Τετάρτη 29 Μαΐου 2013


Δεν μπορεί. Ή πολύ χαζοί είναι εκεί στο MEGA ή η δικιά μας εξυπνάδα έχει πιάσει ταβάνι και την «πιάνουμε» με την πρώτη την κουτουράδα τους. Βέβαια, μπορεί να «παίζει» και το αντίθετο. Να είναι αυτοί οι πολύ έξυπνοι και όλοι εμείς τα χαϊβάνια που «μασάμε» ό,τι «χόρτο» μάς «κερνάει» η τηλεμαστούρα των Οκτώ. Διαλέγετε και παίρνετε…

Για τις ανάγκες του κειμένου, είμαι αναγκασμένος να προσχωρήσω στην πρώτη ομάδα (ήγουν, σε αυτήν που τα μέλη της ισχυρίζονται ότι τους «κόβει»), αφού το ρεπορτάζ από τα χωράφια της Ημαθίας εξελίχθηκε από την αρχή σε ένα διαρκές τεστ νοημοσύνης. Και μη νομίζετε της ίδιας «ελαφράς δυσκολίας» με αυτά που σας πετάγονται απρόσκλητα στο Google. Όχι. Στην περίπτωση του ροδακινοπαραγωγού–πρωταγωνιστή, είχαμε να λύσουμε σειρά κοινωνικών, πολιτικών και οικονομικών ασκήσεων για να φτάσουμε στο ποθητό αποτέλεσμα.

Για παράδειγμα, τι είναι αυτό που κάνει τον Στραβελάκη να βγαίνει έξω από τα (ακριβά του) ρούχα διαπιστώνοντας (τηλεοπτικώς) ότι οι Έλληνες δεν πάνε να δουλέψουν στα χωράφια και κοπροσκυλιάζουν όλη μέρα στα καφενεία και τις παραλίες; Και γιατί να τα «παίρνει στο κρανίο» επειδή οι νέοι επιλέγουν το καθισιό από το μεροκάματο; Τα ρωτούσε όλα αυτά και άστραφτε το μπούλικο προσωπάκι του από (πολιτική) αυτοϊκανοποίηση.

Πάνω στο «φούντωμα» του Νίκου, βγαίνει και ο ευτραφής ροδακινάς με το μαρκούτσι πλάι στα μάγουλα και πιάνει το… ρεφραίν της επιβεβαίωσης: Εγώ ήθελα να δουλεύουν Έλληνες στα χωράφια μου (το πιάσατε το υπονοούμενο). Να μην ξενιτεύονται οι νέοι μας (σνιφ). Γι’ αυτό και έβγαλα ολόκληρη ανακοίνωση (ούτε καν μισή) ζητώντας 400 εργάτες. Να σας πω το αποτέλεσμα; Από τους 1.200 που υπέβαλαν αίτηση (με χαρτόσημο;), μόνο οι 28 ήταν Έλληνες! Αμ το άλλο (όχι που δεν θα είχε άλλο); Από τους 28, ήρθαν για δουλειά μόνο οι 5 και αυτοί έφυγαν μέσα σε τρεις μέρες. Είπαν ότι ήταν λίγα τα 50 ευρώ που τους έδωσα!

Χα! Πόσα είπε ότι τους έδωσε, Στραβελάκη, για τρεις μέρες δουλειά (και τι δουλειά!) στο χωράφι; 50 ευρώ; Δηλαδή την ημέρα; Κάτι λιγότερο από 17; Για πάμε τώρα και στον πολλαπλασιασμό: 17 επί 25 ημέρες ίσον…425! Πού φτάσαμε λεβέντη μου παρουσιαστή; Μήπως στον κατώτερο μισθό που έχει ορίσει (διά νόμου) η «αναπτυξιακή» μας κυβέρνηση;

Θα μου πείτε: πόσοι αποκοιμισμένοι έκατσαν εκείνο το βράδυ να βγάλουν κομπιουτεράκια για να μετρήσουν μεροκάματα και αποδόσεις; Και πόσοι ήταν τελικά αυτοί που συμφωνούσαν με τον άνκορμαν για την «τεμπελιά των Ελλήνων»; Άλλωστε το άκουσαν να τους το λέει και ο τσιφλικάς: Ούτε οι γιοι μου δεν έρχονται να δουλέψουν στα χωράφια, καλή μου κυρία…

Με μία μικρή λεπτομέρεια. Οι δύο του γιοι ήταν απόφοιτοι Πανεπιστημίου!

Μετάφραση: μετά τους επίορκους δημοσίους υπαλλήλους, τους βολεμένους του Μετρό και της ΔΕΗ, τους αναίσθητους καθηγητές που κωλοβαράνε τέσσερις μήνες, τους ναυτικούς που υπονομεύουν τον τουρισμό (μην πω και την Κεφαλογιάννη), τους ελεύθερους επαγγελματίες που φοροδιαφεύγουν και του συνταξιούχους που ζούνε πολλά χρόνια, ε, λογικό το βρίσκω να εισχωρούν σιγά–σιγά στο «κίνημα των εθνικών σαμποτέρ» και οι άνεργοι νέοι!

Ερώτηση προς έξυπνους: Στήνετε έτσι success story; Εδώ σας θέλω… πουλάκια μου! (Ή προσέχετε την μυτούλα σας;).

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου