ΕΔΩ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΚΑΙΓΕΤΑΙ...

Τελικά, αυτή η απρόσμενη (έως και ουρανοκατέβατη) ερώτηση–πρόταση του δημοσιογράφου Τάσου Μαρκουλίδη στο KavalaPress, η οποία απευθυνόταν στους υποψηφίους δημάρχους και αφορούσε στη διεκδίκηση από τον δήμο Καβάλας του θεσμού της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης για το 2021, είχε πολύ… ψωμί! Και για το λόγο ότι λειτούργησε –προφανώς, «άθελά» της– υπονομευτικά στο «θεωρητικό επίπεδο» εκείνων που έσπευσαν πρόθυμα να απαντήσουν, αλλά και γιατί αποκάλυψε πόσο «γυμνός» είναι ο περί των αντιθέτων κοκορευόμενος «πολιτιστικός βασιλιάς»! Ήγουν, ο απερχόμενος δήμαρχος Καβάλας.

Δυστυχώς για εμάς που, ας μην κρυβόμαστε, από κάτι τέτοια περιμένουμε να «πιαστούμε», οι έξι από τους οκτώ υποψήφιους δημάρχους αποδείχθηκαν απρόθυμοι στο κάλεσμα–τεστ του κυρίου Μαρκουλίδη, με αποτέλεσμα να μας στερήσουν από μεγάλα προεκλογικά… γούστα. Έτσι, ξεμείναμε μόνο με αυτά που μας προσέφεραν ο Κωστής και η Δήμητρα (η οποία εσχάτως «κυκλοφορεί» και στο διαδίκτυο, άδοντας… Χατζιδάκι!).

Κι αν για την κυρία Τσανάκα ο ενθουσιασμός από την πρόταση ήταν αναμενόμενος –είτε λόγω άγνοιας κινδύνου είτε λόγω της «χαρμόσυνης ατμόσφαιρας» που διαπερνά αυτήν και το συνδυασμό της– για τον κύριο Σιμιτσή αποδείχθηκε εξόχως «προβοκατόρικη», αφού τον εξέθεσε σε όλα τα επίπεδα των (λέμε τώρα) προβληματισμών του.

Κατ’ αρχάς, η απάντηση του απερχόμενου δημάρχου ξεκινάει με δύο… φάουλ. Και γιατί θεωρεί ενδιαφέρουσα την πρόταση (ορμώμενος μάλλον από τη δικιά του «έμπνευση» για τους Μεσογειακούς Αγώνες) και γιατί προσπαθεί να «στηρίξει» το «ενδιαφέρον του πράγματος» στο αυθαίρετο συμπέρασμα ότι όποια πόλη επιτυγχάνει τον στόχο αυτόν αποκτά πολλά οφέλη και πλεονεκτήματα. Λησμονώντας (ή μήπως και αγνοώντας;) τα παραδείγματα της Θεσσαλονίκης και της Πάτρας.

Στη συνέχεια –και στο ξεκάρφωτο εντελώς– μπουρδουκλώνει στην πρόταση την υπόθεση της ένταξης του Αρχαιολογικού Χώρου των Φιλίππων στον κατάλογο των Μνημείων Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO, με το (το λες και αστείο) επιχείρημα της διάσπασης των δυνάμεων και τον κίνδυνο να χαθούν και οι δύο στόχοι!

Το τι σχέση τώρα μπορεί να έχει μία εξαιρετικά εξειδικευμένη –και, κατά κανόνα, αυστηρή– επιτροπή της UNESCO με έναν τυπικό «μηχανισμό επιλογής» της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, είναι κάτι που μόνον ο κύριος Σιμιτσής θα μπορούσε να… εφεύρει. Αλλά ας το αποδεχτούμε ως «υπόθεση εργασίας». Ποιες είναι αυτές οι δυνάμεις που θα διασπαστούν; Στην υπόθεση των Φιλίππων έχει ήδη δρομολογηθεί το διαδικαστικό (και γραφειοκρατικό) μέρος και το βάρος πλέον πέφτει στις πλάτες των ειδικών. Αυτοί καλούνται να αποδείξουν στους εικοσιένα αντιπροσώπους των κρατών–εταίρων που απαρτίζουν την εν λόγω επιτροπή της UNESCO ότι ο Αρχαιολογικός Χώρος των Φιλίππων αξίζει μίας τέτοιας τιμής. Συμμετέχει σε κάτι τέτοιο ο δήμος; Έχει ανθρώπους που θα εργαστούν από ‘δω και πέρα γι’ αυτόν το σκοπό; Κι αν ναι, ποιοι είναι αυτοί και σε ποιους τομείς καλούνται να προσφέρουν τις γνώσεις και τις ικανότητές τους;

Η πλάκα είναι ότι όλα αυτά τα ερωτήματα που αβίαστα προκύπτουν από τις «ανησυχίες» του κυρίου Σιμιτσή ακυρώνονται από την απίστευτη αυτοαναίρεση των πάντων στην αμέσως παρακάτω παράγραφο της απάντησής του. Λέει: τώρα η σκυτάλη βρίσκεται στα χέρια του Υπουργείου Πολιτισμού, το οποίο έχει ανακοινώσει πως οι Φίλιπποι αποτελούν τη μοναδική εθνική υποψηφιότητα και θα καταθέσει τον φάκελο στην UNESCO φέτος τον Σεπτέμβριο. Οπότε; Από πού κι ως πού προκύπτουν «διασπάσεις δυνάμεων» και «κίνδυνοι αποπροσανατολισμού» αν ο δήμος διεκδικήσει το θεσμό της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας για το μακρινό 2021; Εξ άλλου, το επιβεβαιώνει και ο ίδιος με τη (λογική) διαπίστωση ότι η μία προσπάθεια δεν αποκλείει την άλλη… Άρα;

Κι εδώ ακριβώς «πέφτει» η μεγάλη προεκλογική είδηση! Έτσι! Χωρίς καμία προεργασία, χωρίς καμία επιφύλαξη, χωρίς κανέναν ενδοιασμό, χωρίς καμία συζήτηση. Απλά γιατί μας… κατέβηκε! Απολαύστε επίλογο–ταρατατζούμ: Μόλις λοιπόν έχουμε οριστικά αποτελέσματα τον Φεβρουάριο του 2015 (εννοεί από την UNESCO), θα είμαστε σε θέση να εξετάσουμε χωρίς αντιπερισπασμούς ή ύπουλους ανταγωνισμούς και χτυπήματα (από άλλες πόλεις) και τον θεσμό της πολιτιστικής πρωτεύουσας.

Παραβλέπω τα συνωμοσιολογικά περί «ύπουλων πόλεων» και ρωτάω: με ποιες πολιτιστικές υποδομές, άραγε, θα πάει να διεκδικήσει «απερίσπαστος» το θεσμό; Μήπως με τη Δημοτική Καπναποθήκη που λες κι έχει στοιχειώσει μέσα της η… γυναίκα του πρωτομάστορα; Μήπως με την υπερσύγχρονη αίθουσα του OSCAR; Τις ευρύχωρες αίθουσες εκθέσεων; Το Αντιγόνη Βαλάκου που τρίζει σύγκορμο; Το «μουσικό καταγώγι» του Δημοτικού Ωδείου; Ή μήπως σκοπεύει να εξελίξει σε καλλιτεχνικά δρώμενα τις συνεδριάσεις των Δημοτικών Συμβουλίων που προβλέπεται να τελούνται στην ανακαινισμένη Μεγάλη Λέσχη;

Γιατί, αν δεν κάνω λάθος, την Πολιτιστική Πρωτεύουσα δεν μπορεί να την «ξεπλένει» το καλοκαίρι με τις υπαίθριες εκδηλώσεις. Απαιτεί σοβαρούς και εκλεκτούς χώρους για να φιλοξενήσουν τον όγκο και την ποιότητα των εκδηλώσεών της. Απαιτεί τεράστιες δαπάνες και έμψυχο δυναμικό που να «σκίζει». Βλέπετε εσείς κάτι τέτοια γύρω σας; Εκτός κι αν κάποιοι νομίζουν ότι η Τέχνη και ο Πολιτισμός είναι… Λευκές Νύχτες.