Τρίτη 17 Δεκεμβρίου 2013

ΑΓΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΧΡΥΣΑΥΓΙΤΕΣ



Έχουν περάσει περίπου δύο μήνες από τότε που εξέφρασα δημόσια τους επαίνους (αλλά και την ευγνωμοσύνη μου) προς τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Φιλίππων, Νεαπόλεως και Θάσου κύριο Προκόπιο για τις δηλώσεις του σχετικά με το ρόλο και τη «φυσιογνωμία» της Χρυσής Αυγής. Τότε, ο σεπτός και ηγιασμένος λόγος του, ήρθε ως πνευματικό βάλσαμο για να πιστοποιήσει με «πατερική σαφήνεια» την απάνθρωπη και εκτός χριστιανικών κανόνων δράση των νεοναζί.

Λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι ο Μητροπολίτη μας δε μας είχε συνηθίσει σε ανάλογες «ανοιχτές» πολιτικές παρεμβάσεις (εγώ τουλάχιστον δε θυμόμουν καμία μέχρι τότε) και με δεδομένη την ωριμότητα και τη σύνεση που τον διακρίνει, η δήλωσή του εκείνη υπερέβαινε τα «θεολογικά όρια» και όριζε αυτοστιγμής το νέο «αντιφασιστικό λόγο». Αυτόν που ειρηνεύει τους ανθρώπους και δίνει κύρος, υπόσταση και δύναμη στα κινήματα. Γι’ αυτό και εξ αρχής «όρισα» τον λόγο του ως Ευλογία.

Το έφεραν όμως έτσι τα πράγματα και ο κύριος Προκόπιος βρέθηκε την περασμένη Τετάρτη αντιμέτωπος με τις ίδιες του τις απόψεις, όταν –εντελώς ανεξήγητα– επέτρεψε την παρουσία δύο ιερέων στα εγκαίνια των γραφείων της Χρυσής Αυγής στο Λιμένα της Θάσου. Απόφαση που έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με τα δικά του (τονίζω: θεόσταλτα) λόγια, υπονομεύοντας στην πράξη όλη τους τη σαφήνεια και καθαρότητα.

Δε γνωρίζω πόσο αδόκιμο (ή απλουστευτικό) μπορεί να ακουστεί, αλλά η πρώτη εντύπωση που μένει από αυτό το γεγονός, είναι ότι η Εκκλησία μας πήγε και αγίασε τους σκοπούς και τα πιστεύω των νεοναζί. Ότι έδωσε «θρησκευτική νομιμοποίηση» στην εγκληματική τους δράση. Ότι τους «απάλλαξε από τις αμαρτίες» τους. Τους προσέδωσε «χριστιανικό άλλοθι». Ποιους όμως; Αυτούς που  καθημερινά προσβάλλουν το Χριστό στο πρόσωπο εκείνων που ο ίδιος ο Χριστός ονόμασε «ελάχιστους αδερφούς» του; Αυτούς που βρίσκονται συνεχώς απέναντι από την αγάπη, τη συγγνώμη και το έλεος; Αυτούς που αρνούνται από ιδεολογία και μίσος να δουν στο πρόσωπο του «άλλου» και του «ξένου» τον εαυτό τους και να τον διακονήσουν;

Ειλικρινά –και μετά απ’ όλα όσα έγιναν στο νησί το βράδυ των εγκαινίων (και του αγιασμού)– μου είναι αδύνατο να εξηγήσω ή να ερμηνεύσω τη στάση του Μητροπολίτη. Γι’ αυτό –και για να μην υπάρξουν παρερμηνείες, εικασίες και «σενάρια» (πάντα οι καλοθελητές θα καραδοκούν)– καλό και πρέπον θα είναι να μιλήσει ο ίδιος γι’ αυτήν του την απόφαση. Και με την ίδια «πνευματική ευρυχωρία» που τόσα χρόνια μάς διακονεί.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου