Παρασκευή 28 Μαρτίου 2014

ΕΠΗ ΓΕΡΟΜΑΡΚΟΥ



Τελικά, με αυτόν τον Γερομάρκο δεν «τερματίζεις» ποτέ! Και με τίποτε δε μπορείς να είσαι βέβαιος ότι μαζί του τα έχεις «δει όλα». Εκεί που λες, πάει, μας «ξεφούσκωσε» ο αυτοδιοικητικός (και θεματικός) τιτάνας, βγαίνει ξαφνικά από το απόλυτο πουθενά του και σου «φτιάχνει» το κέφι για όλο το Σαββατοκύριακο (συν την ημέρα της Εθνικής Επετείου).

Ακούστε λοιπόν τι πήγε και σκαρφίστηκε ο αθεόφοβος για να δικαιολογήσει (για πολλοστή φορά) την πολιτική του ύπαρξη. Τα Δικά Μας Πιάτα, αδέλφια! Ναι, όπως ακριβώς το ακούσατε! Τα Δικά Μας Πιάτα! Κι επειδή δεν είστε διόλου υποχρεωμένοι (αυτό μπορείτε να το συμπεριλάβετε στα τυχερά σας) να ασχολείστε με τα πονήματα του εν λόγω φωστήρα, σπεύδω αμέσως να σας ενημερώσω για το νέο τουριστικό του πρότζεκτ. Προσδεθείτε!

Τα Δικά Μας Πιάτα, που λέτε, είναι μία πρωτοβουλία στενού συνεργάτη του κυρίου Γρανά (καθότι Αντιπεριφερειάρχης με τόση μεγάλη δραστηριότητα δε νοείται χωρίς συμβούλους και συνεργάτες) την οποία υιοθέτησε αμέσως ο κύριος Γερομάρκος και την ενέταξε κατευθείαν στο βαρύ (κι ασήκωτο) πρόγραμμά του. Τι θα είναι αυτά τα… πιάτα; Μας τα «αφηγείται» με όλες του τις λεπτομέρειες, το ρεπορτάζ της Πρωινής: στο γραφείο του αντιπεριφερειάρχη Αρχέλαου Γρανά, που απουσιάζει στην έκθεση τουρισμού της Μόσχας (αυτή κι αν είναι κούραση) έγινε χθες το μεσημέρι συνάντηση τοπικών φορέων με στόχο η Καβάλα να αποκτήσει τα δικά της πιάτα. Τα δικά της εδέσματα που θα προσφέρονται ως πιάτα της Καβάλας, σε όλα τα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος, στις πόλεις. Με την ίδια πρωτοβουλία, πάντα σε πιλοτική βάση, τα δικά της πιάτα αποκτά η περιοχή των Κρηνίδων, δηλαδή ο πρώην Δήμος Φιλίππων.

Αν ακόμη δεν «πιάσατε το νόημα» της μεγαλοφυούς ιδέας, σας την παραθέτω αυτολεξεί και απ’ ευθείας: Για τα πιάτα του Δήμου Καβάλας η πρόταση των εστιατόρων που έγινε δεκτή, αναφέρεται σε πιάτα με ψαρομεζέδες, όπου θα ξεχωρίζουν η σαρδέλα παντρεμένη, το μυδοπίλαφο, τα αχνιστά σκυλάκι και βάτος, και το πιάτο με κρέας, σουβλάκι μαριναρισμένο με μέλι και κρασί, σε ξυλάκι από δενδρολίβανο. Όσο για την περιοχή του πρώην Δήμου Φιλίππων… το τοπικό πιάτο θα έχει  θέμα το σαλιγκάρι που μπορεί να μαγειρευτεί με πολλούς και διάφορους τρόπους.

Κάπως έτσι η Καβάλα (όχι, αυτήν τη φορά δεν την είπαν «γαλάζια πολιτεία») μπαίνει δυναμικά στο «γαστρονομικό χάρτη» της χώρας και αποκτά τα δικά της εδέσματα! Βέβαια (κι αυτό σας παρακαλώ να μείνει πολύ μεταξύ μας γιατί δε γουστάρω τώρα προεκλογικά να μου φορτώσουν την ρετσινιά του… αντικαβαλιώτη), όλα αυτά τα πρωτότυπα και τα σουξεδιάρικα τα βρίσκει ο καθένας (που έχει ακόμη λεφτά) εν αφθονία σε δεκάδες ταβέρνες της Δράμας και της Ξάνθης οι οποίες, ως γνωστόν, στερούνται από κτίσεως κόσμου του θαλασσινού στοιχείου.

Τι απομένει; Η γαμάτη πρόταση με το σουβλάκι από μέλι, κρασί και… ξυλάκι δενδρολίβανου (τρέμε Κούλη και Δεληκάρη) και φυσικά τα φιλιππήσια (μπλιαχ) σαλιγκάρια! Άντε μωρέ. Να δω το Μπαντέμ να γεμίζει από τουρίστες που θα δοξάζουν σε ολονυχτίες τον Γερομάρκο για τα σαλιγκάρια (με κέλυφος) κι ας «κλείσω» μια για πάντα ως… πικρόχολος.

Έως εκείνη τη στιγμή όμως (που πολλοί θα την ήθελαν), σας παραδίδω στον ίδιο τον «θεματικό» ο οποίος, ως είθισται, θα μας δώσει το τελειωτικό (;) χτύπημα, μέσω της πολιτικής αναλύσεως της πρότασης και πάντα με τον απαράμιλλο γλωσσικό του πλούτο. Όλος δικός σας:  Είναι (το πιάτο) ένα θέμα που έχει συζητηθεί εδώ και αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα (για να δείτε με τι σημαντικά πράγματα ασχολούνται οι άνθρωποι) και έχει να κάνει με το τοπικό (και όχι με το… αλλοδαπό) πιάτο και την γαστρονομία της περιοχής. Ήταν ένα ζήτημα το οποίο βρίσκαμε συνεχώς μπροστά μας (σαν φάντη μπαστούνι ένα πράμα) και στην προβολή της περιοχής. Προσπαθούσαμε (να και ο ιδρώτας) να έχουμε ένα τοπικό πιάτο, να έχουμε τοπικό πρωινό (μπΟγάτσα ρεεεε) κυρίως με τοπικά προϊόντα. Αυτή η διαδικασία πλέον είναι σε καλή βάση (ουφ, και με είχε φάει η αγωνία) και εδώ τώρα συζητήσαμε για το πώς αυτό το πιάτο (άντε πάλι) το οποίο πλέον έχει επιλεγεί σε συνεργασία όλων των φορέων θα παρουσιαστεί στην τοπική κοινωνία της Καβάλας (μέχρι για μπιενάλε το κόβω) και πως θα κατοχυρωθεί, ώστε όλοι οι χώροι της εστίασης να μπορούν και να το παραγάγουν (το πιάτο;) αλλά και να το δώσουν στους πελάτες τους (που τους ψάχνουν με τα κιάλια)…

Τώρα, γιατί μετά από όλα αυτά, εμένα μου ήρθε όρεξη για ένα… γιαουρτάκι, ούτε που το ξέρω.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου