ΓΛΕΙΦΟΝΤΑΣ ΤΑ ΦΑΣΙΣΤΟΕΙΔΗ

Λίγο πριν την τελική ευθεία προς τις Δημοτικές Εκλογές και οι υποψήφιοι δήμαρχοι, θέλοντας και μη, αρχίζουν σιγά–σιγά να «βγάζουν» τον «πραγματικό τους εαυτό». Αυτόν που, για ευνόητους λόγους, προσπάθησαν να «κρύψουν» και να «προστατέψουν» στις πρώτες δημόσιες εμφανίσεις και εξαγγελίες τους. Κορυφαίο παράδειγμα αυτής της κατηγορίας, ο Βαγγέλης Παππάς!

Το ότι ο επικεφαλής της Κοινωνικής Αποτελεσματικής Παρέμβασης υπήρξε εξ αρχής η απόλυτη έκφραση του Ενός Ανδρός Αρχή υπό μορφή… δερβέναγα, δε χωρούσε καμία αμφισβήτηση και αμφιβολία. Ίσως δε, να είναι και η πιο brutal εκδοχή του One Man Show στην ιστορία των Αυτοδιοικητικών μας Εκλογών. «Προσόντα» που όχι μόνο δεν προσπάθησε να «σκεπάσει» (για να τα αποποιηθεί ούτε λόγος) αλλά, αντίθετα, δεν έχανε την ευκαιρία να τα προβάλει και να τα… υπενθυμίζει. Το «φωνάζει» άλλωστε και ο «τύπος» της γροθιάς που συνοδεύει τον τίτλο της παράταξής του.

«Απροσάρμοστος» με τον (μικρο)αστικό μύθο της πόλης, ο Βαγγέλης Παππάς θα μεταφέρει στα προεκλογικά ήθη μία «αύρα τσαμπουκά» (όταν θα πηγαίνουμε στα γραφεία των Αθηνών, θα τρίζουν τα γραφεία και θα σπάζουν τα τραπέζια) η οποία και θα συνοδεύει ιδανικά τη «φτηνή» του λαϊκότητα και τον παλιομοδίτικο βερμπαλισμό του. Τόσο που να μπορεί να «μοιράζει ανάπτυξη», ακόμη και με… κουραμπιέδες!

Τον (σχεδόν ανύπαρκτο) πολιτικό του λόγο, ο Βαγγέλης Παππάς θα επιλέξει να τον «καταναλώσει» μέσα από σχήματα «ρεαλισμού», τα οποία όμως, όλο και πιο πολύ μοιάζουν με έναν… ιδιωτικό ΟΑΕΔ! «Επενδύοντας» (για κάποιους ευκολόπιστους και απελπισμένους ίσως και πειστικά) επάνω στον μεγάλο «ελληνικό καημό», την ανεργία, θα οικοδομήσει ένα περίτεχνο «εργοστάσιο υποσχέσεων», το οποίο όμως επιμένει να «γρασάρει» με αφηρημένες αγωνιστικότητες, ανέξοδες «συνταγές συγκρούσεων» και νεφώδεις προγραμματισμούς.

Το είχα επισημάνει και στο «πρώτο μου πορτραίτο» για τον Βαγγέλη Παππά: ο κίνδυνος να «καεί» από τη μονομέρεια των προτάσεών του και τον «διογκωμένο πρακτικισμό» τους, θα ελλοχεύει συνεχώς. Και όσο αυτές –μετέωρες καθώς είναι– θα ακροβατούν μεταξύ θρησκευτικού τουρισμού και σταθμών πώλησης τοπικών προϊόντων στην αρχαία Εγνατία Οδό, μοιραία θα χάνουν και την (όποια) αρχική τους πειστικότητα.

Ταυτόχρονα, εδώ και καιρό, ο κύριος Παππάς «ανοίγεται» και σε επικίνδυνους πολιτικούς ατραπούς, στην (αγωνιώδη;) προσπάθειά του να αποκομίσει εκλογικά κέρδη από τις ακροδεξιές γκρούπες της πόλης. Το έπραξε (απ’ έξω–απ’ έξω) με τα χαϊδολογήματά του σε δηλώσεις του στο Δημοτικό Συμβούλιο, το «μοντάρισε» με την παρουσία του σε εκδήλωση εμφυλιοπολεμικού μίσους στο Δημοτικό Κήπο και το «σφράγισε» με την (μνημειώδη) προχθεσινή του συμπόρευση–αλληλεγγύη ενάντια στην αναπαλαίωση του παλιού Μεντρεσέ, τον οποίο μάλιστα χαρακτήρισε και ως ένα χάλασμα που δεν παρουσιάζει καμία αρχιτεκτονική ομορφιά…

Να υπενθυμίσω στον κύριο Παππά, πως κανένα χάλασμα δεν παρουσιάζει καμία αρχιτεκτονική ομορφιά, γιατί απλά είναι… χάλασμα. Οπότε, το επιχείρημα… κουλό! Να του υπενθυμίσω επίσης –καθότι το τεράστιο έλλειμμα της βιωματικής του σχέσης με το παρελθόν της πόλης τον προδίδει και τον εκθέτει συνεχώς– ότι με την ίδια λογική, η Καβάλα «έσβησε» κάποτε από το πολεοδομικό της περιβάλλον σπουδαία ίχνη της ιστορίας και της αισθητικής της. Και να του υπενθυμίσω και το μείζον: οι καταστροφείς (έως βάνδαλοι) εκείνων των συλλογικών μας αναφορών ήταν οι ιδεολογικοί πρόγονοι αυτών που σήμερα προσπαθεί να «καλύψει» και να «προσεταιριστεί». Και μιας και βρισκόμαστε στο «ξύσιμο της μνήμης», κάτι πολύ πρακτικό: μήπως θα είχε ενδιαφέρον να μας υπενθυμίσει ο κύριος Παππάς τη θέση του στην ψηφοφορία του Δημοτικού Συμβουλίου για την αναπαλαίωση του Μεντρεσέ; Αληθεύει ότι τότε είχε δώσει θετική ψήφο για το έργο;

Και τέλος, κάτι που «αγγίζει» άλλες περιοχές. Συμφωνεί ο κύριος Παππάς με τον όρο του «παρείσακτου» που χρησιμοποιούν τα «καλά παιδιά» της Πατριωτικής Κίνησης για να στιγματίσουν με τον πιο ακραίο ναζιστικό ρατσισμό όσους –κατά πώς λένε– χρησιμοποιούν κατά καιρούς το κτίσμα του Μεντρέσε; Προτού οποιασδήποτε απαντήσεως (αν και οπότε αυτή θα υπάρξει), καλό θα ήταν να επισκεφτεί την Ανοιχτή Κοινότητα του ΚΕΘΕΑ, για να δει πώς είναι σήμερα εκείνοι οι… παρείσακτοι. Και, πού ξέρεις, ίσως ο τιτάνιος και αξεπέραστος αγώνας αυτών των παιδιών, να τον κάνει να σκεφτεί το μπλέξιμό του με τα φασιστοειδή.

Και ευκαιρία ίσως να αρθρώσει και τον κοινωνικό λόγο της παράταξής του. Εν αναμονή…