Τον Κώστα Χατζηεμμανουήλ τον γνώριζα εξ αποστάσεως. Το πολύ ένα «γεια». Συνήθως μας «ένωναν» οι «κοινοί μας τόποι». Οι παραστάσεις στα αρχαία θέατρα των Φιλίππων και της Θάσου, κάποιες εκδηλώσεις για βιβλία, μερικές συναυλίες…

Ο Κώστας ήταν πάντα άνθρωπος χαμηλών τόνων. Με έμφυτη ποιότητα, ευγενικός και καλλιεργημένος. Διόλου τυχαίο, εξ άλλου, ότι μέχρι και σήμερα εξακολουθεί να σπουδάζει και να «ασκείται» σε ανώτατο επίπεδο με πράγματα που αγαπά και παθιάζεται. Προπάντων με την Ιστορία που λατρεύει.

Με την «πρώτη ματιά», θα δυσκολευτείς πολύ να τον «εντάξεις» στη δρώσα πολιτική. Μπορεί και να μην το σκεφτείς καν. Βλέπετε, αταίριαστος κατά πολύ σε σχέση με την «ατμόσφαιρα» και την «αισθητική» των συμπολιτών του, ελάχιστα ήταν αυτά που θα τον συνέδεαν με το αυτοδιοικητικό ναυάγιο της νήσου Θάσου. Το αποδεικνύει άλλωστε και η γρήγορη αποσκίρτησή του –όντας δημοτικός σύμβουλος– από τη διοίκηση του ανερμάτιστου Μερέση.

Η πρόθεσή του να διεκδικήσει τη δημαρχία του νησιού είχε έναν παράξενο ρομαντισμό. Πρώτα απ’ όλα γιατί έπρεπε να «παλέψει με τα θηρία» της τσαπατσουλιάς και της ρεμούλας (εξαιρώ τον φίλτατο Σταύρο Αραπάκη) και δεύτερον γιατί ο δήμος Θάσου είχε προ πολλού απολέσει το κριτήριο της «έξωθεν καλής μαρτυρίας». Κάποιοι τότε μίλησαν και για «άγνοια κινδύνου»…

Αυτά τρία χρόνια πριν.

Σήμερα ο Χατζηεμμανουήλ είναι μακράν ο καλύτερος δήμαρχος του νομού! Όχι μόνον γιατί παρέμεινε ανθρώπινος, σεμνός και μετρημένος, αλλά γιατί, μέρα με τη μέρα, αποδεικνύει ότι η πολιτική μπορεί ακόμη να λειτουργεί με την αριστοτελική της διάσταση. Και αυτός, έξω από τους μηχανισμούς και τα κομματικά προπύργια. Κι ας «φωνάζουν» από πίσω του τα ελλείμματα των συνεργατών του και τα «βαρίδια» από το «μαύρο παρελθόν». Κι ας ακόμη επιμένει να συνυπάρχει με τις κάθε λογής «πολιτιστικές γραφικότητες». Ο Χατζηεμμανουήλ «κερδίζει έδαφος» στα μεγάλα και τα ουσιώδη.

Τέτοια ήταν η στάση του απέναντι στο κυβερνητικό όνειδος και το αληταριό του ΤΑΙΠΕΔ. Αταλάντευτη, γενναία και άκρως περιεκτική. Κι αυτή ακριβώς που επιβάλλουν οι καιροί και τα συμφέροντα του τόπου του. Δε χρειάζεται να «μπω» σε συγκρίσεις με κάποιους «κοντινούς» συναδέλφους του που χαριεντίζονται ωσάν ξεπεσμένες ορντίναντσες με Στρατηγούς και ΤΑΙΠΕΔίτες. Θα τον αδικούσα κατάφωρα και μόνον που θα τον έβαζα απέναντί τους…

Αυτήν τη στιγμή, ο Κώστας Χατζηεμμανουήλ είναι ένα «πολιτικό κεφάλαιο» για τη Θάσο. Ίσως και ακατέργαστο. Σίγουρα όμως «ανεκμετάλλευτο». Μένει να δούμε ποιοι θα «επενδύσουν» πάνω του…