Πέμπτη 9 Μαΐου 2013



Αγγελική Γκερέκου, Γιώργος Κωνσταντόπουλος, Βασίλης Υψηλάντης, Βασίλης Κεγκέρογλου. Σας θυμίζουν κάτι; Αν εξαιρέσουμε την πρώτη η οποία είναι γνωστή και ως η «γυναίκα του Βοσκόπουλου», οι υπόλοιποι τρεις ανήκουν στην περίφημη σχολή των κοινοβουλευτικών αζήτητων! Είναι αυτά τα άγνωστα σιωπηλά ανθρωπάκια που ο μηχανισμός της εξουσίας χρησιμοποιεί κατά το δοκούν σε «σκοτεινές αποστολές» και κατόπιν τα «αδειάζει» ως περιττά και «τελειωμένα» στον κομματικό κάλαθο των αχρήστων. Βουλευτές μιας χρήσης, επιφορτισμένοι για τις «τροπολογίες των ημετέρων». Άβουλοι, δειλοί και μοιραίοι…

Η καινούρια τετράς ήρθε να εμπλουτίσει το «είδος των απίθανων», με την κατάθεση άλλης μιας τροπολογίας της «δωδεκάτης νυχτερινής», η οποία παραδίδει τις ελληνικές παραλίες (κατ’ ουσίαν όλο το τουριστικό μας πλεονέκτημα) στις μεγάλες τουριστικές επιχειρήσεις. Επιφορτίζοντας, μάλιστα, τους διαλυμένους Καλλικρατικούς Δήμους με την ευθύνη της «τήρησης των προβλεπόμενων διαδικασιών». Κοινώς, φέξτε με και γλίστρησα!

Σύμφωνα με αυτά που περιγράφονται στη σχετική νομοθετική ρύθμιση, οι ξενοδοχειακές επιχειρήσεις για το 2013 θα θεωρούνται όμορες προς τον αιγιαλό, εφόσον καταθέσουν αίτηση στις Κτηματικές Υπηρεσίες για τη μίσθωση του αιγιαλού που μεσολαβεί. Κατόπιν τούτου οι δήμοι, ύστερα από την κατάθεση της αίτησης και χωρίς κάποια άλλη απαίτηση, θα είναι σε θέση να μισθώσουν απευθείας το επίμαχο κομμάτι της παραλίας.

Και επειδή μια τροπολογία που «σέβεται τον εαυτό της» δεν μπορεί να μην περιέχει και τις αντίστοιχες «εξυπηρετήσεις», προσέξτε και την… φωτογραφική φλασιά: ξενοδοχειακές επιχειρήσεις θα θεωρούνται όμορες με τον αιγιαλό ακόμη και όταν (άκουσον, άκουσον) ανάμεσα στα όρια της επιχείρησης και την θάλασσα θα μεσολαβεί δημόσιο κτήμα!

Βέβαια (και για να μη πέφτουμε από τα «συναισθηματικά μας σύννεφα»), ο εκβαρβαρισμός των (κατά παράδοση) ομορφότερων ακτών μας, είχε ήδη συντελεστεί από τους τσαρλατάνους της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, οι οποίοι, μέσα στην πνευματική τους αμορφωσιά, «θεσμοθέτησαν» ως τουριστικό πρότυπο τη βουή των μπιτς μπαρ και την αισθητική της ξαπλώστρας. Αυτοί πρώτοι ήταν που άλωσαν το φυσικό τοπίο και επέβαλαν κανόνες και συμπεριφορές ανάλογες της φυσικής τους κακογουστιάς.

Σε τούτη την απερίγραπτη «συλλογική μας γυφτιά», έρχεται να προστεθεί τώρα ο «τουριστικός επεκτατισμός» των μεγάλων ξενοδοχειακών μονάδων και η άνευ όρων παράδοση του θαλάσσιου μετώπου στο «επιχειρηματικό ήθος» των κατ’ εξακολούθηση βιαστών του περιβάλλοντος. Ιδίως εκείνων που έχουν ταυτίσει την οικονομική τους δραστηριότητα με το οικιστικό ολοκαύτωμα της νησιωτικής χώρας.

Παρ’ όλα αυτά, το πρόβλημα με τη συγκεκριμένη τροπολογία είναι πολύ βαθύτερο των επιφαινόμενων. Ορθά η μέχρι τώρα κριτική κάνει λόγο για αυθαίρετη παράδοση των καλύτερων ελληνικών ακτών σε καθεστώς ιδιωτικής χρήσης, ορθότατα μιλάει για την ουσιαστική νομιμοποίηση της απαγόρευσης ελεύθερης πρόσβασης σε αυτές, αλλά το «πολιτικό της επίδικο» είναι κατά τι… εφιαλτικότερο! Κι αν θέλω να είμαι απόλυτα ακριβής, θα το παρομοίαζα με το αντίστοιχο έγκλημα της καραμανλικής αντιπαροχής! Χωρίς κανέναν ενδοιασμό και χωρίς καμία επιφύλαξη.

Περάστε μία βόλτα από τις αμμουδιές και τις παραλίες της Θάσου και θα με θυμηθείτε. Και δεν έχουμε μπει ακόμη στα φουλ της… νόμιμης καταπάτησης!


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου