Αντιγράφω σχόλιο του Κωστή Σιμιτσή που αναρτήθηκε στον αγαπημένο του ιστότοπο: Είμαστε πολύ της συνωμοσίας. Αλλά και οι κυβερνητικοί δεν μας αφήνουν ν' αγιάσουμε. Η ανακοίνωση του ΤΑΙΠΕΔ για αγροτεμάχιο 8 περίπου στρεμμάτων που εκποιείται στην Καλαμίτσα, μας έκανε όλους να σκεφτούμε τα χειρότερα. Δεν είναι το αθλητικό κέντρο, πάντως. Είναι η "μύτη" μπροστά από μεγάλη τουριστική επιχείρηση που δεν μπορεί ούτε να χτιστεί ούτε να αξιοποιηθεί με τους γνωστούς νεοελληνικούς τρόπους.

Καλή τη θελήσει, αφήνω στην άκρη το γεγονός ότι αυτός (ως δήμαρχος ντε) δεν πήρε χαμπάρι τι ετοιμάζει το αμαρτωλό ΤΑΙΔΕΠ για την πόλη του. Να χαρακτηρίζει όμως και «συνωμότες» αυτούς που το «έβγαλαν στη φόρα», πάει πολύ. Χίλια ευχαριστώ θα έπρεπε να τους πει και μάλιστα να τους πάρει και για συμβούλους του. Πάραυτα. Γιατί, αν κρίνω από τα αντανακλαστικά των δικών του, μάλλον με ζαβά έχει μπλέξει.

Ο όρος όμως που χρησιμοποιεί ο κύριος Σιμιτσής είναι δηλωτικός των αντιλήψεων και των προθέσεών του. Μπορεί να τον «πασπαλίζει» με ολίγον… αντικυβερνητισμό για να δικαιολογήσει την «καθυστέρηση» προς την… αγιοποίηση (του;), αλλά αυτό που μένει είναι η διάθεση «προσαρμογής» στις μνημονιακές απαιτήσεις.

Το δείχνει ο τρόπος με τον οποίο «προσπερνάει» την εκποίηση της «μύτης» μπροστά από την μεγάλη τουριστική επιχείρηση… Σα να μη τρέχει τίποτε. Άλλωστε, η χαρά μας πρέπει να είναι μεγάλη (σαν της «άλλης» ένα πράμα, που δεν την αφήνει να… κρυφτεί). «Αποφύγαμε» τα χειρότερα. Σώσαμε το Αθλητικό Κέντρο της Καλαμίτσας! Παλιά αυτό το έλεγαν και ραγιαδισμό. Για το τώρα, ψάχνομαι...

Το χαριτωμένο όλων; Η σιγουριά του για το ότι αυτή η «μυτούλα» δεν μπορεί ούτε να χτιστεί ούτε να αξιοποιηθεί… Όπερ μεθερμηνευόμενο (με τον Σιμιτσή πάντα χρειάζεσαι έναν καλό «ερμηνολόγο» καθότι και λάτρης των… χρησμών): Εκεί στο ΤΑΙΔΕΠ είναι όλοι τους τενεκέδες και άσχετοι και το μόνο που καταφέρνουν είναι να μας χαλάνε την ησυχία και το ραχάτι και να μας αποσπούν από το πολυσήμαντο έργο μας (βλέπε ποδήλατα). Τόσο απλά.

Έλα όμως που ακριβώς παρακάτω έρχεται και «κολλάει» αυτό με τους γνωστούς νεοελληνικούς τρόπους… Τι θέλει να πει ο ποιητής; «Δίνει» κάποιους; Κοντράρεται με νοοτροπίες; Τα βάζει (έστω και κατόπιν εορτής) με το εργολαβικό κατεστημένο; Ή (εδώ πονηρεύω) αν αλλάξουν αυτοί οι «τρόποι» (διόλου δύσκολο αν κρίνω και από τις πρόσφατες συμπεριφορές του Συμβουλίου της Επικρατείας), μπορεί και να προκύψει μία… μυτούλα χάρμα;

Επανέρχομαι. Η «χαλαρότητα» με την οποία αντιμετώπισε το όλο θέμα ο Κωστής Σιμιτσής αποκαλύπτει με απόλυτη σαφήνεια τον πολιτικό του ενδοτισμό. Χρειάζεται να αναφέρω το πώς έχει χειριστεί μέχρι τώρα τις μεγάλες υποθέσεις της πόλης; Τα Στρατόπεδα, το παλιό Νοσοκομείο, το παλιό Δικαστικό Μέγαρο; Χρειάζεται να υπενθυμίσω τις «δηλώσεις υποταγής» (και «παράδοσης») στους ευρωπαίους κουμανταδόρους;

Κατά τα άλλα, η πόλη γιορτάζει τα 100 χρόνια από την απελευθέρωσή της. Να μας ζήσει…