ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ 'Η ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ;

Αν κάποιοι δικαιούνται να αγανακτούν και να οικτίρουν για την αποφυλάκιση του Ρουπακιά, αυτοί είναι μόνο οι συγγενείς του αδικοχαμένου Παύλου Φύσσα. Και πάνω απ’ όλους, η μάνα του! Σε αυτούς τους ανθρώπους, το συναίσθημα υπερβαίνει της «λογικής». Κανένας θυμός και καμία οργή τους δεν μπορεί να «πνιγεί» στους «ρεαλισμούς» της πολιτικής και τους «κανόνες» του νομικού μας συστήματος. Πόσο μάλλον ο πόνος.

Όλοι οι άλλοι όμως, οφείλουν να «συμβιβαστούν» με το γεγονός της αποφυλάκισης, αναγνωρίζοντας το δικαστικό κεκτημένο: ότι δηλαδή τη στιγμή αυτή ο Ρουπακιάς «διατηρεί» ακόμη το τεκμήριο της αθωότητας και μέχρι να τελειώσει η δίκη μπορεί να «εκμεταλλευτεί» όλα εκείνα τα «προνόμια» που ο νόμος τού παρέχει.

Στο επιχείρημα αυτό, είναι πολλοί εκείνοι που αντιτείνουν την περίπτωση του Κώστα Σακκά. Και δεν έχουν καθόλου άδικο, αναλογιζόμενοι την μεταχείριση των δικαστών απέναντί του και τον τρόπο με τον οποίο εξάντλησαν την αυστηρότητά τους! Όμως μία τέτοια «σύγκριση» εμπεριέχει τον εξής κίνδυνο: να θέσει σε αμφισβήτηση την (καθ’ όλα ευεργετική) διάταξη περί αποφυλάκισης των κατηγορουμένων άμα της παρέλευσης του 18μήνου. Ή (το χειρότερο) να «νομιμοποιηθεί» ένα καθεστώς «ιδεολογικής μεταχείρισης» που θα αποφασίζει κατά το δοκούν. Και θα πρέπει όλοι να θυμούνται ότι στην (απαράδεκτη) παράταση της προφυλάκισης του Σακκά, αυτό που σηματοδοτούσε τις αντιδράσεις της κοινής γνώμης ήταν η καταπάτηση αυτού ακριβώς του «πλαισίου».

Μας αρέσει-δεν μας αρέσει, η απόφαση της αποφυλάκισης του Ρουπακιά είναι ορθή και καθ’ όλα νόμιμη. Όμως ας μη μας διαφεύγει και το γεγονός ότι «λειτουργικά» η αποφυλάκισή του συνοδεύεται από τους πιο αυστηρούς όρους που θα μπορούσαν να επιβληθούν. Δείγμα προφανώς μίας εν δυνάμει δικαστικής ετυμηγορίας που ακόμη δεν έχει «εκφραστεί».

Να πούμε και το άλλο, γιατί πολλοί είναι αυτοί που μιλούν για τις καθυστερήσεις που παρατηρούνται στην εκδίκαση της υπόθεσης, συνδέοντάς τες και με διάφορες… καχυποψίες: όπως και να ‘χει, η δίκη της Χρυσής Αυγής είναι μία τεραστίων πολιτικών διαστάσεων δίκη. Ειδικά τώρα που η άνοδος των νεοναζιστικών κομμάτων στην Ευρώπη αποκτά χαρακτηριστικά εφόδου. Αλλά και αυτό να μη συνέβαινε, η ίδια η δικογραφία της, οι χιλιάδες σελίδες του ανακριτικού υλικού, οι εβδομήντα με ογδόντα κατηγορούμενοι, οι εκατό περίπου δικηγόροι που, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, εμπλέκονται στην υπόθεση, οι εκατοντάδες μάρτυρες, το ίδιο το πολιτικό και ποινικό διακύβευμά της, την καθιστούν εξόχως πολύπλοκη και σύνθετη. Θα προσέθετα και μνημειώδη. Γι’ αυτό και μία δίκη-μαμούθ.

Ως τέτοια (και παρά τις όποιες «διακυμάνσεις» και χρονοτριβές της) η δίκη της Χρυσής Αυγής θα έχει και «ζητήματα» όπως αυτό με την αποφυλάκιση του Ρουπακιά, ένεκα της παρέλευσης του 18μήνου. «Λεπτομέρεια» ή μη, ας μην «κρεμαστούμε» από αυτήν. Τα κρίσιμα και τα σπουδαία έπονται. Θεού θέλοντας, εδώ θα είμαστε και για τις επόμενες… πράξεις.