Τρίτη 19 Νοεμβρίου 2013

Ταρζανιές μέσω... Ζouglas.



Από τα χρόνια της 17Ν, απόκτησα ένα «ψυχαναγκαστικό κουσούρι». Μπορείς να το πεις και «πολιτική διαστροφή», αλλά τώρα δεν είναι της ώρας να μπούμε σε τέτοιες παράπλευρες ερμηνείες. Ποιο είναι αυτό το «κουσούρι»; Να διαβάζω μία, δύο ή και τρεις φορές τις μακροσκελείς προκηρύξεις όλων των τρομοκρατικών (;) οργανώσεων που, συνήθως, έπονται των (ούτως ή άλλως) αποτρόπαιων δολοφονιών τους. Φυσικώ τω λόγω, αυτή μου η «κλίση» να συνοδεύεται και από μία ιδιαίτερη αντίληψη ως προς τις «λεπτομέρειες» των κειμένων, αλλά και για τα όσα (διόλου αμελητέα) συνηθίζεται να τα συνοδεύουν.

Μετά το φονικό του Νέου Ηρακλείου, ελάχιστοι ήταν αυτοί που αμφέβαλαν ότι αργά ή γρήγορα θα ερχόταν και η «ιδεολογική του πιστοποίηση» μέσω της «καθιερωμένης οδού». Ήγουν, της αποστολής προκήρυξης στα γνωστά προοδευτικά έντυπα (πάει να πει, ή στην Ελευθεροτυπία, ή στο Ποντίκι, ή –τώρα ίσως– και στην Εφημερίδα των Συντακτών) και πάντα με την πάγια τακτική της «παράδοσης»: ένα ανώνυμο τηλεφώνημα που οδηγεί τους δημοσιογράφους σε κάποια εσοχή κτιρίου, έναν εγκαταλελειμμένο κάδο, ένα σκοτεινό πάρκο, ή ένα περιφερειακό παρκινγκ. Ε, έστω και με δεκαπέντε μέρες καθυστέρηση… καλώς τηνε κι ας άργησε!

Όμως, άλλες οι «παλαιές συνήθειες» και άλλα τα νέα δεδομένα. Γι’ αυτό και «άλλη» η οργάνωση. Ποιος ΕΛΑ, ποια Σέχτα Επαναστατών, ποιος Μαζιώτης, ποια Ρούπα, ποιοι Συνωμότες από τους Πυρήνες της Φωτιές. Μία άγνωστη ομάδα με την επωνυμία «Μαχόμενες Επαναστατικές Λαϊκές Δυνάμεις» κάνει την εμφάνισή της και δημιουργεί εξ αρχής… σύγχυση. Τέτοια που, για πρώτη φορά στα χρονικά της «αντιτρομοκρατικής επικοινωνίας», να προφέρεται για λίγη ώρα και με λάθος όνομα! Για όσους ξέρουν και ασχολούνται με το αντικείμενο, δεν είναι διόλου ασήμαντο το «λάθος» τις αρχικής… ονοματοδοσίας. Όπως δεν είναι να προσπερνάς και το «εφεύρημα» για την «επιβεβαίωση εγκυρότητας» του USB από την ΕΛΑΣ, από τη στιγμή μάλιστα που η οργάνωση είναι «πρωτοεμφανιζόμενη» και οι «συγκρίσεις» δεν παρέχουν καμία ασφάλεια και σιγουριά. Ιδίως όταν οι «ειδικοί» της αντιτρομοκρατικής έχουν γίνει «ρόμπα» πριν από μία εβδομάδα με εκείνη τη «μυστική» (αλλά ευρέως… διαδεδομένη) «έκθεση» για τις τρομοκρατικές οργανώσεις. Παρ’ όλα αυτά, το πράσινο (ή γαλάζιο;) φως για τη δημοσίευση της προκήρυξης εδόθη!

Η συνέχεια όμως κρύβει τα «όμορφα». Ποτέ άλλοτε στα παγκόσμια χρονικά μία «τρομοκρατική οργάνωση» που (αυτό)προσδιορίζεται ως αντιναζιστική (άρα, στα καθ’ ημάς, και αντιχρυσαυγίτικη) επιλέγει να «δώσει» την προκήρυξή της σε ένα Μέσο που προβάλει (και «πλασάρει») συνεχώς τα στελέχη των (υποτιθέμενων) εχθρών της και που με «συνοπτικά διαδικτυακά γκάλοπ» βγάζει το κόμμα τους πρώτο στις… προτιμήσεις. Και αυτό, όσο και να θες, όση «καλή πίστη» και να διαθέτεις, δεν μπορείς να το παραβλέψεις και να το… καταπιείς. Όπως δεν μπορείς να παραβλέψεις δύο πολύ «συμβολικές» λεπτομέρειες. Την επιλογή του «τόπου παράδοσης» και τη χρονική συγκυρία της «εμφάνισής» της. Συνειρμικά και μόνον, το μνημείο της Καισαριανής παραπέμπει ευθέως στους κομμουνιστές (με ό,τι αυτό συνεπάγεται) και η ημερομηνία «παράδοσης–παραλαβής»… φωτογραφίζει Πολυτεχνείο! Και αυτά, τυχαία δεν τα λες…

Στο «εσωτερικό» της μέρος, η προκήρυξη «διακρίνεται» από μία εξαιρετική… καλαισθησία. Σχεδιαστική και γλωσσική. Θεματικές ενότητες, διαστήματα στις παραγράφους, συχνή χρήση των εισαγωγικών, δημοσιογραφική δομή, παραπολιτικές διανθίσεις, λόγιες ακροβασίες, ευγενείς χαρακτηρισμοί… αλλά από «τρομοκρατικό περιεχόμενο», ΑΔΕΙΑ εντελώς! Κούφια! Ένα τσιτάτο του Μπουαναβεντούρα Ντουρρούτι στην αρχή για το ξεκάρφωμα και μετά ένα συνεχές copypaste από κείμενα του διαδικτύου, στερούμενα ειρμού, «πολιτικής προσωπικότητας» και «στόχευσης». Κουραστικές καταγραφές γνωστότατων γεγονότων, χαλαρά επαναστατιλίκια του στυλ «πίσω και σας φάγαμε», αναίτιες ιστορικές αναφορές, συνθέτουν ένα κείμενο, σκέτη… παρωδία!

Συμπληρώνω: για πρώτη φορά προκήρυξη που έπεται δολοφονίας αποφεύγει «επιμελώς» να εξιστορήσει τα «παραλειπόμενα» της επιχείρησης. Αρκεί η σαχλή και αφελής αναφορά σε «αναλώσιμους χρυσαυγίτες» για να κατανοήσει κάποιος και την «αριστεροφροσύνη» των εμπνευστών της. Γιατί, ακόμη και οι πιο αδίστακτοι τρομοκράτες, δε θα «επέτρεπαν» στον εαυτό τους να «μαγκέψει» με το θάνατο δύο… εφέδρων. Επίσης (και εδώ είναι το «κομβικό σημείο» της προκήρυξης), για πρώτη φορά δεν υπάρχει «ειδικό κεφάλαιο» για την «πουλημένη αριστερά», το «συστημικό ΚΚΕ», τους «αριστερούληδες», την «παγιδευμένη εξωκοινοβουλευτική αριστερά». Τι μπορεί να σημαίνει αυτή η «αλλαγή προσανατολισμού»; Απλούστατο: αυτά που γράφονται στο 15σέλιδο κείμενο για την Χρυσή Αυγή, θα μπορούσαν να τα λένε και οι αριστεροί! Όπερ μεθερμηνευόμενο; Τα άκρα είναι εδώ και ακονίζουν μαχαίρια. Ενίοτε, λαδώνουν και τα zastava.

Έχει άραγε νόημα να πω και ποιους «βολεύει» η θεωρία;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου