Τρίτη 20 Οκτωβρίου 2015

ΕΓΚΛΗΜΑ ΜΕ ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ



Είναι τέτοια η «ένταση» της φωτογραφίας (δυστυχώς αγνοώ τον δημιουργό της και ζητάω προκαταβολικά συγγνώμη για την απουσία του ονόματός του), που πιθανόν να μη χρειαζόταν καν κείμενο να τη συνοδεύει. Όμως, είναι τόσο προκλητικό αυτό που συμβαίνει, που δε μπορείς να το αφήσεις «γυμνό» από λόγια. Δεν έχεις το δικαίωμα! Αν ακόμη νοιάζεσαι και πονάς τον τόπο σου και το περιβάλλον του…

Εν προκειμένω τη Θάσο. Όπου, το λευκό μάρμαρο που «ευδοκιμεί» στα πανάρχαια σπλάχνα της, τείνει να εξελιχθεί στη μεγαλύτερη πληγή της! Όχι γιατί το προϊόν αυτό καθ’ αυτό «κουβαλάει» κάποια… κατάρα (το αντίθετο, ευλογία είναι), αλλά γιατί η διαχείριση της εξόρυξής του έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που την κάνουν να είναι βλαβερά ανεξέλεγκτη και πολιτικά ανέντιμη. Και να είστε απολύτως βέβαιοι, ότι χρησιμοποιώ πολύ ήπιους όρους για να περιγράψω το (κυριολεκτικά) απίστευτο οικολογικό έγκλημα που κατατρώει τους ορεινούς όγκους του νησιού.

Ξεκαθαρίζω: ουδεμία ευθύνη γι’ αυτό φέρουν οι «μαρμαράδες» που εκμεταλλεύονται τα λατομεία. Ο υ δ ε μ ί α! Θα ακουστεί κυνικό αυτό που θα πω, αλλά αυτοί τη δουλειά τους κάνουν! Ούτε ποτέ θα καθίσουν να σκεφτούν τις επιπτώσεις που έχει στο περιβάλλον η επιχειρηματική τους δραστηριότητα ούτε, βέβαια, έχουν όρεξη και διάθεση να σκεφτούν πόσο αρνητικές επιπτώσεις έχουν για το τουριστικό μέλλον του νησιού ο τρόπος και οι συμπεριφορές τους… Κοινώς… χέστηκαν! Εξ άλλου –και ίσως με μία μόνο, θα την πω φωτεινή, εξαίρεση– όλοι τους, μια ζωή… παρτάκηδες!

Οι άλλοι όμως; Οι «λογάδες» των προεκλογικών εξαγγελιών; Αυτοί που ομνύουν στο όνομα της «ιστορικής λάμψης» του νησιού, κρατώντας στα «καθαρά τους χεριά» τη χωροταξική του εξέλιξη; Αυτοί, πού να βρίσκονται; Σε ποιες «μεταφράσεις» συμβολαίων και κανονισμών είναι χαμένοι; Πώς τόση βουβαμάρα; Πώς τόση ανοχή;

Δυστυχώς, ο «κύκλος των συνενόχων» δεν κλείνει με τους τοπικούς παράγοντες. Με τους έρημους κι απρόσωπους της τοπικής κοινωνίας. Μερίδιο (τεράστιο, ίσως) ευθύνης έχουν και τα «παράπλευρα υποκείμενα» αυτής της καταστροφής. Που είναι, για παράδειγμα, οι αρχαιολόγοι. Πού «θάφτηκε» η ευαισθησία τους; Πού είναι η (για τόσα άλλα) δραστήρια και λαλίστατη Θασιακή Ένωση; Πού είναι οι σουρταφερτάκηδες της Περιφέρειας; Τα Δασαρχεία; Πού στην ευχή (για να μην πω τίποτε χειρότερο) είναι οι φορείς του νησιού; Οι ξενοδόχοι, οι μελισσοκόμοι, οι αγρότες… Πού;

Κρυμμένοι –και προς το παρόν βολεμένοι– παρακολουθούν αδιάφορα το έγκλημα. Επί της ουσίας; Συνυπογράφοντάς το. Και μόνον κάτι «παράξενοι» μιας κάποιας Περιβαλλοντικής τολμούν ακόμη να αντιδρούν και να… γκρινιάζουν. Μόνοι κι έρημοι μέσα στη συλλογική μας αφασία.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου