ΚΑΤΙ ΤΡΕΧΕΙ ΣΤΑ... ΓΥΦΤΙΚΑ

Είδα το παλιό να πλησιάζει, μα ερχόταν σα νέο…

Bertolt Brecht

Όσο και να προσπαθεί να «κρυφτεί» μέσα στην «κανονιστική της αθωότητα», η προχθεσινή ανακοίνωση της Αστυνομικής Διεύθυνσης Καβάλας που αφορούσε στη «συντονισμένη επιχείρηση» στον οικισμό Ρομά στο Χρυσοχώρι αποκαλύπτει με τον πιο ακραίο και οδυνηρό τρόπο τη ρατσιστική κατεύθυνση που έχει πάρει ο κατασταλτικός της ρόλος και χαρακτήρας. Για κάποια διαβολική σύμπτωση, το γεγονός της εν λόγω «επιχείρησης» συνέπεσε χρονικά με την επέτειο του Ολοκαυτώματος των Τσιγγάνων από τους Ναζί, το Νοέμβρη του 1943.

Μην παρεξηγηθώ: θα ήμουν εντελώς παράλογος αν επιχειρούσα να ταυτίσω την εξόντωση ενός εκατομμυρίου Τσιγγάνων στα ναζιστικά κρεματόρια με μία υπόθεση «αστυνομικής ρουτίνας». Γι’ αυτό και το μόνο που επιδιώκει αυτή εδώ η αναγωγή, είναι μπας και καταφέρει να κινητοποιήσει έναν καταχωνιασμένο μηχανισμό μνήμης και να λειτουργήσει ως αντίβαρο μίας «διωκτικής κουλτούρας» που αναζητά τους «εχθρούς της κοινωνίας» μέσα στις μειοψηφίες. Είτε αυτές λέγονται φυλετικές είτε λέγονται πολιτικές είτε, ακόμη–ακόμη, θρησκευτικές ή ερωτικές.

Σε αυτά όλα, δε με «σπρώχνει» η «πενιχρή συγκομιδή» από το προχθεσινό «ντου». Ακριβώς τα ίδια θα έλεγα αν τα «προϊόντα εγκλήματος» ήταν πολύ πιο «προχωρημένα» από τις (αντιγράφω από το δελτίο τύπου της Αστυνομίας): 13 νάιλον συσκευασίες και τα 51αυτοσχέδια τσιγάρα που περιείχαν κατεργασμένο καπνό, συνολικού βάρους 1.145 γραμμαρίων, τα 2 κουτιά που περιείχαν κενά τσιγάρα με φίλτρο, έτοιμα προς γέμιση και τους 2 μηχανισμούς κατασκευής τσιγάρων. Θα ήμουν το ίδιο σκεπτικός και προβληματισμένος κι αν ακόμη επαληθεύονταν οι αρχικές «υποψίες» για (αντιγράφω και πάλι) τον εντοπισμό ναρκωτικών, κλεμμένων οχημάτων και προϊόντων εγκλήματος.

Να εξηγήσω: η στοχοποίηση μειονοτικών και αδύναμων ομάδων είναι η πλέον ασφαλής μέθοδος για τον εκφασισμό της κοινωνίας. Είναι το ιδανικό εργαλείο που μετατρέπει τον «φιλήσυχο πολίτη» σε θεματοφύλακα της «κοινωνικής καθαρότητας» και ασφαλή υπερασπιστή της ιδεολογίας των «ανωτέρων φυλών». Και από την άλλη, είναι αυτή ακριβώς που ωθεί στην απομόνωση και την γκετοποίηση –άρα και την «πορεία» προς τη φτωχοποίηση και την παρανομία– τους μικρούς και «ιδιαίτερους» πληθυσμούς που ζουν έξω από την «καθώς πρέπει» λογική του συστήματος.

Το κάνω πιο… χειροπιαστό: αν πράγματι αυτές οι αστυνομικές επιχειρήσεις έχουν ως κύριο χαρακτηριστικό τη διενέργεια ουσιαστικών και συστηματικών ελέγχων, με σκοπό την αντιμετώπιση της εγκληματικότητας, τότε γιατί δεν «εφαρμόζονται» και στο «αστικό περιβάλλον»; Διότι, στη βάση του σκεπτικού που εξελίχθηκε η επιχείρηση στον καταυλισμό των Τσιγγάνων, θα μπορούσε να «χωρέσει» και ένα οικοδομικό τετράγωνο της Ομονοίας, ένα άλλο στη συνοικία της Νεάπολης, κάποιο άλλο στον Άη Γιάννη και την Παναγία και πάει λέγοντας.

Επειδή όμως τα «ευυπόληπτα τετράγωνα» είναι κατά κανόνα «υπεράνω πάσης υποψίας», βουρ στους «καταραμένους» και τους φτωχοδιάβολους. Και κάπως έτσι προετοιμάζεται το εφιαλτικό μας αύριο.