ΩΙΜΕ!!!

Από την ημέρα που ο Βαγγέλης Παππάς έκανε αναφορά στο Δημοτικό Συμβούλιο για κάποιον που έχει πολλά περισσότερα προσόντα από τον κύριο Γκόνη για τη θέση του Καλλιτεχνικού Διευθυντή του ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας, με είχε φάει η περιέργεια. Και αναρωτιόμουν: τόσα χρόνια στο «πολιτιστικό κουρμπέτι» και να μην ξέρω τίποτε για το… αστέρι; Από πού μας ξεφύτρωσε; Και με «προσόντα»; Κι εκεί που άρχισα (εις μάτην, ομολογώ) να ξαραχνιάζω τις γνώσεις μου περί των θεατρικών, «ήρθε» το ρεπορτάζ της Νέας Εγνατίας και με… λύτρωσε!

Ο «ανταγωνιστής» του Θοδωρή Γκόνη είναι κάποιος Νίκος Μαγδαληνός, τα καλλιτεχνικά επιτεύγματα του οποίου περιγράφονται σε πρώτο (αυτο-κολακευτικό) πρόσωπο από τον ίδιο! Στη «σούμα», αυτό που κανείς εισπράττει από το βιογραφικό του, είναι ότι:

α) Απέρριψε υποτροφία του ίδιου του υπουργού Πολιτισμού της Γαλλίας (αν το συνδυάσω με την χρονολογία, απέρριψε υποτροφία του Ζακ Λανγκ!) γιατί επέλεξε να εργαστεί στην Ελλάδα (προφανώς της… Μερκούρη!).

β) Η διευθυντική του καριέρα περιορίζεται σε μία μόνο θεατρική σκηνή κι αυτή στο δήμο Ευκαρπίας. Φρονώ και ερασιτεχνική. Προφανώς (η περιγραφή δικιά του), η άριστη γνώση του θεατρικού χώρου, τόσο στο δημιουργικό όσο και στο οργανωτικό του κομμάτι, η κατάρτισή του σε θέματα υποδομών και προβλημάτων, που αφορούν τη λειτουργία κρατικών και δημοτικών θεατρικών σκηνών, καθώς και σε ζητήματα οικονομικών και διαχείρισης, η εμπειρία του στη θεατρική αγορά σε θέματα προσωπικού και υπηρεσιών, σε θέματα διαφήμισης, επικοινωνίας και προώθησης θεατρικών παραστάσεων, καθώς και η ικανότητά του σε ζητήματα διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού (το τελευταίο μου «ακούγεται» κάπως… ψυχοθεραπευτικό!), δεν του ήταν αρκετά για κάνει το μεγάλο άλμα.

γ) Στις 44 παραστάσεις που έλαβε μέρος ως ηθοποιός, απουσιάζει το στοιχείο του ρόλου που υποδύθηκε. Λέει (ας πούμε) ότι έπαιξε στον Οιδίποδα, στον Πλούτο, στην Ειρήνη, στις Νεφέλες… αναφέρει ονόματα σκηνοθετών (Βουτσινάς, Μιχαηλίδης, Μπάκας, Χατζάκης), αλλά από ρόλο… δεν! Κι επειδή κάτι τέτοιο δεν είναι για να το ξεπερνάς, υπενθυμίζω ότι εκτός από τους πρωταγωνιστές, τους πρώτους και τους δεύτερους ρόλους, υπάρχουν και τα… κοντάρια!

Το «ζουμί» όμως με τον περί ου ο λόγος «ριγμένο», βρίσκεται αλλού. Κι επειδή το θέμα «άνοιξε» για τα καλά, έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε τι «παίζει» (γενικά) με το άτομο.

Με τη βοήθεια του (σοβαρού και αξιόπιστου) LiFO σάς κοινωνώ στα… μυστήρια, έτσι όπως ευρηματικά τα περιέγραφε πριν δύο χρόνια η Αργυρώ Μποζώνη: Το περυσινό καλοκαίρι (αναφέρεται στον Αύγουστο του 2012) μετά από μια παράσταση του περιοδεύοντος ΚΘΒΕ, ο ταμίας και ένας ακόμα υπάλληλος του Κρατικού, μάζεψαν εισπράξεις των 80.000 ευρώ και τις τακτοποίησαν στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου τους. Όλοι ξέρουμε πόσο σκληρή και πολύωρη είναι η δουλειά στο θέατρο. Οι δυο υπάλληλοι (ο ταμίας και ένας ηθοποιός συγκεκριμένα) αισθάνθηκαν δικαιολογημένα μια λιγούρα. Ίσως για ένα σάντουιτς, ίσως για πιτόγυρα. Απολύτως φυσικό. Μέσα στη νύχτα, άφησαν την είσπραξη στο πορτ-μπαγκάζ και κατευθύνθηκαν στον πλησιέστερο χώρο εστίασης. Όταν επέστρεψαν, τα χρήματα είχαν κάνει φτερά. Το γεγονός, το κατήγγειλαν στο αστυνομικό τμήμα του Λευκού Πύργου, το θέατρο –φαντάζομαι– έκανε τις απαραίτητες ενέργειες και η ιστορία ξεχάστηκε. Ηθικό δίδαγμα: Όταν νοιώθετε μια λιγούρα, μην αφήνετε τις εισπράξεις σας (ειδικά όταν δεν είναι δικές σας) αφύλαχτες…

Η συνέχεια; Άκρως… γαργαλιστική: Ο ένας από τους δυο υπαλλήλους του θεάτρου που επέβαιναν στο "μοιραίο αυτοκίνητο", ήταν ο ηθοποιός και καλός φίλος του διευθυντή του ΚΘΒΕ Σωτήρη Χατζάκη, Νίκος Μαγδαληνός, ο οποίος όπως λένε οι ηθοποιοί του Κρατικού, είναι ο υπεύθυνος της ανάρτησης του καλόγουστου πανό, έξω από το Κρατικό Θέατρο «Σωτήρη Χατζάκη σε ευχαριστούμε», ή κάπως έτσι. 

Σήμερα ο Νίκος Μαγδαληνός βρίσκεται στην Αθήνα, στο Εθνικό Θέατρο ως ειδικός σύμβουλος του Σωτήρη Χατζάκη και ασχολείται με τα παιδικά θεατρικά εργαστήρια…

Προσωπικά αγνοώ το έργο του κυρίου Μαγδαληνού στα εν λόγω εργαστήρια του Εθνικού, όπως φυσικά και τις «ειδικές συμβουλές» που έδινε στον κύριο Χατζάκη. Αυτό όμως που «σέρνεται» ως απόηχος από εκείνη την περίοδο, είναι ότι ο «δικός» μας (καθότι και εκ Λυδίας ορμώμενος) χρησίμευε και ως το… αυτί του Χατζάκη!

Και δύο παραπολιτικοκαλλιτεχνικά σε ένα: ποιος ευρωβουλευτής της Νέας Δημοκρατίας φέρεται υποστηριχτής του κυρίου Μαγδαλήνου και με παρεμβάσεις του ζητούσε την… αξιοποίησή του; Για να βοηθήσω, η σχέση του ανδρός με τον Πολιτισμό, είναι κατά τι επηρεασμένη από το… ποδόσφαιρο! Και το άλλο: ποιοι συμπολίτες μας που εντρυφούν χρόνια τώρα στα περί των θεατρικών, βάλθηκαν να πείσουν την κυρία Τσανάκα ότι «μας αξίζει» ένας Μαγδαληνός; Δύο είναι και ονόματα δεν λέω…

Κατά τα άλλα, ευχαριστώ θερμά τον Βαγγέλη Παππά. Είχα ξεμείνει από θέμα και μου το πρόσφερε στο πιάτο. Πάντα τέτοια!