Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΓΕΝΙΚΕΥΣΕΩΝ

Απεχθάνομαι τις γενικεύσεις. Τις θεωρώ μέρος ενός κρυφο-φασισμού που ισοπεδώνει τα πάντα και τσουβαλιάζει τις ανθρώπινες επιλογές και ιδιαιτερότητες στο «σακί της ομοιομορφίας». Είναι ο πιο ύπουλος και διεισδυτικός φασισμός, καθώς εξόχως απλοϊκός και  ευκολοχώνευτος. Γι’ αυτό και τόσο… καταναλωτικός. Και γίνεται πολλαπλά επικίνδυνος όταν οι «θεματικές του αναφορές» συνδέονται με φυλετικά στερεότυπα και «εθνικά κουσούρια» παθογένειας και ιδιομορφίας.

Σε αυτήν την κατηγορία «ανήκει» πιθανόν και το πρόσφατο άρθρο του Στέλιου Παπαθεμελή, ο τίτλος του οποίου «διαβάζει» τις διπλωματικές ικανότητες της τουρκικής πολιτικής με τις «αναγνώσεις» των πατροπαράδοτων αφηγήσεων της καθ’ ημάς… εξυπνάδας. Ενίοτε και… ανωτερότητας!

Με τι παρομοιάζει το «παζάρι» της τουρκικής κυβέρνησης με την Ευρωπαϊκή Ένωση ο (κατά τ’ άλλα προσεκτικός και αξιοπρεπής) κύριος Παπαθεμελής; Με την ελληνική παροιμία: Τούρκον είδες; Γρόσια θέλει…, η «ερμηνεία» της οποίας παραπέμπει κατευθείαν σε έναν λαό κυνικό και φιλάργυρο. Αναρωτιέμαι όμως: πόση «ποιοτική διαφορά» μπορεί να έχει μία τέτοια «εκτίμηση», όταν φτάσει να συγκριθεί με εκείνες τις «διαδόσεις» των ευρωπαίων συμμάχων μας που πριν λίγα χρόνια «παρέδιδαν» τους έλληνες στο θυμικό των λαών της με την κατηγορία των… τεμπέληδων;

Αντίστοιχης επικινδυνότητας (ως προς τη φασιστική της διολίσθηση) είναι και η αναφορά του (εσχάτως ξεσαλωμένου) Ανδρέα Ανδριανόπουλου για τους… ρωσοπόντιους, φυλετικός προσδιορισμός που ταυτίζει τους παλιννοστούντες από τις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης με τις ειδεχθείς δραστηριότητες των καθ’ έξιν «αναφομοίωτων». Που τσουβαλιάζει ευγενείς, εργατικούς και αξιοσέβαστους ανθρώπους με όσους οι συνθήκες (ή και «φυσική τους ροπή») τους έχει οδηγήσει στην παρανομία και το έγκλημα.

Αλίμονο αν τα «ανθρώπινα αμαρτήματα» καθόριζαν την ταυτότητα των λαών. Σκεφτείτε μόνο πόσα τέτοια «εγχώρια παραδείγματα» θα μπορούσαν να κατατάξουν το «ελληνικό στοιχείο» σε μεγάλη… απάτη! Από αρχαιοτάτων μέχρι σήμερα. Γιατί, είτε το θέλουμε είτε όχι, είτε μας αρέσει είτε μας «χαλάει», βρίθει (και) ο τόπος μας από «εθνικά μπουμπούκια». Και μόνο ένα «ιστορικό ξεσκόνισμα» από την περίοδο της Ελληνικής Επανάστασης, θα ήταν υπεραρκετό για να ανατρέψει δεκάδες μύθους και ηρωισμούς. Και ειδικά για τον κύριο Παπαθεμέλη, να διαπιστώσει την «αγάπη» και το «πάθος» σημαντικής μερίδας των οπλαρχηγών προς τα… γρόσια!