ΕΜΠΡΗΣΜΟΙ ΜΕ... ΑΝΤΙΔΩΡΑ

Εντάξει, να τον καταδικάσω τον εμπρησμό στην Athens Voice. Κι αν είναι για το καλό της «ελεύθερης διακίνησης των ιδεών», να ακολουθήσω πάραυτα και το παράδειγμα του υπουργού Πολιτισμού (κάποιου Τασούλα νομίζω) και να ζητήσω από τον Φώτη Γεωργελέ να με γράψει συνδρομητή στο περιοδικό του, ούτως ώστε να συμβάλλω κι εγώ ο ταπεινός στην αναγέννηση του… φοίνικα της δημοσιογραφίας.

Και δε λέω, καλά όλα αυτά και χρέος μας να καταδικάζουμε τους εμπρησμούς "απ’ όπου κι αν προέρχονται", αλλά, όπως και να ‘χει, νιώθω και λίγο άβολα τώρα, γιατί, όταν καιγόταν κάτι σπίτια από τις ξυλόσομπες της κρίσης και όταν οι ζωές κάποιον φοιτητών έσβηναν μπροστά από τα μαγκάλια της φτώχειας, εγώ άκουγα τον Καμπουράκη και τον Οικονομέα να μου μιλάνε για απερισκεψίες, για αιθαλομίχλες, για υπερβολές… Μέχρι και για… έλλειμμα χημικών γνώσεων μού είπαν, αναγκάζοντάς με να τρέχω να φρεσκάρω τις γνώσεις μου για το μονοξείδιο του άνθρακα! Ε, πολύ ήθελα ο άνθρωπος για να πειστώ και να πέσω σε… κοινωνικό κώμα;

Βλέπετε, τότε δε βρέθηκε ένας υπουργός για να μου δώσει το καλό παράδειγμα και μαζί με αυτό να με απαλλάξει από τις τύψεις και τις ερινύες. Κανένας δεν εμφανίστηκε επάνω από τα πτώματα και τα αποκαΐδια για να με παροτρύνει σε καταγγελίες και συνεισφορές. Σε ‘κείνη τη συμφορά, θεατές κι αμέτοχοι!

Ενώ τώρα, ε; Πήραν μπροστά οι «πυροσβεστήρες» των δικαιωμάτων, του πλουραλισμού και της δημοκρατίας. Καταγγελίες και οργή, ανακατεμένες στο μίξερ της κοινωνικής εγρήγορσης. Δηλώσεις αποτροπιασμού και επιτόπιες συγκινητικές συμπαραστάσεις. Και στο βάθος, άντε πάλι και τα «δύο άκρα». Το ιδεολογικό ψωμοτύρι της εξουσίας στα επάνω του.

Να σας προλάβω όμως, γιατί την «πιάνω» την αντίδραση: όσο και να διαφωνώ με αυτό που παράγει δεκαετίες τώρα ο εκδότης της Athens Voice όσο και να με απωθούν οι πολιτικές και αισθητικές του διαδρομές όσο και να τον θεωρώ από τους συνυπεύθυνους της νεοελληνικής παρακμής, άλλο τόσο με «στραβώνουν» και τα διάφορα επαναστατιλίκια ορισμένων άμυαλων πιτσιρικάδων που κυκλοφορούν με τη… φίρμα του αναρχικού. Κι επειδή το «φάγαμε» πολλές φορές το παραμύθι, χίλια χρόνια να γράφει (ό,τι γράφει) ο Γεωργελές και η Σώτη, παρά αυτή η ηρωοποίηση που τους προσφέρει η «αντίσταση της αναρχοκαφρίλας». Γιατί τώρα μας τη «βγαίνουν» και μάγκες.

Συν το ότι κέρδισαν και μία… συνδρομή!

Υ.Γ.:

Αλήθεια, περίπτωση να είναι μία τόσο δα μικρή προβοκάτσια αυτός ο εμπρησμός δεν «παίζει» καθόλου; Το ρωτάω μπας και το… πονηρέψω λίγο…