Με μία – αυτή τη φορά ολιγόλογη - επιστολή του, ο πρόεδρος της ΝΟΔΕ της Νέας Δημοκρατίας, «απαντάει» στο κείμενο της περασμένης Πέμπτης, το οποίο αναφερόταν στο αδιέξοδο που έχει δημιουργηθεί από την πληθώρα των αντιρατσιστικών νομοσχεδίων, απομονώνοντας το δικό του ενδιαφέρον (άρα και την κριτική) στο μέρος εκείνο που αφορούσε την Νέα Δημοκρατία. Την αντιγράφω:  

Αξιότιμε κ. Διευθυντή.

Η εμμονή του κ. Γαμβρέλη στην άποψη και πεποίθηση ότι η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ  αποτελεί την αιτία της πολιτικής «υπερπροσφοράς» τεσσάρων αντιρατσιστικών σχεδίων νόμου μαζί με τις συμπληρωματικές του απόψεις για τους πολιτικούς προσανατολισμούς-και- της Ν.Δ. ξεφεύγει πλέον από τα όρια της καλώς εννοούμενης πολιτικής ανάλυσης  και οδηγεί το θέμα της προσήλωσης στα δημοκρατικά ιδεώδη στους σκοτεινούς και δαιδαλώδεις διαδρόμους της «μονομανίας». Για όλα, λοιπόν, φταίει η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ…

                 

Κύριε Διευθυντή.

Η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ είναι δημοκρατικό κόμμα με ισχυρές λαϊκές καταβολές και κάθε άλλη αναφορά για στελέχη της που δήθεν ρέπουν συνεχώς προς την ακροδεξιά  αποτελούν στην ουσία αναδρομές στην «Ιστορία» κομματικών στελεχών όλων των χώρων, τα οποία έχουν αμφίβολη προσήλωση στα δημοκρατικά ιδεώδη και όμως επικαλούνται τη δική τους αντίληψη για τη Δημοκρατία ακόμη και εκείνη που επέβαλε ο επιστημονικός σοσιαλισμός του Μαρξ. Ως και δηλώσεις για επιβαλλόμενα γκουλάγκ άλεσε ο μύλος του κ. Τσίπρα…

Και για την ιστορία: επιστημονικός σοσιαλισμός  είναι στην ιστορία των ιδεολογιών η πολιτικοοικονομική θεωρία του Μαρξ.

                                                                      

Με τιμή

Κ.Ε.ΕΥΘΥΜΙΑΔΗΣ       

Κύριε Ευθυμιάδη.

Τα πράγματα είναι πολύ απλά και απορώ γιατί τέτοιο… μπλέξιμο. Αν το σχέδιο νόμου που κατέθεσε ο υπουργός Δικαιοσύνης δεν «μακελεύονταν» από τα πρωθυπουργικά στελέχη (τα οποία δεν ξέρω πια τι σχέση μπορεί να έχουν με την Νέα Δημοκρατία του Κωνσταντίνου Καραμανλή της μεταπολίτευσης), δεν θα υπήρχε κανένα μα κανένα πρόβλημα. Αφήστε που τα συνεχή καλέσματα «εθνικής συνεννόησης» προς τον ΣΥΡΙΖΑ, θα έπιαναν για πρώτη φορά τόπο!

Αντ’ αυτού, τα στελέχη της Σαμαρικής (πλέον) Νέας Δημοκρατίας, συμπεριφερόμενα με απίστευτη αλαζονεία και θέτοντας σε εφαρμογή ένα μέρος από τον «ιδεολογικό τους κομπογιαννιτισμό» (τον άλλο – όπως αποδείχτηκε – τον «κρατούσαν» εφεδρεία για την ΕΡΤ), επέλεξαν την οδό της ενδοκυβερνητικής σύγκρουσης. Μήπως να την «χρεωθώ» εγώ για να απαλλαγώ και από τα «εμμονικά μου σύνδρομα»;

Αυτό όμως που με ευχαρίστηση θα δεχτώ ως «μονομανία», είναι η «αλλεργία» μου στις  καλώς εννοούμενες πολιτικές αναλύσεις που (υποψιάζομαι) έχει στο μυαλό του ο κύριος Ευθυμιάδης. Και για να μην αφήνω σκιές, μάλλον θα εννοεί εκείνες τις «αναλύσεις» που κάνουν καθημερινά (και με το αζημίωτο) οι διάφοροι… αντικειμενικοί. Ε ναι, προτιμώ «κακός» και… ζημιωμένος!

Για τα περί Μαρξ, σηκώνω τα χέρια ψηλά και σπεύδω πάραυτα προς… σοσιαλιστική εκγύμναση. Θα μου χρειαστεί.

Υ.Γ.

Στο «σπίτι» της Μακρονήσου και της Γυάρου, δεν μιλάνε για… γκουλάνγκ.