Τον Αλέξανδρο Γούλα δεν το γνωρίζω προσωπικά. Τον
«παρακολουθώ» μόνο από τα κείμενα που κατά καιρούς δημοσιεύει στη Νέα Εγνατία, και ξέρω ότι πολιτικά
ανήκει στους Ανεξάρτητους Έλληνες. Με μία πρώτη ματιά, θα έλεγα ότι τον…
συμπαθώ.
Την προηγούμενη εβδομάδα, σε ένα «στρωτό» και προσεγμένο
άρθρο υπό τον (κάπως βαρύγδουπο) τίτλο Ώρα
Ευθύνης, καταβάλει μία μεγάλη προσπάθεια να εξηγήσει τις αυτοδιοικητικές
επιλογές των Ανεξάρτητων Ελλήνων στην Περιφέρεια και στους τέσσερεις Δήμους του
νομού. Κι αν για εκείνες που αφορούν την Περιφέρεια οι ενστάσεις, οι διαφορές ή
και οι συμφωνίες έχουν ως (θεμιτή) βάση τα ιδεολογικά προτάγματα της παράταξης
που ηγείται ο Τέρενς Κουίκ, κάτι τέτοιο δεν μπορεί να ισχύσει και για τις
αντίστοιχες επιλογές στους καθ’ ημάς Δήμους, αφού αυτές στερούνται παντελώς
πολιτικού στίγματος και προσανατολισμού.
Ο κύριος Γούλας θέτει εξ αρχής ένα γενικό (άλλα πολύ
σημαντικό) πολιτικό προαπαιτούμενο, που κατ’ ουσία ορίζει και το πλαίσιο των
συνεργασιών που θα επιθυμούσε ο κομματικός του φορέας. Λέει (και συμφωνώ): Γνωρίζουμε
τις προθέσεις των κυβερνητικών συνδυασμών σχετικά με τα νερά, τα σκουπίδια και
την ενέργεια και στεκόμαστε απέναντι… Εξ αυτού και μόνο, είναι προφανές
ότι η κατεύθυνση που θα όριζε (επίσημα) τις «τοπικές συμμαχίες», θα έπρεπε να
ήταν καθαρά αντιμνημονιακή. Πως όμως
«ανταποκρίνονται» σε αυτή οι τελικές τους αποφάσεις; Ήταν τα κριτήρια τους
πολιτικά ή υπερίσχυσαν οι τακτικισμοί, τα «προσωπικά» και οι «ιδεολογικοί
ακροβατισμοί»;
Με την σειρά λοιπόν. Γράφει ο κύριος Γούλας: …έτσι,
στο δήμο Παγγαίου και Θάσου προτείνουμε την κατά συνείδηση επιλογή συνδυασμού
που δε στηρίζει κυβερνητικές αποφάσεις. Σε περίπτωση συμμετοχής μελών μας σε
τέτοιους συνδυασμούς θεωρούμε ότι η στήριξή τους από τα μέλη μας θα είναι
δεδομένη. Πρακτικά τι θα σήμαινε μία τέτοια «γραμμή»; Ότι τα μέλη του
κόμματος των Ανεξάρτητων Ελλήνων στο Παγγαίο και τη Θάσο, πριν από οποιαδήποτε
απόφασή τους, θα έπρεπε να είχαν μελετήσει τα προγράμματα όλων των συνδυασμών,
να ήταν σε θέση να διακρίνουν τις αντιμνημονιακές ή μη κατευθύνσεις τους και
(φυσικά) να προσμετρούσαν σε όλα αυτά και την αξία των υποψηφίων ως «μέσο
εγγύησης» του επιδιωκόμενου στόχου.
Κάτι τέτοιο (που – εκτός των άλλων – θα έδειχνε και μία
«κομματική σοβαρότητα») δεν έγινε. Αντιθέτως (και σε πλήρη αναντιστοιχία με τα…
αντιμνημονιακά θρυλούμενα), τα στελέχη και τα μέλη των Ανεξάρτητων Ελλήνων
τράβηξαν το καθένα το «δρόμο του κεφιού» τους! Το… καλυτερότερο; Όχι μόνο
κανένα από αυτά δεν «προτίμησε» να συμπορευτεί ή να συμμετάσχει στους «εκ φύσεως»
αντιμνημονιακούς συνδυασμούς (ονομαστικά: των κυρίων Παπαφιλίππου, Χρυσάφη,
Μπόνου και Μπράτσου), αλλά πήγαν και «κόλλησαν» σε εκείνους που, και οι
πολιτικές τους αναφορές και οι κομματικοί τους φορείς και η προϊστορία τους
άλλα και τα αυτοδιοικητικά τους προγράμματα, πόρρω απέχουν από αυτά που
καθόριζε το αρχικό πλάνο συνεργασίας.
Το οξύμωρο; Στο Δήμο Νέστου (και προφανώς μέσα σε μία…
αναλαμπή πολιτικής ειλικρίνειας κα ευθύνης), οι Ανεξάρτητοι Έλληνες
υποστηρίζουν (και μάλιστα με συμμετοχή) την υποψηφιότητα του κυρίου Αμπεριάδη
– που ο κύριος Γούλας την «καλλωπίζει»
(και ορθώς) με τα καλύτερα λόγια – η οποία ουσιαστικά είναι «όμορη» ιδεολογικά
με αυτές του κυρίου Παπαφιλίππου και του κυρίου Μπόνου. Εδώ, όντως, η λογική
σηκώνει τα χέρια ψηλά!
Αυτό που πραγματικά έχει μεγάλο ενδιαφέρον είναι ο τρόπος με
τον οποίο εξηγείται η «επιλογή Παππά» για τον Δήμο Καβάλας. Σημειώνει ο κύριος
Γούλας: Τέλος, στο δήμο Καβάλας επιλέξαμε την Κοινωνική Αποτελεσματική
Παρέμβαση του Βαγγέλη Παππά. Η επιλογή μας έγινε μετά από εξαντλητικές
συναντήσεις με όσους ζήτησαν τη βοήθεια μας. Τέθηκαν διάφορα θέματα που για
εμάς ήταν κρίσιμα και αφού διαπιστώθηκε κοινός τόπος, αποφασίσαμε…
Άσχετα με το αν η μικρή μου «αναγνωστική εμπειρία» διέκρινε εδώ
μία κάποια «χλωμή συγκατάθεση» του αρθρογράφου στην συγκεκριμένη υποστήριξη, θα
ήταν πολύ χρήσιμο και διαφωτιστικό για την κοινωνία να εξηγηθούν από τον ίδιο
(κατ’ επέκταση από τους Ανεξάρτητους Έλληνες), ποιος ήταν τελικά ο «κοινός
τόπος» αυτής της συνεργασίας. Αν και μεταξύ μας, δύσκολο να «μαζευτεί» τέτοιο
μπέρδεμα και τόση παλινωδία…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου