ΟΙ "ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ" ΤΟΥ ΜΠΟΥΤΑΡΗ

Η είδηση είναι ανατριχιαστική και είναι σα να «βγαίνει» μέσα από τις πιο σκοτεινές και άγριες «περιοχές» των ναζιστικών επιλογών. Ανακαλεί στις μνήμες μας εικόνες από την προπολεμική Γερμανία και την Ατλάντα των φυλετικών διωγμών. Ξαναφέρνει στο νου τα τάγματα των «αγανακτισμένων πολιτών» και τροφοδοτεί με τον πιο ύπουλο τρόπο τις φοβικές εξάψεις του «εντός μας φασισμού». Το τρομακτικό με την είδηση αυτή είναι ότι δεν προέρχεται από τα «κατορθώματα» μιας περιθωριακής γκρούπας νεοναζί, αλλά έχει ως κύρια αναφορά της έναν δήμαρχο του «προοδευτικού τόξου»! Και μάλιστα, έναν δήμαρχο που τυγχάνει της αποδοχής (και της υποστηρίξεως) πολιτικών δυνάμεων που βρίσκονται διαχρονικά απέναντι σε κάθε είδος αυτοδικίας και σε κάθε μορφή ολοκληρωτισμού.

Ως εκ τούτου, έχω μεγάλη αγωνία –εννοείται και περιέργεια– να δω πώς θα αντιδράσει η ΔΗΜΑΡ στην απίστευτη «ιδέα» του Γιάννη Μπουτάρη να βγάλει στα πάρκα της Θεσσαλονίκης περιπολίες από ηλικιωμένους των ΚΑΠΗ (τους ονομάζει «εθελοντές») για να φυλάξουν το δημόσιο χώρο από τους… τοξικομανείς!

Για του λόγου το αληθές, αντιγράφω τα όσο δήλωσε σε συνέντευξή του στα Νέα: Η σκέψη μας είναι να αξιοποιήσουμε για τη φύλαξη εθελοντικά μέλη των ΚΑΠΗ. Δύο - δύο ή τρεις - τρείς θα περπατούν και θα λένε στους ναρκομανείς «μαζέψτε τα και φύγετε αλλιώς παίρνω την αστυνομία τώρα». Βέβαια, οι εθελοντές πρέπει να είναι ενεργητικά άτομα. Δεν θα ήθελα να φτάσουμε σε αυτό το σημείο αλλά δυστυχώς η πολύ αυξημένη παραβατικότητα μάς αναγκάζει…

Αν μία τέτοια «σκέψη» προέρχονταν από ανθρώπους (;) του «κοινού μας φασισμού» – ήγουν, αυτής της νεοελληνικής μάζας που έχει αποκοπεί πλήρως από τον «διπλανό πόνο» και εθίζεται συνεχώς σε απάνθρωπες και εγκληματικές ιδέες – πιθανόν η συζήτηση και οι σχολιασμοί γύρω από αυτήν να περιορίζονταν στα «ιδεολογικά τους χαρακτηριστικά» και τις «πολιτικές τους αφετηρίες». Εδώ όμως το «τραύμα» μοιάζει να είναι πολύ βαθύ και δεν ξέρω αν μπορεί πια να είναι και ιάσιμο.

Διότι ο Μπουτάρης δεν είναι (ας πούμε) ούτε κανένας Ψωμιάδης ούτε κανένας Μιχαλολιάκος (του Πειραιά) ούτε και κανένας Ιωαννίδης ή Γκιουλέκας. Ο Μπουτάρης είναι ένας «τσαλακωμένος» άνθρωπος. Έχει βιώσει ο ίδιος «ψυχή τε και σώματι» τις εξαρτήσεις και έχει υποστεί στο πετσί του τα τραύματα των προσωπικών του επιλογών. Υπήρξε ο ίδιος ένας «κοινωνικός παρίας». Έχει ματώσει το μέσα του από τον αλκοολισμό. Και είμαι σίγουρος πως όταν «χτυπούσε» στα χέρια του εκείνα τα τατουάζ, μοιράζονταν ανάμεσα στη ζωή και τον θάνατο. Ακροβατούσε στα τεντωμένα σχοινιά μιας σακατεμένης ύπαρξης…

Σήμερα, αυτός ο άνθρωπος που γνώρισε για τα καλά τι πάει να πει εξάρτηση, δρόμος, απομόνωση, χλευασμός, ταπείνωση, φόβος, πανικός, τρομοκρατία… έρχεται και προτρέπει τους δημότες του να μετατραπούν σε «πολιτοφύλακες της καθαρότητας». Έρχεται ως δήμαρχος μιας πόλης με βαρύ παρελθόν στις «παρακρατικές πρωτοβουλίες» και ζητάει εθελοντικές εκστρατείες «αυτοπροστασίας»!

Και πότε όλα αυτά; Όταν η πολιτεία «κόβει» τα «δαπανηρά» προγράμματα που απευθύνονται στους εξαρτημένους των δρόμων, όταν το ΚΕΘΕΑ και το 18 Άνω «ζουν» με την αγωνία της επιβίωσής τους, όταν οι ηπατίτιδες και το Aids θερίζουν, όταν η κρίση λειτουργεί «ενθαρρυντικά» σε κάθε είδους εξαρτήσεις… Μέσα σε αυτήν την πνιγερή ατμόσφαιρα, ο Γιάννης Μπουτάρης έρχεται και προτρέπει για τα αποτρόπαια. Εδώ φτάσαμε...