ΤΟΠΙΚΟΣ ΠΑΡΑΓΩΝ

Το κείμενο που ακολουθεί, γράφτηκε μετά από μεγάλη περισυλλογή. Επέλεξα δε να περάσει αρκετός χρόνος από τη «στιγμή της αφορμής», ούτως ώστε να ξεθυμάνουν οι «συναισθηματικές θερμοκρασίες» και να αποστασιοποιηθώ όσο το δυνατόν περισσότερο από «προσωπικές αλληλουχίες» που θα μπορούσαν να με επηρεάσουν και να με «καθοδηγήσουν». Πρωτίστως δε, το περιεχόμενό του να μη «δεσμεύει» τον «πρωταγωνιστή» του, αλλά να λειτουργεί σημειολογικά ως προς τα πολιτικά του προτάγματα. Το καταθέτω στην κρίση σας…

Λίγο πριν τη Μεγάλη Εβδομάδα, με ένα κειμενάκι–μνημείο μαυρογιαλουρισμού, ο γιατρός και Διευθυντής του Κέντρου Υγείας Θάσου Δημήτρης Έλληνας γνωστοποίησε facebookικώς την –για πολλούς αναμενόμενη– κάθοδό του στις Δημοτικές Εκλογές με το συνδυασμό του νυν δημάρχου Κώστα Χατζηεμμανουήλ.

Τι προκύπτει από αυτήν την ανακοίνωση; Ότι ο κύριος Έλληνας ή δε διδάχτηκε τίποτε από τα όσα κομίζει η «ευρωπαϊκή εμπειρία» για τη χώρα μας και εξακολουθεί πεισματικά να σκέφτεται και να δρα με «πολιτικές καφενείου» ή επέλεξε να πολιτευτεί με όρους και αντιλήψεις τριτοκοσμικής κοπής, εκβιάζοντας το «τοπικό συναίσθημα». Γι’ αυτό ίσως και με τόση ευκολία υποβιβάζει τον προεκλογικό διάλογο σε υποσχεσιολογικά σχήματα παρελθόντων καιρών, επαναφέροντας στο προσκήνιο το γεωγραφικό –και άκρως παραπλανητικό και λαϊκίστικο– δίλημμα «Βορρά–Νότου». Το χειρότερο; Μέσα από αυτό υπερτονίζει την «οικονομική υπεροχή» της Δημοτικής του Κοινότητας έναντι των υπολοίπων… φτωχών και καταφρονημένων, διογκώνοντας (ή και «αγριεύοντας) τα «προαιώνια» διχαστικά πάθη. Κατάλοιπα, προφανώς, ενός ανίκητου και ανερμάτιστου αρχοντοχωριατισμού που διέπει τον πολιτικό μας νεοπλουτισμό.

Αντιγράφω προς επίρρωση: Η κοινότητα Παναγίας ήταν επί πολλά χρόνια, λόγω των μαρμάρων και της κερδοφόρου επιχείρησης του camping, μία από τις πιο πλούσιες κοινότητες. Μετά τον Καποδίστρια και τον Καλλικράτη, τα έσοδα αυτά πηγαίνουν στο κοινό ταμείο του Δήμου. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα πολύ λίγα από αυτά να επιστρέφονται, υπό μορφή έργων, στη κοινότητα μας. Είναι μία αδικία η οποία δυστυχώς δεν μπόρεσε να διορθωθεί όλα αυτά τα χρόνια.

Η διάθεση του κυρίου Έλληνα να «παίξει» με το ορμέμφυτο των συγχωριανών του είναι κάτι παραπάνω από εμφανής. Γίνεται δε ιδιαίτερα επικίνδυνη όταν προσπαθεί να φορτίσει το θυμικό τους με ψυχολογικές ντόπες «αδικίας» και με στερεότυπα «ποιμενικού πολιτικαντισμού». Κι όλα αυτά σε μία εποχή που ο κοινός μας τόπος (γενέθλιος και μη) έχει όσο ποτέ άλλοτε την ανάγκη της συλλογικής προσπάθειας, της αλληλεγγύης και της συσπείρωσης.

Παράλληλα, ο κύριος Έλληνας αφήνει (;) μερικά κρίσιμα ερωτήματα να πλανώνται στον «προεκλογικό αέρα» του νησιού, τα οποία χρήζουν ιδιαίτερης επισημάνσεως. Εν τάχει και εν συντομία: γιατί άραγε δεν κάνει ουδεμία αναφορά για το πόσο (για το «ποιους» είναι μία άλλη, μεγάλη κουβέντα) ωφέλησε το χωριό του ο συγκεκριμένος τρόπος εξόρυξης του μαρμάρου; Πως συνδέθηκε αυτός ο «πλούτος» με την ανάπτυξη της περιοχής; Σε ποια οικιστική, περιβαλλοντική, πολιτιστική και κοινωνική κατεύθυνση «κινήθηκε» το χρήμα και η ευμάρεια; Γιατί αποσιωπούνται εντελώς οι βαριές (και αγιάτρευτες) πληγές στο φυσικό τοπίο ένεκα του ανεξέλεγκτου ρυθμού και τρόπου εξόρυξης καθώς και η πλήρης «απενεργοποίηση» της νομοθεσίας περί λατομείων;

Και το άλλο: πώς και τώρα ο «καημός» του για τον Καποδίστρια και τον Καλλικράτη; Πού ήταν ο ίδιος (πολιτικά και κομματικά εννοώ) όταν σχεδιάζονταν ο αυτοδιοικητικός χάρτης της χώρας; Ποιες ήταν οι διαφωνίες και οι αντιδράσεις του τότε; Και το μείζον: φταίει άραγε ο «καλλικρατικός δήμος» που η κοινότητά του… στέρεψε από έργα; Η ανικανότητα των δημοτικών αρχών της τελευταίας οκταετίας δε… μετράει καθόλου;

Εκεί όμως όπου ο κύριος Έλληνας «εκθέτει εαυτόν», είναι όταν προσπαθεί να αιτιολογήσει τους λόγους που τον έφεραν «κοντά» στο σημερινό δήμαρχο. Απολαύστε επιχειρήματα: Θέλω να ευχαριστήσω την παράταξη "Λαϊκή Συσπείρωση", που μέλη της μου πρότειναν να συμμετάσχω στην προσπάθειά τους. Όμως πιστεύω ότι δεν θα ήταν ηθικό και έντιμο από τη πλευρά μου να μην συμπορευτώ με τη παράταξη του νυν δημάρχου Κων/νου Χατζηεμμανουήλ, ο οποίος μου εμπιστεύτηκε την αντιπροεδρία της επιχείρησης Θάσος Δημοτική Α.Ε., αλλά και ο αντιμνημονιακός του λόγος και οι θέσεις και οι προσπάθειές του για τα μεγάλα έργα και την ανάπτυξη του νησιού με βρίσκουν απόλυτα σύμφωνο.

Και αναρωτιέμαι: αν δεν υπήρχε η θέση της αντιπροεδρίας στην επιχείρηση Θάσος Δημοτική ΑΕ, μπορεί και να «χάλαγε το προξενιό»; Τέτοιας πολιτικής βαρύτητας και σταθερότητας είναι αυτή η «συμπόρευση»; Τέτοιου «ήθους» και τέτοιας «καλλιέργειας»; Κι απ’ την άλλη: τι παιχνίδι «παίζεται» άραγε με το camping της Παναγίας που κάνει αυτήν τη σχέση τόσο «ερωτική» ώστε να προκύψει και ο… τέλειος γάμος;

Προτάσσω τα επίδικα, διότι τα άλλα περί «μεγάλων έργων» και «αντιμνημονιακού λόγου» κινούνται στη σφαίρα της προεκλογικής ανεκδοτολογίας. Γιατί –και αυτό το είχα επισημάνει από τους πρώτους– μπορεί ο Κώστας Χατζηεμμανουήλ να τήρησε την πρέπουσα στάση απέναντι στις ορέξεις του ΤΑΙΠΕΔ (κάτω φυσικά και από τις πιέσεις της λαϊκής πρωτοπορίας του νησιού), αλλά αυτό πόρρω απέχει από το να τον «βαφτίσει» κανείς και αντιμνημονιακό. Όχι τίποτε άλλο, αλλά για να μη χάσουμε το μέτρο, τη διάκριση και την επαφή μας με τη σοβαρότητα…

Τρία μικρά υστερόγραφα:

Όπως και να ‘χει, ο κύριος Έλληνας ρίχνει πολύ χαμηλά τον πήχη των προσδοκιών του όταν ομολογεί πως την απόφασή του για τη καθόδου στις εκλογές τη θεμελίωσε επάνω στην εξασφάλιση τουλάχιστον της καθαριότητας και της καλής συντήρησης των υπαρχόντων υποδομών του χωριού του… Τον είχα για κάτι παραπάνω.

Καλή η μόδα του «ανεξάρτητου» και του «αντιμνημονιακού», αλλά αν «μπάζει» από περιεχόμενο, καταντάει… κιτσαρία. Για να μην πω κάτι πιο… hot!

Η αποκάλυψη της επιθυμίας της Λαϊκής Συσπείρωσης (ήγουν, του ΚΚΕ) για συνεργασία και κοινή κάθοδο, επιβεβαιώνει απλά την ιδεολογική σύγχυση που διαπερνά τις πολιτικές πρωτοβουλίες των «κόκκινων συντρόφων». Αν μη τι άλλο, ο κύριος Έλληνας στάθηκε η αφορμή για να πέσουν (και αυτές) οι μάσκες.