ΤΗΛΕΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ...

Αντιγράφω την είδηση: Την απόκτηση τηλεοπτικού και ραδιοφωνικού σταθμού πανελλαδικής εμβέλειας, ανακοίνωσε ο Αρχιεπίσκοπος της Εκκλησίας της Ελλάδας, Ιερώνυμος. Η Εκκλησία της  Ελλάδας είχε συμφωνήσει από την περασμένη Άνοιξη για ευρεία συνεργασία με το κανάλι Θεσσαλονίκης «4Ε», το οποίο έχει περιφερειακή άδεια ενώ εκπέμπει ήδη και ψηφιακά. Η συμφωνία παρά τις αρχικές αντιδράσεις υπογράφηκε και έτσι ο κ. Ιερώνυμος ανακοίνωσε πως τη διαχείριση του προγράμματος θα αναλάβει η Αποστολική Διακονία και σύντομα θα γίνουν ανακοινώσεις.

Παρατήρηση πρώτη: η «διοικούσα εκκλησία» διάλεξε την πιο ακατάλληλη εποχή για να ανακοινώσει την ίδρυση ενός «μέσου» του οποίου ουδείς μπορεί να αντιληφθεί την ανάγκη και τη χρησιμότητά του. Σε μία χρονική συγκυρία που ο λαός (και το… ποίμνιο) έχει τσακιστεί από την οικονομική κρίση και η ψυχολογία του «βαράει διάλυση», η λειτουργία ενός τηλεοπτικού σταθμού με «κατηχητικό ρόλο», φαντάζει ως… επένδυση χλίδας. Ενίοτε και ως «μαρτυρία χριστιανικής αφασίας». Τι μπορεί να αντιστρέψει τις παραπάνω ενστάσεις; Αν ο παρηγορητικός ρόλος της Εκκλησίας αποδειχτεί το «πνευματικό παντεσπάνι» της κρίσης! Αρκεί, βέβαια, κάποιοι να πιστεύουν στα… θαύματα!

Παρατήρηση δεύτερη: με ζωντανή τη μνήμη από την παταγώδη αποτυχία του ραδιοφωνικού σταθμού, το άλμα προς την «τηλεοπτική (ορθόδοξη) επανάσταση», μοιάζει ως το απόλυτο απονενοημένο διάβημα. Ένα επικοινωνιακό άλμα στο κενό της λαμπερής εκκοσμίκευσης. Πιθανότητες ανατροπής των ανησυχιών και των επιφυλάξεων; Αν κάποιοι καταφέρουν να τιθασεύσουν τους «ξεσαλωμένους παραγοντισμούς», τα «θεολογικά πάθη» και τις «πατερικές έριδες» και βγάλουν από το τέλμα και την ανυποληψία τον «μιντιακό λόγο» της… επικρατούσας θρησκείας! Τι μένει για την επίτευξη μιας τέτοιας προσδοκίας; Απλά, να… προσευχηθούμε!

Παρατήρηση Τρίτη (και κορυφαία): η απερίγραπτη (από όλες τις πλευρές) συνεργασία με την 4Ε. Ένα εντελώς θρησκόληπτο κανάλι, με έντονα προτεσταντικά χαρακτηριστικά και έκδηλο μεταφυσικό προσανατολισμό, έρχεται να «κουμπώσει» πάνω στην «επίσημη γλώσσα» της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Η απίστευτη γραφικότητα των εκπομπών που εκπέμπει η «αδελφότητα της Ασπροβάλτας», το αισθητικό της γιουσουρούμ, ο υποβόσκων (και ουχί υπολανθάνων) φονταμενταλισμός της και η μόνιμη ροπή της προς κάθε τι αστυνομικοστρατιωτικό, καθιστούν οποιαδήποτε συνεργασία μαζί της, αντιδεοντολογική, άκαιρη, ανώφελη, ασυντόνιστη και αποπροσανατολιστική. Θα πρόσθετα δε και άκρως επικίνδυνη.

Γιατί, όσο και να προσπαθήσει κάποιος να βρει διεξόδους για να μετριάσει (γιατί για να εξαφανίσει, ούτε λόγος) τις πνευματικές και εκπολιτιστικές επιπτώσεις από μία τέτοια συνεργασία, θα σκοντάψει (αναγκαστικά) πάνω στους κανόνες που ορίζουν τα «πάρε–δώσε» αυτών των συμφωνιών. Και θα κληθεί (θέλοντας και μη) να ανταπεξέλθει στα υπονομευτικά όρια που θέτει η αρχή των «αμοιβαίων υποχωρήσεων».

Το ερώτημα είναι πολυδιάστατο: Τι θα θίξουν αυτές οι υποχωρήσεις; Ποια «θεολογία» θα «βάλει νερό στο κρασί της»; Ποιοι θα «συμμαζευτούν» ενώπιον… συμβολαίων και υπογραφών; Ποια τα «ωφελήματα» και ποια τα «περιττά»;

Μία σκέψη μόνον θα τολμήσω επ’ αυτών: αν η Ορθόδοξη Εκκλησία βρεθεί στη δίνη της «συναλλαγής» με τους «μανιχαϊστές αδελφούς» της 4Ε, το μόνο που θα καταφέρει είναι να έχει αύριο ένα κανάλι με «όλα τα κομφόρ», αλλά να χάσει ένα μεγάλο μέρος από τη θεολογική της αξιοπιστία.

Γιατί, όταν πας «ξιπόλητος στο λαϊκισμό», τίποτε δε σου εγγυάται ότι δε θα τρυπηθείς από τα αγκάθια του!

Υ.Γ.:

Από όλο αυτό που περιέγραψα για τη τηλεόραση της 4Ε, θέλω να εξαιρέσω την εκπομπή του εξαίρετου επιστήμονα και εντιμότατου δικαστή, Κωνσταντίνου Λογοθέτη. Θα ήμουν ο τελευταίος που θα «έκαιγα» μαζί με τα «ξερά» και τα «χλωρά».