Την Τετάρτη, 5 Ιουνίου, ο καλός μου φίλος (και «συγκάτοικος» εδώ στην σελίδα) Θανάσης Σοφιανός «άνοιξε» ένα τεράστιο θέμα που αφορά στις τουριστικές επενδύσεις στο νομό, διερωτώμενος τα ακόλουθα: Τι φταίει, όμως, για την μη, πλήρη αξιοποίηση των τουριστικών δυνατοτήτων της περιοχής; Ο σχεδιασμός, η Τοπική Αυτοδιοίκηση ή το κράτος; Προφανώς όλοι, αλλά πρωτίστως ο κεντρικός σχεδιασμός από την πολιτεία, το αντίστοιχο υπουργείο και η σχετική νομοθεσία.

Πιθανόν αυτή του η «αγωνία» να είχε εντελώς ρητορικά χαρακτηριστικά, αν δεν εμπλέκονταν στην μέση το «ζωντανό» παράδειγμα που επικαλείται και, μάλιστα, με την «ένδυση» της «πρότυπης τουριστικής ανάπτυξης»! Ο λόγος για την τεράστια ξενοδοχειακή μονάδα που ο Βούλγαρος επιχειρηματίας (από αυτούς που ξεφύτρωσαν κατά συρροή άμα τη πτώσει του… ανυπάρκτου), Λούκαν Λουκάνοφ, σκοπεύει να χτίσει στην περιοχή του Όσιου Ιωάννη Λουκά, στη Θάσο.

Για όσους δε γνωρίζουν την περιοχή, να τους «προσανατολίσω» κατά τι. Βρίσκεται λίγο πριν την Αλυκή, έτσι καθώς ερχόμαστε από την μεριά του Λιμένα και ξετυλίγεται μπροστά μας με έναν πανέμορφο (και τουριστικά «ανέγγιχτο») κόλπο, με την ωραιότητα της καταπράσινης και καρποφόρας γη της να «φιλοξενεί» ευρήματα μεγάλης αρχαιολογικής αξίας που, κατά τους ειδικούς, καλύπτουν ένα εύρος κατοίκησης του όρμου του Αγίου Ιωάννη από το 3.600 ως το 3.000 π.Χ.

Επάνω λοιπόν σε αυτόν το φυσικό και ιστορικό θησαυρό, το ελληνικό κράτος έδωσε την τελική έγκριση για να χτιστεί ένα πεντάστερο μεγαθήριο διακοσίων δωματίων! Αγνοώντας προκλητικά τις τεράστιες περιβαλλοντικές επιπτώσεις που θα προκύψουν στην περιοχή από την ολοκληρωτική αλλοίωση του τοπίου και (εδώ είναι το… περίεργο) κατόπιν της «υποχώρησης» του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου. Λεπτομέρεια; Η τελική υπογραφή της έγκρισης είναι του Κώστα Τζαβάρα! Κατά πώς λέμε, τώρα δέσαμε!

Πίσω από τέτοιου είδους «νομιμότητες» χτίζεται όλη η «τουριστική Ελλάδα». Χωρίς κανέναν προγραμματισμό, χωρίς καμία ταυτότητα, χωρίς κανένα σεβασμό. Και δυστυχώς, μοιάζει να μη μας δίδαξαν τίποτε οι απαίσιες ελληνικές πόλεις που προέκυψαν από το «αναπτυξιακό μοντέλο» της καραμανλικής αντιπαροχής.

Γι’ αυτό και μου «χτύπησε» πολύ άσχημα όταν ο αληθινά ευαίσθητος και βαθιά καλλιεργημένος (μα και αρχαιολόγος) Θανάσης Σοφιανός υπεραμύνθηκε με θέρμη την επένδυση στον Όσιο Ιωάννη Λουκά, προσβλέποντας  μάλιστα και στην αξιοποίηση των αρχαιοτήτων μας! Ιδού και η… τεκμηρίωση: Και κάποια στιγμή θα πρέπει να διευθετηθούν οι σκόπελοι που θέτει το καταστατικό του ΚΑΣ, διότι αν μεταξύ άλλων δεν τιμηθούν οι αρχαιολογικοί θησαυροί από τους τουρίστες, από ποιούς θα τιμηθούν; Τα αρχαία μνημεία είναι θέλγητρο και όχι άβατο κι έτσι θα πρέπει να αντιμετωπίζονται, όπως στο εξωτερικό…

Θα το «κλείσω» με μερικές «κρίσιμες» παρατηρήσεις. Πρώτον: αν κάτι έχει σωθεί σε αυτόν τον τόπο, οφείλεται στις «εμμονές» των αρχαιολόγων. Και μόνο. Ας το εκτιμήσουμε. Δεύτερον: οι αρχαιολογικοί θησαυροί αν δεν τιμηθούν πρώτα από εμάς, δεν πρόκειται να τις τιμήσει κανένας τουρίστας. Ξεκάθαρα πράγματα και ας το συνειδητοποιήσουμε. Τρίτον: τα μνημεία θα καταλήξουν να είναι άβατο μόνο όταν… ιδιωτικοποιηθούν. Εν μέσω (ή αρχή;) κρίσης, ας το υπολογίζουμε. Και τέταρτον, καμία χώρα που σέβεται την ιστορία της δεν παραδίδει τις αρχαιότητές της στο «επενδυτικό κεφάλαιο». Τις αξιοποιεί, τις αναδεικνύει και τις «εκμεταλλεύεται» η ίδια η πολιτεία. Μένει να παραδειγματιστούμε.

Υ.Γ.:

Άσχετο αλλά σημαίνον. Στο μέσον ακριβώς του μικρού παραλιακού οικισμού της Αλυκής, εδώ και δύο χρόνια (και κατά παράβαση όλων των νόμων περί δόμησης σε αρχαιολογικούς χώρους) έχει «σηκωθεί» ένα οικιστικό έκτρωμα που… βγάζει μάτι από χιλιόμετρα μακριά. Ε, λοιπόν, εδώ και δύο χρόνια αυτό το αυθαίρετο παραμένει στη θέση του άθιχτο! Και όλοι νίπτουν τα χείρας των. Τυχαίο ότι αυτό συνέβη συγχρόνως με την… αποψίλωση της αρχαιολογικής υπηρεσίας; Θα τολμούσαν οι κάγκουροι να το πράξουν επί εποχής Χάιδως Κουκούλη; Έλα μου ντε