ΠΩΣ ΒΑΣΤΙΕΤΑΙ ΤΕΤΟΙΟΣ ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΜΟΣ...

Το τελευταίο διάστημα, όλο και πληθαίνουν τα «κοσμικά δείγματα» των παραγόντων της Ορθόδοξης Ελληνικής Εκκλησίας τα οποία θέτουν εν αμφιβόλω το κύρος και την αξιοπιστίας της. Προπάντων δε, το «χριστιανικό της τεκμήριο». Τόσο που να δικαιούται κάποιος να ταυτίσει τα «καμώματά» της ακόμη και με το Σαιξπηρικό ρητό για το βασίλειο της Δανιμαρκίας.

Για άλλη μία φορά, Ποιμένες και λαϊκοί προσβάλλουν βάναυσα την πνευματική της οντότητα, είτε ως «θεολογικοί μέντορες» είτε ως πολιτικά υποκείμενα που «κοινωνικοποιούν» την κενότητά τους με χονδροειδέστατες χριστοκαπηλείες.

Ήταν αποκαλυπτικός για την «εσωτερική ποιότητα» της Εκκλησίας μας ο περασμένος μήνας. Ο «γλυκός Απρίλης» (ή ο, κατά Χατζιδάκι, «σκληρός»;) ξεκίνησε με απειλές και αφορισμούς, προχώρησε με  εκκλησιολογικές ιδιοτέλειες και κατέληξε με φωτογραφικά ενσταντανέ ποδοσφαιροπολιτικής διαπλοκής και αισθητικής ανατριχίλας.

Τον «χορό» άνοιξε εν μέσω Μεγάλης Εβδομάδας ο «αγαπητικός λόγος» ορισμένων Ιεραρχών που ως από δώδεκα λεγεώνες αγγέλων ερχόμενοι, «στόλισαν» τον Νίκο Δήμου με επίθετα απαράμιλλης πνευματικής καλλιέργειας (δαιμονιώδης, ανθρωπάκι) και με απείρου κάλλους «ευχές» που παρέπεμπαν ευθέως σε φανατικούς ζηλωτές και τηλεοπτικά ξεκατινιάσματα. Γιατί, όταν ανήμερα της Σταυρώσεως ακούς από έναν Ιεράρχη να εκστομίζει απειλές του επιπέδου να σαπίσει το στόμα του, πώς μετά να μπορέσεις να ανεχθείς από το δικό του στόμα το ευλογείτε και μη καταράσθε του Ιησού;  

Κι όλα αυτά, γιατί ο Νίκος Δήμου («δηλωμένος άθεος», ούτως ή άλλως) τόλμησε να πει το πλέον λογικό και… χριστιανικό: ότι δηλαδή δεν έχουμε κανένα λόγο να «υποδεχόμαστε» το Άγιο Φως με τιμές αρχηγού κράτους. Αλλά, άντε τώρα εσύ να πείσεις τους «καθ’ έξιν εξουσιολάγνους» ότι ο Χριστός υπήρξε σε όλη του τη μεγαλειώδη ζωή ο Μέγας Αντιεξουσιαστής και ότι αυτό το «κρατικοθρησκευτικό φολκλόρ» δεν έχει την παραμικρή σχέση με το περιεχόμενο της διδασκαλίας Του.

Το δεύτερο «κρούσμα» μπορεί να μην έχει… αύρα ρασοφόρου, αλλά προέρχεται κατ’ ευθείαν από τα «διοικητικά σπλάχνα» της Εκκλησίας και έχει… πνεύμα ευρωεκλογών! Πρόκειται φυσικά για τον κύριο Κωνσταντίνο Χολέβα ο οποίος –παρότι αρχισυντάκτης του περιοδικού Εκκλησία (του επισήμου Δελτίου της Ιεράς Συνόδου)– κατέρχεται ως υποψήφιος με τη Νέα Δημοκρατία στις Ευρωεκλογές του Μαΐου! Μεμπτόν; Απολύτως, από τη στιγμή που εξακολουθεί να κατέχει ακόμη και τώρα τη θέση του στο εν λόγω περιοδικό!

Ουσιαστικά, η επίσημη Εκκλησία «βάζει πλάτη» σε ένα «φιλόδοξο τέκνο» της, παρακάμπτοντας χονδροειδώς κάθε έννοια «εκκλησιαστικής τάξης». Πλέον, μικρή σημασία έχει τι εστί Κωνσταντίνος Χολέβας. Αν, για παράδειγμα, είναι αυτός που κάνει συγγραφική καριέρα με κορυφαίο πόνημα το περί υγιούς πατριωτισμού (διαβάστε το για να φρίξετε), αν ως «ιδεολογικός γυρολόγος» αυτοπροσδιορίζεται (και αυτολανσάρεται) με την ταυτότητα του «πολιτικού επιστήμονα», αν η θέση που κατέχει στους «επικοινωνιακούς κόλπους» της Εκκλησίας είναι προϊόν αδιαφανών διαδικασιών (πού ακούστηκε να διευθύνει κάποιος τέτοιας σημασίας έντυπο χωρίς θεολογικές γνώσεις και δημοσιογραφική εμπειρία;) κι αν παλαιότερα με τα πολιτικά του κατορθώματα «έβγαλε έξω από τα ράσα του» ακόμη και τον Αναστάσιο των Τιράνων…

Αυτό που εκθέτει ανεπανόρθωτα την Ιεραρχία της Εκκλησίας, είναι που του επιτρέπει ακόμη να διαχειρίζεται την πολιτική του επιλογή εντός των διοικητικών της ορίων και να του «καλύπτει» την προεκλογική του δράση λες και η Εκκλησία δεν είναι Σώμα Χριστού, αλλά «κομματικό της παραμάγαζο» που στήθηκε για να πριμοδοτήσει την… Δεξιά του Κυρίου!

Την τρίτη (στην κυριολεξία) περίπτωση τη βλέπετε στην φωτογραφία. Χρειάζεται να προσθέσω κάτι παραπάνω;