ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ ΑΠΟ... ΚΑΡΔΙΑΣ

Με τον κίνδυνο να παρεξηγηθώ από φίλους και συντρόφους –με ή χωρίς εισαγωγικά– θα τολμήσω να καταθέσω δημόσια τις «εκλογικές μου συμπάθειες» για τις Δημοτικές Εκλογές της Κυριακής, με την απαραίτητη διευκρίνιση ότι αυτές αφορούν μόνο στους… πρωτοεμφανιζόμενους σε αυτές. Τα ονόματα που ακολουθούν, θα μπορούσαν να βρίσκονται και να κοσμούν το «ψηφοδέλτιο της καρδιάς μου». Τα παραθέτω χωρίς αξιολογική σειρά…

Μιχάλης Λυχούνας. Είναι αυτό που λέμε «κάνει τη διαφορά» και «ανεβάζει επίπεδο». Δεν ξέρω πώς ακριβώς κατάφερε και τον «έκλεψε» η κυρία Τσανάκα, αλλά –και αυτό… μεταξύ μας– εκεί μέσα μοιάζει σαν τη μύγα μες στο γάλα. Με υψηλά επιστημονικά και αισθητικά στάνταρ και με εκείνη την «αυστηρή του ευγένεια» που μοιάζει να ξεπηδάει ολόφρεσκη από τον πολιτισμό μιας χαμένης αστικής παράδοσης και καλλιέργειας, καταφέρνει να σε κερδίσει από την πρώτη στιγμή. Ειδικά όταν αποφασίζει να «αναμετρηθεί» δημόσια, συνδυάζοντας ιδανικά την «αιχμηρότητα» της κριτικής του με τη γοητεία και τη διεισδυτικότητα της Γνώσης και της Γλώσσας.

Χρήστος Σχίζογλου. Από τις μεγάλες εκπλήξεις του Άρη Βέρρου. Η προσφορά του στο ΚΕΘΕΑ είναι ανυπολόγιστη. Σοβαρός, συνετός, «ψαγμένος» και ετοιμοπόλεμος. Ταγμένος σε μία υπόθεση που υπερβαίνει τα όρια της «ειδίκευσης». Άνθρωπος χαμηλών τόνων και υψηλών προσδοκιών.

Χρυσούλα Βακιρτζή. Αυτήν την αγαπάω. Και ίσως κάπου εδώ θα μπορούσα και να σταματήσω. Όμως λίγα λόγια θα τα πω. Η Χρυσούλα δεν είναι «σύμβολο». Είναι Πράξη και Ουσία. Είναι μία μεγάλη Αγωνίστρια που σε γεμίζει με αισιοδοξία. Είναι Παράδειγμα! Ναι. Είναι και Ποιήτρια! Ακριβή! Κανονικά θα έπρεπε να ανήκει σε ένα «οικουμενικό ψηφοδέλτιο». Την «έπεισε» όμως ο Σιμιτσής. Και μαγκιά του!

Κώστας Παπακωνσταντίνου. Εξ ακοής και εξ αποστάσεως τα όσα γνωρίζω γι’ αυτόν. Το έργο του όμως στην ομάδα μπάσκετ της Καβάλας «μιλάει» από μόνο του. Το ίδιο και οι συμπεριφορές του. Δε χρειάζεται νομίζω να πω ότι με την υποψηφιότητά του, ο Βαγγέλης Παππάς… χτύπησε φλέβα!

Μίλτος Σιτσάνης. Μεγάλο ατού της Συμπαράταξης Πολιτών. Τον ξέρω από τα «ένδοξα χρόνια» της Φοιτητικής Ένωσης Καβάλας. Μετρημένος, μεθοδικός και με μεγάλη πολιτική εμπειρία. Πάντα μου ενέπνεε σεβασμό. Ο λόγος του, τα επιχειρήματά του, ο τρόπος του. Ο Μίλτος «κουβαλάει» μέσα του εκείνον τον «αισθητικό πλούτο» της «δικιάς μου Αριστεράς». Κι έχει έναν μοναδικό τρόπο να τον μεταφέρει και να τον διαχέει συνεχώς στον «κοινό μας βίο».

Σάββας Σχοινάς. Αυτός είναι οιονεί Παράδειγμα! Φωτεινό! Νικηφόρο! Ένας μεγάλος μαχητής που υπερβαίνει τα όρια του «προσωπικού». Και είναι αυτός που «προσφέρει» στην παράταξη του Χρήστου Ποτόλια την ποιότητα μιας «άλλης συλλογικότητας». Και εσαεί αγωνιζόμενος και διαδηλωτής. Και πώς αλλιώς, δηλαδή…

Στέφανος Διγκόζης. Από τα απρόσμενα, αλλά και τα ευχάριστα. Με τον Στέφανο έχουμε βρεθεί στην ίδια βάρκα για ψάρεμα, έχουμε πιει μαζί κρασί στο Καζαβήτι, έχουμε «σκάψει» τα σωθικά μας… Χρυσό παιδί. Το μαρτυρούν και τα μάτια του. Και ο Μάκης Παπαδόπουλος μπορεί να είναι περήφανος γι’ αυτόν. Για πολλούς λόγους. 

Ιωσήφ Κελβερίδης. Πρώτον είναι ΑΕΚ και αποκτά… πλεονέκτημα. Δεύτερον, είναι γιος του κινηματογραφικού μου μέντορα. Και τρίτον μου είναι και συμπαθής. Εννοείται με την Ανοιχτή Πόλη. Οικογενειακές παραδόσεις ανεξίτηλες στο χρόνο…

Σταύρος Γιαννουλίδης. Κόσμημα! Δάσκαλος με τα όλα του. Το «εκπαιδευτικό θαύμα» που συντελείται στο Θεραπευτήριο Χρονίων Παθήσεων της Ελευθερούπολης τού οφείλει τα μάλα! Όπλα του, η εργατικότητα και η σεμνότητά του. Από αυτούς που δίνουν ισχυρά «μπόνους αξιοπιστίας» στη παράταξη του Βέρρου.

Εν τάχει και… επιπροσθέτως.

Η καλή μου φίλη από τα χρόνια της «παρατεταμένης νιότης» Βάσω Τιτονάκη. Ο πάντα ανήσυχος και πάντα επί των επάλξεων Μιχάλης Κεσόγλου. Ο ξεχωριστός Παύλος Τσουμάκης. Ο επίμονος δημοδιδάσκαλος Φώτης Λάζος. Η παλαιά μου συντρόφισσα Εβελίνα Χατζηχαραλάμπους. Ο Τάσος Καλαφάτης ένεκα των παλαιών εικόνων. Η εκλεκτή Νέλλη Μουτσοκάπα. Η αθόρυβη και συνετή Δήμητρα Κοτσαλά.

Μένει να τους εμπιστευτώ και να τις εμπιστευτώ στην κρίση σας.