Πέμπτη 12 Δεκεμβρίου 2013

Ο ΣΩΡΡΑΣ ΚΑΙ ΟΙ... ΣΩΡΟΙ



Να με συμπαθάτε, αλλά δεν κρατιέμαι και θα το πω. Τελικά πρέπει να «δέρνει» πολύ κόσμο η μαλακία σε αυτόν τον τόπο. Και χοντρά μάλιστα. Γιατί, πώς αλλιώς να εξηγήσω την προθυμία ορισμένων (αφήνω στην άκρη τα πρόβατα του διαδικτύου και τους «ψεκασμένους») να σπεύσουν στο εντελώς χαλαρό να γίνουν συνομιλητές αυτού του γραφικού και ανεπάγγελτου λωποδύτη που ακούει στο όνομα Αρτέμης Σώρρας; Πώς αλλιώς να ερμηνεύσω τη συμμετοχή των τοπικών παραγόντων (από το δήμαρχο μέχρι τους εκπροσώπους της αγοράς) στις προσκλήσεις των «εκπροσώπων» του (έχει και τέτοιους ο κομπογιαννίτης) και να κάθονται (σοβαροί άνθρωποι, υποτίθεται) να συζητάνε για τα «εκατομμύρια που θέλει να επενδύσει» ο άφραγκος στην πόλη; Χάθηκε ένα «άι σιχτίρ, τσαρλατάνε» για να πάει από εκεί που ήρθε;

Αυτός λοιπόν ο αλητήριος, είναι ένας «βαμμένες ρατσιστής» που βρήκε καταφύγιο σε κάτι τριτοκοσμικά κανάλια της Κύπρου και από εκεί εκτοξεύει ό,τι πιο αισχρό και φαιό μπορείτε να φανταστείτε. Δικτυωμένος ταυτόχρονα με δεκάδες ανισόρροπους (και αγράμματους) καναλάρχες της ελληνικής ενδοχώρας, εκπέμπει συνεχώς και αδιαλείπτως καθημερινά ό,τι μπούρδα και σαχλαμαρά είναι ικανή να εξιτάρει τα ένστικτα των ηλιθίων της ανθρωπομάζας. Πρόκειται για ένα καλοστημένο μιντιακό σχέδιο που λειτουργεί με συμπαγείς κανόνες προσωπολατρίας και στα πρότυπα της χιτλερικής προπαγάνδας. Εφιαλτικά ψέματα, σενάρια συνωμοσίας, αγοραίο «πούλημα ελπίδας», εθνικές και φυλετικές οξύνσεις συνθέτουν το «επικοινωνιακό παζλ» μιας οργάνωσης (ναι, ναι, οργάνωσης) που μπολιάζει με μίσος και δηλητήριο μια εξαντλημένη και ανήμπορη κοινωνία. Γι’ αυτό και ευάλωτη και επιρρεπή…

Δείγμα των αθλιοτήτων του ήταν και τα όσα ισχυρίστηκε πρόσφατα για τον Αλέξη Γρηγορόπουλο και, μάλιστα, λίγες ημέρες πριν τη θλιβερή επέτειο της δολοφονίας του. Διαβάστε τα για να καταλάβατε με τι υποκείμενο έχουμε να κάνουμε. Η αρχή αφορά στα γεγονότα του Πολυτεχνείου και η συνέχεια «δένει» με το… εβραιόπουλο! Όλη η ανοησία και η φρίκη μαζεμένη σε λίγες λέξεις…

Βέβαια… Εγώ θα σας πω αυτό: πρώτον οι σφαίρες πέσανε και βρήκαν τους κάλυκες, έχουμε τα έγγραφα που δηλώνει ότι οι σφαίρες αυτές δεν ανήκαν στον Ελληνικό στρατό. Δεύτερον δεν έγινε και τίποτα στο πανεπιστήμιο, όλο αυτό είναι μια ψεύτικη φούσκα, γιατί έτσι στήθηκε. Τα πάντα μας έχουν στημένα, όπως και με τον Αλέξη. Θυμάστε με τον Αλέξη; τον μικρό Αλέξη που σκοτώθηκε και κάποιος τον σημάδεψε; Εντελώς τυχαία, βρε παιδί μου, ο Αλέξης ζει. Εντελώς τυχαία ο Αλέξης ήταν εβραιόπαιδο. Εντελώς τυχαία η μάννα του είναι εβραία. Εντελώς τυχαία παππούδες, μάννα και όλοι μαζί πίνανε καφέ στην Εκάλη. Και κάηκε η Αθήνα για τον Αλέξη μωρέ; Δεν αφήνετε τις μαλακίες; Ο Αλεξάκος είναι εβραιόπαιδο και η μάννα του εβραία. Ούτε που έκλαψε, μια χαρά κηδεία. Σκοτώσαμε την Ελλάδα, γεμίσαμε το μαγαζί ένα σωρό φωτιές, τι να λέμε; Και τον Αλέξη τον γιορτάζουμε μαζί με την 17 Νοέμβρη. Για ποια 17 Νοέμβρη βρε παιδιά; Για τη τρομοκρατική οργάνωση τη δικιά τους; 

Σε αυτόν τον σιχαμερό φασιστάκο άνοιξαν οι πόρτες των τοπικών φορέων. Αυτό το ανθρωποειδές έκαναν συνομιλητή τους. Γι’ αυτόν τον τσαρλατάνο ξόδεψαν χρόνο και «επιχειρήματα». Δίνοντάς του απλόχερα και το κύρος που εναγωνίως ψάχνει. Αλλά, να το ξέρουν. Η άγνοια συνήθως σκοτώνει. Μπορεί αργά, μπορεί ύπουλα, άλλα σκοτώνει. Ελπίζω από εδώ και πέρα να μην την επικαλεστούν. Τουλάχιστον…

1 σχόλιο:

  1. Αν δεν υπήρχαν οι ηλίθιοι, το ίντερνετ θα ήταν ένα πολύ βαρετό μέρος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή