ΕΞΟΝΤΩΝΟΝΤΑΣ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΜΑΣ ΜΝΗΜΗ

Πώς άραγε θα το αντιμετωπίζατε αν αύριο στη θέση του Διοικητή του Νοσοκομείου διορίζονταν ένας βιρτουόζος του βιολιού; Αν ο αντίστοιχος άνθρωπος στην Εφορία ήταν κάποιος σολίστας της Λυρικής; Ή, αν πηγαίνοντας στην Πολεοδομία, βρίσκατε τον Ιούλιο τον Παπαδόπουλο του Δημοτικού Ωδείου να εκτελεί χρέη υπευθύνου της υπηρεσίας; Θα το «βλέπατε» σα μία χαριτωμένη (και στιγμιαία) φάρσα ή το πονηρό σας το μυαλό θα άρχιζε να… στροφάρει ανάποδα;

Υπερβολές, θα μου πείτε. Πολύ πιθανόν, αλλά επειδή έχω ζωντανό (και σπαρταριστό) παράδειγμα, σας προτρέπω να διατηρήσετε την ψυχραιμία σας και να θέσετε τις σκέψεις σας σε λειτουργία και εγρήγορση.

Πάμε λοιπόν στα γεγονότα.

Στο ΤΕΙ Ηπείρου υπάρχει το Τμήμα Λαϊκής και Παραδοσιακής Μουσικής που εδρεύει στην Άρτα και το οποίο, δεκαπέντε χρόνια τώρα, προσφέρει υψηλό επίπεδο σπουδών και συμβάλλει καθοριστικά στην ανάπτυξη (και ουχί στη «διατήρηση») της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Στην ουσία, πρόκειται για μία «πανάκριβη» εκπαιδευτική υπόθεση που, σε πολλές περιπτώσεις, «δένει» ιδανικά τις σχέσεις με τα Μουσικά Γυμνάσια και Λύκεια και τροφοδοτεί τον πολιτισμό της χώρας με μουσικούς βαθιάς πνευματικής και καλλιτεχνικής καλλιέργειας.

Σε αυτό το τόσο «ειδικά σπουδαίο» –και από κάθε άποψη απαραίτητο– τμήμα σπουδών, η ελληνική πολιτεία, το αρμόδιο υπουργείο και ο υπεύθυνος υπουργός, διόρισαν για διευθυντή του έναν… κτηνίατρο! Κι αναρωτιέσαι: πόσο άλλο πάτο πια; Πόση άλλη κατάντια; Και πόσος ακόμη εξευτελισμός;

Όμως, όλη αυτή (ή ΚΑΙ αυτή;) η ιστορία δεν είναι μία ακόμη «συναισθηματική περιπέτεια». Είναι μία συνειδητή πολιτική επιλογή και μάλιστα από τις πλέον ύπουλες και τυχοδιωκτικές. Κι αν θέλετε –κι ας ακουστεί υπερβολικό– της ίδιας αξίας και βαρύτητας με εκείνη την απόφαση που κάποτε, εν μία νυκτί, κατάργησε τη διδασκαλία των Αρχαίων στο Γυμνάσιο και εξαφάνισε τον πλούτο και την ομορφιά του πολυτονικού.

Κι επειδή ο κτηνίατρος (κάποιος κύριος Τσίνας νομίζω) βρίσκεται εκεί με «ειδική αποστολή», ξεκίνησε τα… κόλπα αξιολόγησης με τον γνωστό τρόπο: να υπονομεύσει το (πανθομολογούμενα άριστο) έργο των καθηγητών, μετατρέποντάς τους από «συνεργάτες με πλήρη προσόντα» σε «συνεργάτες με ελλιπή προσόντα»!

Συμβαίνουν κι άλλα «όμορφα» εκεί στην Άρτα, που απλά επιβεβαιώνουν την τραγικότητα των στιγμών. Που εν προκειμένω, δεν είναι μόνον η υποβάθμιση (επιστημονική, καλλιτεχνική και οικονομική) των καθηγητών, δεν είναι μόνον το «γράψιμο» στα παιδιά που «αναπνέουν» από το μεράκι της μουσικής, δεν είναι οι τριτοκοσμικές συνθήκες που επιβάλλει το εκεί «μνημονιακό τσιράκι». Αυτήν τη στιγμή, στο Τμήμα Λαϊκής και Παραδοσιακής Μουσικής παρακολουθούμε την εξόντωση ενός ακόμη κομματιού της συλλογικής μας μνήμης. Και γινόμαστε για ακόμη μία φόρα μάρτυρες του πολιτικού και πολιτιστικού κουτσαβακισμού που διέπει το «κυβερνητικό προσωπικό».

Και λέω: μπας και ο κτηνίατρος θα είχε να προσφέρει πολλά περισσότερα αν είχε διοριστεί στο Μαξίμου ή σε κανένα υπουργείο Παιδείας; Υπόθεση κάνω…