Δεν χρειάζεται να πας
πολύ μακριά για να διαπιστώσεις τι έφταιξε και φτάσαμε σήμερα σε αυτό το χάλι.
Για να δεις και να αντιληφθείς ποιοι ευθύνονται για την συλλογική μας παρακμή.
Για την αμορφωσιά που μας μαστίζει. Αρκεί μόνο να ρίξεις μία ματιά στους θησαυρούς του Αρχείου
της ΕΡΤ και να συγκρίνεις τις εκπομπές του με τα σημερινά σκουπίδια.
Πάρτε για οδηγό και παράδειγμα την εκπομπή Παρασκήνιο και δείτε μέσω αυτής ποιοι
άνθρωποι «έμπαιναν» κάποτε μέσα στα σπίτια μας. Ποιος πολιτισμός. Ποιο ήθος.
Ποια καλλιέργεια. Ανιχνεύοντας τον παρελθόν της θα συναντήσω: τον Δημήτρη
Μαρωνίτη να μιλάει για τον Άρη Αλεξάνδρου. Τον Ταχτσή και τον Βολονάκη για τον
Αριστοφάνη. Τον Αλέξη Δαμιανό να ψέλνει εκκλησιαστικούς ύμνους σε μία
ανεπανάληπτη συνάντηση με τον Λάκη Παπαστάθη. Την Αγαθή Δημητρούκα για τον Νίκο
Γκάτσο. Τον Γιώργο Ιωάννου αυτοβιογραφούμενο. Τον Παύλο Ζάνα στις μυθικές του
αφηγήσεις για τον Προύστ, τον Ανδρόνικο, τον Αναγνωστάκη, τον Σινόπουλο… Και
είμαι ακόμη στην αρχή της περιήγησης. Ούτε δέκα εκπομπές από αυτόν το τεράστιο
κινηματογραφικό θησαυρό του ελληνικού πολιτισμού.
Κι ύστερα ακολουθούν: μία επίσκεψη στο σπίτι του Επαμεινώνδα
Γονατά. Η παρουσίαση του τελευταίου διηγήματος του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη Έρωτας Στα Χιόνια από τον Κοτζιά, τον
Χειμωνά και τον Κουμανταρέα. Ο Μιχάλης Κατσαρός ως Σκοτεινός Συνωμότης Στη Μεγάλη Πόλη. Ο Νίκος Καρούζος στην λιτή
αφήγηση της Κατερίνας Αγγελάκη – Ρουκ. Ο Φασιανός στο εργαστήριο του Τσαρούχη.
Ένα μοναδικό «σόλο» του Γιάννη Σκαρίμπα…
Με αυτόν τον πολιτισμό μεγαλώναμε κάποτε. Με αυτούς τους
ανθρώπους «συγκατοικούσαμε». Με τον δικό τους λόγο θρέφαμε τα όνειρα. Το όραμα
για τον τόπο. Με αυτούς και μ’ άλλους τόσους από τον αναρίθμητο πλούτο των
ελληνικών γραμμάτων. Θυμάμαι το μυθικό Μονόγραμμα
των αειθαλών Γιώργου και Ηρώς Σγουράκη, τις καθηλωτικές συζητήσεις στις Αντιθέσεις, το Άξιον Εστί του Βασίλη Βασιλικού, το Εξιστορείν Και Ιστορείν, τα Μονοπάτια
Της Σκέψης, τα Μουσικά Οδοιπορικά
της Δόμνας Σαμίου, τα σήριαλ… την Αστροφεγγιά,
την Γαλήνη, την Ερόικα, τις Ακυβέρνητες
Πολιτείες…
Όλα ετούτα, με μια υπόγεια δύναμη, με ένα τρόπο αλλιώτικο
από αυτόν που σου μάθαιναν στα σχολεία και στα εκπαιδευτήρια, σε οδηγούσαν την
επαύριο στο βιβλιοπωλείο, στο δισκάδικο, στο σινεμά, στο θέατρο. Σε
καθοδηγούσαν, σε έπλαθαν και σε διαμόρφωναν.
Δείτε τι έγινε μέσα σε είκοσι χρόνια. Με τι αντικαταστήθηκαν
όλα αυτά. Ποιοι πήραν «θέση στο καθιστικό» μας και ποιοι διαμορφώνουν τώρα το
γούστο μας και την παιδεία μας.
Αν ακόμη δεν έχουμε αντιληφθεί ότι αυτή είναι η πραγματική
κρίση και ότι αυτή η πολιτιστική και πνευματική μετάλλαξη είναι που μας πέρασε
τόσο βίαια από την ευμάρεια στην εξαθλίωση, τότε μόνο ένα θα πω: κακό του
κεφαλιού μας. Του άδειου…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου