Δευτέρα 10 Ιουνίου 2013



Θα μπορούσε να είναι και ένας πρώιμος απολογισμός του Φεστιβάλ. Μία κριτική πριν την έναρξη. Ένα είδος προδιάθεσης. Μία διαίσθηση που δε λέει να αντισταθεί. Ό,τι και να είναι, το «Φεστιβάλ Γκόνη» κεντρίζει το ενδιαφέρον πριν την… σέντρα. Και πολύ πριν η «μπάλα» πάρει κατεύθυνση προς τα δίχτυα. Στο… ζέσταμα λοιπόν!

Και στα… υπέρ!

Η πιο ωραία αφίσα του Φεστιβάλ. Ο Μπρούσαλης αφήνει πίσω τους εγωκεντρικούς του σχεδιασμούς και παραδίδει ένα αισθητικό κόσμημα με ευδιάκριτες και σεμνές αναφορές στους Όρνιθες του Κουν, τους ποδηλάτες του Φασιανού, την εικαστική λιτότητα του Τσαρούχη. Και με μία γραμματοσειρά γεμάτη παλμό και ένταση…

Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος επιστρέφει για πρεμιέρα στους Φιλίππους! Αυτό που θα έπρεπε να είναι «θεσμικά αυτονόητο», γίνεται «χαρούμενη είδηση». Ας είναι. Μένει να καθιερωθεί και να επαναληφθεί αυτό που γινόταν στα χρόνια του Βολονάκη. Οι παλιοί ξέρουν…

Η ποίηση είναι πάλι εδώ! Και τι ποίηση! Ο Αλεξανδρινός σε όλο του το μεγαλείο! Από μόνο του, το γεγονός είναι αξεπέραστο! Και μένω εδώ…

Αρκεί ο τίτλος: Ποιος τη ζωή μου… Ασφαλής πρόβλεψη: πάει για ρεκόρ «όλων των εποχών»…

Το «ρίσκο» με τη Μήδεια του Ευαγγελάτου. Μα και η δέουσα τιμή σε έναν από τους «μεγάλους» του ελληνικού θεάτρου. Σε έναν δημιουργό που λάτρεψε τους Φιλίππους και χάρισε στο Φεστιβάλ στιγμές αλησμόνητες. Με την ευγνωμοσύνη όλων, καλώς να ορίσει…

Ο κατά Διονύση Πλούτος. Εντάξει, Αχαρνείς δε θα είναι με τίποτε (αυτό μέχρι που το… υπογράφω), αλλά ο μέγας Σαββόπουλος είναι από μόνος του μία εγγύηση. Ειδικά όταν έχει να αφηγηθεί μύθους. Ή τη ζώσα πραγματικότητά μας…;

Αν και με τον «άνευρο» Κύκλωπα του Ευριπίδη, η επιστροφή του Βασίλη Παπαβασίλειου δίνει υποσχέσεις. Ενίοτε και ελπίδες για μεταμορφώσεις…

Ο Θωμάς Μοσχόπουλος στις απαιτητικές Τραχίνιες του Σοφοκλή. Να τον εμπιστευτείτε…

Και μόνον ως έκπληξη, το αναφέρω. Ο Κώστας Βουτσάς σε «παιδικό» έργο! Κάποιοι θυμήθηκαν και τον Λουντέμη! Το σημειώνω…

Αν και «ξεκάρφωτο» μέσα στο όλο «πνεύμα», το εμβληματικό Τάβλι του Κεχαΐδη «ανηφορίζει» προς το Κάστρο. Αντέχει;…

Ποιος άλλος θα μπορούσε να «διηγηθεί» μια ιστορία του Λόρκα με τον τρόπο του αγαπημένου μου Δήμου Αβδελιώδη; Πόσο μάλλον το «περίεργο» Περλιμπλίν και Μπελίσα. Μαζί του πάντα…

Σπεύσατε από τώρα! Ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος σκηνοθετεί το διαμάντι της Έλλης Παπαδημητρίου, Κοίνος Λόγος, με Κονιόρδου, Κοκκίδου, Κασανδρή, Ουζουνίδου και Παλαιολόγου. Το μεγάλο μας οδοιπορικό. Και εν όψει;…

Η «ανακάλυψη» της Μαύρης Θάλασσας. Αν και… καλλωπισμένη, «κουβαλάει» μύθους. Αν θα «κάτσουν» τα ποιήματα του Ρίτσου για τον Καβάφη; Θα δείξει…

Η έκθεση του Αόρατου Θιάσου. Επιτέλους ζωγραφική. Και με θέμα. Και σε τι χώρο!...

Μια «υποψία» που γίνεται θέατρο. Ο Γηραιός Πατήρ μου του Κώστα Ακρίβου σε σκηνοθεσία Θοδωρή Γκόνη και με «ήρωες» τη Μάγια Λυμπεροπούλου, την Αλεξάνδρα Παντελάκη, τον Άρη Μπαλή και τον… Αντώνη Κούφαλη, είναι από μόνο του… Φεστιβάλ! Ή αλλιώς, κάπως έτσι θα έπρεπε να ήταν τα Φεστιβάλ…

Το Memorandum Καβάλα Lab της Τζένης Αργυρίου. Άλλη πόλη μες στην πόλη…

Και τα… κατά;

Η πληθώρα των εκδηλώσεων. Όπως και να το κάνουμε, «βγάζουν» ένα… ουφ! Παρ’ όλη την προσπάθεια συνοχής…

Η απουσία από το αφιέρωμα στον Καβάφη του πιο αντιπροσωπευτικού μουσικού έργου της ελληνικής δισκογραφίας. Ο Γέρος της Αλεξάνδρειας του Θάνου Μικρούτσικου έπρεπε να είχε… πρωτοκαθεδρία. Και μόνο για το Γενάρης 1904 και τη Μονοτονία...


Η υποβάθμιση της Θάσου. Μπορεί να της «λείπει» το Αρχαίο Θέατρο, αλλά θα μπορούσαν να γίνουν πολλά. Θα γίνουν τα ελάχιστα. Και σε μία περίοδο που το νησί «φορτώνει» κόσμο…

Οι συναυλίες στους Φιλίππους. Και ατάκτως εριμμένες…

Ο Ρουβάς στις Βάκχες. Έλεος δηλαδή. Το «σύμβολο» του Όλα Καλά και της αισθητικής χυδαιότητας που μας έφερε μέχρις εδώ, στους Φιλίππους. Μπάστα. Εκτός από τα εισιτήρια, υπάρχει και το μέτρο. Νομίζω… 

Ο υπερτιμημένος Λιγνάδης σκηνοθετεί Βάκχες! Έλεος δις…

Τη μέρα που θα τα τραγουδάει ο Νταλάρας, προτείνω πάρτι με Τζιμάκο Πανούση στα… λασπόλουτρα. Το πιάσατε το υπονοούμενο…

Χατζάκης, χμμμμμ… Χαραλαμπόπουλος, μπλιαχχχχ, Κωνσταντίνου… άφωνος. Γενικώς…

Αυτό με τον Ζορμπά εκ Βουλγαρίας. Σε καλό να μας βγει…

Άντε, η Πέμυ Ζούνη Ελένη. Ο Καφετζόπουλος τι; Ακάλυπτος;…

Εν μέσω κρίσης, φτώχειας και φασιστικής απειλής, ο αριστερός (λέμε τώρα) Γιάννης Μπέζος ανεβάζει Σακελλάριο–Γιαννακόπουλο. Πάλι καλά. Θα μπορούσε και Γιαλαμά–Πρετεντέρη. Φάδερ καλέ. Πού πήγε το μυαλό σας…;

Ο «κινηματογραφικός Καβάφης»… χλωμός. Ειδικά αυτός του Σμαραγδή. Ευτυχώς τον «σώζει» ο Καταλειφός…

Ο Γιώργος Χρονάς διαβάζει Καβάφη. Γιατί όχι και η… Μόνικα; Και όσοι κατάλαβαν, κατάλαβαν…

Εν κατακλείδι. Κρατείστε τα υπέρ, προσθέστε και τις δικές σας επιλογές και… αφεθείτε. Το καλοκαίρι, μια πόλις άλλη θα βρεθεί, καλύτερη από αυτή…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου