάλαντων», αυτό το «πάρτι των μηδενικών», αυτός ο «κοινωνικός υπόνομος» και αυτή η «λαϊκή ξετσιπωσιά», δεν ήταν ιδέα του νεαρού ντι τζει από την Κω. Δεν τα σκέφτηκε αυτός. Δεν είναι δικό του το έργο. Αυτός, φως είδε και μπήκε. Και λάμψη τέτοια που τύφλα να ‘χει η άλλη του Κιούμπρικ με τον Νίκολσον.

 

Απλά τα πράγματα. Κάποιοι άλλοι είχαν μεριμνήσει προ πολλού για την «ηλεκτροδότηση». Κάποιοι άλλοι είχαν «στήσει» το παιχνίδι. Με συνέπεια, με φροντίδα, με επιμονή, με σχέδιο. Και με ονοματεπώνυμο. Αυτοί μετέδωσαν τους ιούς. Αυτοί μας φλόμωσαν με την «κουλτούρα της ευμάρειας». Αυτοί αποθέωσαν τον «φετιχισμό της πιστωτικής». Αυτοί έκαναν πρότυπο ζωής, συμπεριφοράς και ηθικής τη νόμιμη πορνεία των πρωινάδικων. Κι αυτοί τσίτωσαν τα εκκωφαντικά ντεσιμπέλ μιας παράφωνης χώρας.

 

Αν δεν υπήρχαν οι σαλταδόροι του μοιραίου δικομματισμού, τα μειράκια της εξουσίας, οι άξεστοι με τις γραβάτες, οι γελοίοι πολιτικάντηδες, οι φτηνιάρηδες των τοπικών κοινωνιών, κανείς Σφακιανάκης δε θα τολμούσε να υπερβεί το μέτρο του. Στον πάγκο του θα ήταν, εφ’ ω ετάχθη από τη φύση του.  

 

Σε αυτόν τον αισθητικό και πολιτικό βούρκο, η συμμετοχή της Δέσποινας Βανδή υπήρξε κάτι παραπάνω από… εκτυφλωτική. Μέσα εκεί αναδείχτηκε και μεγαλούργησε. Στα έλη του θεμελίωσε τον «καλλιτεχνικό της θρόνο». Από τις δυσωδίες του αναρριχήθηκαν οι θόρυβοι του Φοίβου και τα λαϊκοπόπ ξεφαντώματα. Εκεί βρήκε το ιδανικό της ορμητήριο η «φυλή της καψούρας». Κοντά της εκτονώθηκε όλο το «κακό συναπάντημα». Όλος ο «συρφετός των επιτυχημένων». Όλη η ομοιόμορφη μάζα των «ευτυχισμένων ιθαγενών». Των κανίβαλων μπράβων. Των «επιχειρηματιών» της νύχτας. Των σαλιάρηδων του STAR. Των ούγκανων της Espresso…

 

Να λοιπόν ο λόγος που αδυνατώ να δω με τόση «ανοιχτωσιά» τη δήλωση της Βανδή. Να γιατί δε μπορώ να «γουστάρω τρελά» το «ευγενικό χώσιμο» που έριξε στον αντάβαλο παρτενέρ. Μπορεί για λίγο να μου «έπιασε το σφυγμό» εκείνη η αυθόρμητη και βαθιά ανθρώπινη αναφορά της στους πρόσφυγες γονείς της, αλλά μέχρις εκεί. Βλέπετε, ακόμη και η συγχώρηση έχει τα όριά της.