Όσα είχα να πω για τις πρόσφατες (και εντελώς άσκοπες) επιθέσεις των αντιεξουσιαστών στα κρατικά οχήματα της Περιφερειακής Ενότητας Καβάλας και στις ιδιωτικές τράπεζες, τα είπα και τελείωσα. Και θα επανέλθω, αν και όποτε χρειαστεί. Με τους βρυχηθμούς και τα μουγκρητά των «Πατριωτών» όμως, ανοίγω τώρα «λογαριασμούς». Και προειδοποιώ: μαγκιές και απειλές «άλλου τύπου» από την πλευρά τους, θα εμπλέξουν Εισαγγελείς πάραυτα. Το τελευταίο προς γνώσιν…

Οι πρώτοι λοιπόν που έσπευσαν να «ωφεληθούν» από τις (επαναλαμβάνω: αδιέξοδες και υπονομευτικές για τη Δημοκρατία και τις λαϊκές κινητοποιήσεις) ενέργειες των «αναρχικών», ήταν οι μισαλλόδοξοι και οι μισάνθρωποι της Πατριωτικής Κίνησης. Μην πω ότι την περίμεναν πώς και πώς την… γκάφα και την κουτουράδα!

Άλλο που δεν ήθελαν, δηλαδή, για να βγάλουν στη φόρα όλον το θεωρητικό τους βούρκο και όλη τους την απέχθεια για τους θεσμούς και τη Δημοκρατία. Ιδίως δε την… κ(υ)νοβ(ο)λευτική. Έτσι ακριβώς!

Για την οικονομία του κειμένου, παρακάμπτω (καθότι και φυσιολογικά για το επίπεδό τους) τη χρυσαυγίτικη φρασεολογία, το συντακτικό και νοηματικό τους ανακάτωμα, αλλά και τα ορθογραφικά τους ελλείμματα και μένω στα «καυτά» και τα ουσιώδη.

Η «πατριωτική κλίκα» λίγο μοιάζει να ενδιαφέρεται για τα «παράσιτα», τα «καθάρματα», τα «αναρχοσταλινικά απόβλητα», τους «ξεφτιλισμένους», τα «αποβράσματα» και τους «μπαχαλάκηδες». Ο στόχος τους είναι προφανής και εξ αρχής δηλωμένος. Είναι η ίδια συντεταγμένη Πολιτεία, οι θεσμικοί της φορείς και οι φυσικοί και συλλογικοί τους εκπρόσωποι. Και πάνω σε αυτούς εξασκούν «ηθική και πολιτική πίεση». Είτε με γλωσσικούς εξτρεμισμούς του στυλ: Λουστείτε τους λοιπόν και πάλι (τους «αναρχικούς»), Η μόνη διαφορά τους με εσάς (τους πολιτικού) είναι ότι εσείς φοράτε κουστούμια είτε με κανιβαλικές επιθέσεις επιπέδου σκληρής και νταϊλίδικης νύχτας (ντροπή σας που είσαστε άτολμοι και δουλοπρεπείς… ντροπή σας που δεν αγαπάτε την πόλη αυτή και τους Έλληνες πολίτες της) είτε διά της μεθόδου του διαχρονικού καταδότη. Παλιά μου τέχνη, θα πείτε…

Εκεί όμως που «λάμπει» θράσος η ανακοίνωση των παραληρηματικών, είναι όταν πομπωδώς καταδικάζουν κάθε πράξη βίας από όπου και να προέρχεται και όταν τους «πιάνει η μελαγχολία» για τον τουρισμό που «πληγώθηκε» από τους εμπρησμούς (μιας και η «κόλαση» απέναντι από τρία ξενοδοχεία)!

Επ’ αυτών, μερικές ερωτήσεις κρίσεως: το ξύλο που δίνουν κατά καιρούς οι μπρατσάτοι και οι γραμμωτοί της οργάνωσής τους, εμπίπτει στις «πράξεις βίας» ή απλά πρόκειται για… θωπείες παραδειγματισμού; Η πρόσφατη οργανωμένη και δημόσια λεκτική βία (που από τύχη δεν έγινε σωματική) ενάντια στον αντιδήμαρχο Θόδωρο Μουριάδη, επιδέχεται «καταδίκης»; Τα «χωσίματα» σε «μη Έλληνες» (άλλως και «μογγόλους», «τουρκόγυφτους» και «χιμπατζήδες») επηρεάζουν λιγότερο ή περισσότερο από τις μολότοφ το τουριστικό ρεύμα; Τα «ελληναράδικα καλωσορίσματα» σε υπουργούς και αξιωματούχους της Τουρκίας μήπως;

Για να το «μαζεύω». Το ότι έχουμε φτάσει σήμερα στο σημείο να απασχολεί το δημόσιο λόγο μία ομάδα που κινείται στα όρια του πολιτικού κρετινισμού και της ιδεολογικής πλέμπας, δείχνει και το επίπεδό μας ως χώρα και ως κοινωνία. Και εξ αυτού απεύχομαι και τα χειρότερα: στο να έρθει δηλαδή μια ημέρα που θα επικοινωνούμε μεταξύ μας με κραυγές και γρυλλίσματα.

Εδώ είμαστε…