ΠΕΡΙ ΕΞΑΡΤΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΤΙΝΩΝ

Είναι κομματάκι παράδοξο, αλλά συνέβη! Με επιστολή του ο Κωστής Σιμιτσής απαντάει στο κείμενο της περασμένης Τρίτης που αφορούσε στον Βαγγέλη Παππά! Την παραθέτω και… ακολουθώ.

Κύριε Γαμβρέλη,

Για μια ακόμη φορά με αναγκάζετε ν’ ασχοληθώ με εσάς, επειδή κι εσείς ασχολείστε μαζί μου -συνήθως με απαξιωτικό, αν όχι υβριστικό τρόπο.

Στο σημερινό σας σημείωμα στη Νέα Εγνατία σχετικά με τις θέσεις άλλου δημοτικού συνδυασμού για το πρόβλημα της απεξάρτησης πυροβολείτε και τη δική μας παράταξη. Δυστυχώς για σας, μ' ένα σμπάρο δεν πετυχαίνετε δυο τρυγόνια αλλά μια μεγάλη σαπουνόφουσκα.

Εν πρώτοις, το δημοτικό θερμοκήπιο Χαλκερού έχει διατεθεί επανειλημμένα στη θεραπευτική κοινότητα της ΚΙΒΩΤΟΥ. Όταν αυτή θα είναι έτοιμη, θα το παραλάβει. Μέχρι τότε ο Δήμος το συντηρεί κανονικά, ώστε να μη «χάσκει έρημο και λεηλατημένο», όπως τόσο ποιητικά αλλά ψευδώς ισχυρίζεστε. Σημειωτέον ότι στην ΚΙΒΩΤΟΥ έχουν προσφερθεί και άλλες επιχειρηματικές επιλογές, όπως πχ το κυλικείο του δημοτικού κοιμητηρίου, και περιμένουμε τις απαντήσεις.

Κατά δεύτερο λόγο, στο μεγάλο, παγκόσμιο πρόβλημα της εξάρτησης και της πρόληψης η Τοπική Αυτοδιοίκηση δεν μπορεί να δώσει λύσεις παρά μονάχα δράσεις υποστηρικτικού και ανακουφιστικού χαρακτήρα. Κι αυτές βεβαίως είναι πολύ σημαντικές. Εμείς, για παράδειγμα, δώσαμε ανακαινισμένο, βαμμένο και εξοπλισμένο το κτήριο όπου σήμερα στεγάζεται η ΚΙΒΩΤΟΥ και συνεχίζουμε να το συντηρούμε κάθε χρόνο. Συνεχίζουμε επίσης το πρόγραμμα επιδότησης των οικονομικά ασθενών συμπολιτών μας, οι οποίοι χρειάζεται να λαμβάνουν υποκατάστατα.

Κατά τρίτο λόγο, κ. Γαμβρέλη, τα υποκατάστατα δεν σε βγάζουν από την «κόλαση της εξάρτησης». Το αντίθετο, μάλιστα. Σε κρατούν εκεί καθηλωμένο. Στην ιατρική κοινότητα τα υποκατάστατα θεωρούνται το αναγκαίο κακό, το οποίο σε αποτρέπει από την προσφυγή σε εγκληματικές ενέργειες προκειμένου να πάρεις τη δόση σου.

Κατόπιν όλων αυτών, αγαπητέ κ. Γαμβρέλη, θα πρέπει να αντιληφθήκατε ήδη ότι πράγματι για το σοβαρό αυτό ζήτημα απαιτείται σοβαρότητα, εκγύμναση, γνώση, ευαισθησία, κατάρτιση (χρησιμοποιώ δικές σας λέξεις), στοιχεία τα οποία δυστυχώς φαίνεται ότι στερείσθε εν προκειμένω.

Ο δήμαρχος Καβάλας

Επικεφαλής συνδυασμού «Καβάλα – Φίλιπποι ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΟΛΗ»

Κωστής Σιμιτσής

Κύριε Σιμιτσή.

Το ότι για μία ακόμη φορά ασχολούμαι μαζί σας, θεωρήστε το φυσιολογικό. Δήμαρχος είστε! Όταν με το καλό αποχωρήσετε από το αξίωμά σας, να είστε βέβαιος ότι θα σας αφήσω στην ησυχία σας. Όπως κι εσείς εμάς, άλλωστε…

Μέχρι τότε, η βάσανος αμφίδρομη!

Όμως –και με δεδομένο ότι γνωρίζω πολύ καλά τα όσα κατά καιρούς έχω γράψει για το πολιτικό έργο που επιτελείτε– θα ήθελα να σας παρακαλέσω (και να σας προκαλέσω ταυτόχρονα) να καταθέσετε δημόσια τους υβριστικούς μου τρόπους προς το πρόσωπό σας. Θα περιμένω με την υπομονή που με έχει οπλίσει η αναμονή τόσων και τόσων απαντήσεών σας.

Και για «κλείνω» με τα εισαγωγικά, να σας ενημερώσω ότι επειδή απεχθάνομαι τους πυροβολισμούς και τα κυνήγια, δεν έχετε και κανένα λόγο να ανησυχείτε. Η μόνη περίπτωση που θα δικαιολογούσε τους φόβους σας για τους… σμπάρους, θα ήταν να ανήκετε στη κατηγορία της… σαπουνόφουσκας! Τότε ναι, να φυλάγεσθε!

Στα ουσιώδη όμως, με μία μικρή (άλλα απαραίτητη) ιστορική διαδρομή.

Αν θυμάστε, λίγους μήνες πριν από τις εκλογές του 2010, η δημοτική παράταξη της Νέας Πόλης (της οποίας τότε υπήρξα επικεφαλής της) παρουσίασε μια ολοκληρωμένη πρόταση Κοινωνικής Αλληλεγγύης για το ΚΕΘΕΑ, η οποία –και σε συνεννόηση πάντα με τους ανθρώπους της τοπικής μονάδας– απευθύνονταν στους τέσσερις, κατά τη γνώμη μας, κορυφαίους θεσμούς της πόλης: την Ιερά Μητρόπολη Φιλίππων, Νεαπόλεως και Θάσου, το δήμο, τη Νομαρχία και το Επαγγελματικό και Βιοτεχνικό Επιμελητήριο Καβάλας. Τι ζητούσαμε; Από το Μητροπολίτη τη διάθεση για δεκαπέντε ημέρες των κατασκηνώσεων της Καλλιράχης για τις καλοκαιρινές διακοπές των νέων που συμμετείχαν στο πρόγραμμα απεξάρτησης, από τον κύριο Καλλιοντζή την αγορά ή την παραχώρηση ενός οχήματος για τις μεταφορικές ανάγκες της Ανοιχτής Κοινότητας, από το Επιμελητήριο την προμήθεια ενός μικρού αριθμού ηλεκτρονικών υπολογιστών που θα εξυπηρετούσαν τα εκπαιδευτικά προγράμματα της Κοινότητας και τέλος, από τον κύριο Σιμιτσή, την παραχώρηση για χρήση του Δημοτικού Θερμοκηπίου (έργο Ερυφιλλίδη) η τύχη του οποίου, από τη μέρα που «μεταβιβάστηκε» στη δικιά σας ευθύνη (από το 2006 δηλαδή), έχασκε εγκαταλελειμμένο και αφύλαχτο στις ορέξεις του κάθε… κλεπτομανούς! Δυστυχώς, σε αυτήν την πρόσκληση–έκκληση, ο μόνος που ανταποκρίθηκε άμεσα και αποτελεσματικά ήταν ο κύριος Καλλιοντζής.

Κάπως έτσι, η ιστορία με το θερμοκήπιο του Χαλκερού «τραβιέται» μέχρι σήμερα χωρίς την παραμικρή εξέλιξη στο ουσιώδες: δηλαδή την οργανωμένη και απρόσκοπτη λειτουργία του με την συμμετοχή των νέων που συμμετέχουν στο Ανοιχτό Πρόγραμμα του ΚΕΘΕΑ. Αυτήν την πραγματικότητα προσπαθείτε να «μαζέψετε» τώρα, κύριε Σιμιτσή, επικαλούμενος τα εξής απίστευτα και παραπλανητικά: ότι έχει διατεθεί επανειλημμένα στη θεραπευτική κοινότητα της ΚΙΒΩΤΟΥ και ότι όταν αυτή θα είναι έτοιμη, θα το παραλάβει.

Είναι όμως έτσι; Το ΚΕΘΕΑ, από την ιδιότητά του και μόνο, είναι αδύνατο να αναλάβει «χρέη επιχειρηματία» και να λειτουργήσει με δικιά του ευθύνη μία παραγωγική μονάδα. Το δικό του έργο είναι αμιγώς θεραπευτικό και απλά κάθε σχέση απασχόλησης και δημιουργίας έρχεται να «κουμπώσει» πάνω στις θεραπευτικές μεθόδους που ακολουθεί. Άρα, το «επενδυτικό κομμάτι» θα έπρεπε εξ αρχής να το είχε αναλάβει ο Δήμος. Χωρίς υπεκφυγές, χωρίς παλινωδίες, χωρίς σούξου–μούξου. Τα πράγματα λοιπόν είναι ξεκάθαρα και καμία «πολιτική φιοριτούρα» δεν μπορεί να τα θολώσει και να τα «μαγειρέψει».

Και για να μην πελαγοδρομούμε: μπορεί, κύριε Σιμιτσή, ο δήμος να «σηκώσει» μία τέτοια προσπάθεια; Έχει τις οικονομικές δυνατότητες να προχωρήσει στην υλοποίησή της; Έχει μεριμνήσει ώστε να υπάρχει μία σοβαρή μελέτη βιωσιμότητας; Ή με το να «πετάει» συνεχώς το «μπαλάκι» της καθυστέρησης στο ΚΕΘΕΑ καλύπτει μόνον τις δικιές του οργανωτικές και οικονομικές αδυναμίες; Κι επειδή πολύ «σέρνεται» (και εδώ) η ιδέα των «εθελοντών» και των «χορηγών», θα σας το πω εις την λαϊκήν (και ας θεωρηθεί και… υβριστικό): με πορδές, αβγά δεν έβαψε κανείς!

Στην επιστολή σας, κύριε Σιμιτσή, αποκαλύπτετε και κάτι που δεν γνώριζα. Προτείνατε –λέτε– στους υπεύθυνους του ΚΕΘΕΑ (να εικάσω ως… εναλλακτική λύση;) να τους παραχωρήσετε το Κυλικείο του Δημοτικού Κοιμητηρίου. Άσχετα αν εμένα μου ακούγεται «κάπως» μία τέτοια εξέλιξη –και με δεδομένο ότι δεν είμαι σε θέση να αξιολογήσω «θεραπευτικά» την καθημερινή τριβή με το θάνατο και το πένθος (γι’ αυτούς που ενδιαφέρονται, τους παραπέμπω στα εξαιρετικά κείμενα της κυρίας Μάτσα)– εκτιμώ ότι το μόνο που επιτυγχάνετε με μία τέτοια πρόταση είναι να κερδίζετε «προεκλογικό χρόνο» καταφέρνοντας το σύνηθες: μία τρύπα στο νερό!

Είναι αλήθεια, κύριε Σιμιτσή, ότι η συνεισφορά σας υπήρξε καθοριστική σε σχέση με το οίκημα όπου στεγάζεται σήμερα η Ανοιχτή Θεραπευτική Κοινότητα. Και παραμένει τέτοια με τα έργα συντήρησης που έχετε αναλάβει. Αλλά, ας μην κάνουμε θέμα και τα αυτονόητα. Γιατί, όπως πάμε, λίγο το έχετε να μας μιλήσετε και για… επανάσταση!

Τέλος, έχω μεγάλη περιέργεια να μου καταθέσετε τα στοιχεία της ιατρικής κοινότητας που ανάγουν τα υποκατάστατα σε αναγκαίο κακό και που κρατούν καθηλωμένους στη χρήση όλους εκείνους που τα επιλέγουν ως μέθοδο απεξάρτησης. Μέχρις όμως να τα συλλέξετε (εγώ τα δικά μου που μιλούν για τα περί του αντιθέτου τα έχω έτοιμα), θα σας προέτρεπα σε αυτό που πρότεινα και στον κύριο Παππά: σε ένα από τα πολλά σας ταξίδια στην Αθήνα, να κάνετε τον κόπο να περάσατε και από την κοινότητα του ΟΚΑΝΑ.

Και ίσως τότε μόνο να διαπιστώσετε ότι η σοβαρότητα, η εκγύμναση, η γνώση, η ευαισθησία και η κατάρτιση είναι έννοιες κατακτημένες και όχι σλογκανάκια μιας χρήσης.