Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου 2013

ΕΝΟΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ, ΜΥΡΙΑ ΕΠΟΝΤΑΙ



Το γαρ πολύ του έρωτος, γεννά παραφροσύνη…

Το να απαντώ σε ένα «αντίπαλο κείμενο» που δεν το γνωρίζει ο αναγνώστης μου, είναι εκ προοιμίου άκομψο, αντιαισθητικό και, προπάντων, αγενές. Και τεχνικά αντιδεοντολογικό. Αναγκάζομαι όμως να το κάνω, γιατί απλά ένα αντίστοιχο δικό μου με αναφορές στο Φεστιβάλ Φιλίππων έτυχε της ίδιας (και χειρότερης) μεταχείρισης από τον φίλο μου Θόδωρο Θεοδωρίδη στην εφημερίδα Πρωινή. Εκεί όπου οι δικοί του αναγνώστες διάβασαν τον «αντίλογό» του σε κάτι εντελώς άγνωστο σε αυτούς και για το οποίο δεν είχαν την παραμικρή ιδέα από τα όσα «φοβερά και τρομερά» προκάλεσαν τους «ερεθισμούς» του. Ας είναι. Προφανώς η μεγάλη εκδοτική και δημοσιογραφική του εμπειρία δεν τον «εξόπλισε» με τις ευαισθησίες που θα περίμενα.

Ο Θόδωρος, που λέτε, επικαλείται την «απόσυρσή» μου εις «τόπους ήρεμους και ευλογημένους», ωσάν να επρόκειτο για… χλοερούς. Του δηλώνω λοιπόν επίσημα και κατηγορηματικά ότι ΖΩ! Και μάλιστα με όλες μου τις αισθήσεις εν εγρηγόρσει. Ιδίως αυτήν της γεύσεως. Οπότε, το ανεπανάληπτο (και πολιτικά ανορθολογικό) συμπέρασμα–τίτλος: Η εξ αποστάσεως κριτική έχει απόσταση από την αλήθεια, πάσχει από… ελαφρύ αβδηριτισμό. Το δε περιεχόμενό του, βρίθει αυθαιρεσιών και απλουστεύσεων.

Διότι, αγαπητέ μου Θοδωρή, στο κείμενό μου δεν υπάρχει ΠΟΥΘΕΝΑ καμία αναφορά και καμία κριτική στο δημιουργικό έργο του Γκόνη και, φυσικά, σε κανένα από τα πλείστα όσα θεάματα του Φεστιβάλ. Πίστευα ότι η πολύχρονη (και για μένα εσαεί «εκπαιδευτική») συνεργασία μας στο παλιό Χρονόμετρο, δε θα σου επέτρεπε να βγάζεις τέτοια συμπεράσματα για τη σχέση μου με το δημόσιο λόγο. Διαψεύστηκα…

Από την άλλη, με χαροποιεί (μεταξύ μας και με κολακεύει) η «στενή παρακολούθηση» που τυγχάνει η αφεντιά μου από τις «δημοσιογραφικές σου (σας) κεραίες». Μέχρι εχθές είχα την εντύπωση ότι με «παρακολουθεί» μόνον η… ΚΥΠ. Το ότι η ευαγής υπηρεσία απέκτησε και «συνεργάτες» επί των πολιτιστικών, ήταν κάτι που δεν μπορούσα να το φανταστώ. Διαψεύστηκα δις…

Όμως –και προς αποκατάσταση της αλήθειας (και ουχί της «υποτιθέμενης») – σπεύδω να ενημερώσω την «υπηρεσία» σου ότι δεν έχω μόνο «δύο–τρία χρόνια να πατήσω το πόδι μου» στο Φεστιβάλ. Η απουσία μου υπερβαίνει τα έξι χρόνια και, πίστεψέ με, αρχίζω να αγωνιώ σφόδρα για την τιμωρία. Ελπίζω μόνο να μη μου βάλετε να παρακολουθήσω Μπέζο και Νταλάρα στα καπάκια. Θα… πάθω!

Και με την απειλή να σείεται επί της κεφαλής μου, σπεύδω πάραυτα προς «απολογία» για την «αποκατάσταση» της «τιμής και της αξιοπρέπειάς» μου.

Πρώτον: η διαφωνία μου με το άρθρο της κυρίας Βούλας Θασίτου–Δεληγιάννη ήταν συγκεκριμένη και ξεκάθαρη. Αφορούσε την (κατ’ εμέ) άστοχη σύγκριση των δύο κορυφαίων Φεστιβάλ (Επιδαύρου και Φιλίππων) μέσω των οικονομικών τους στοιχείων, μόνο και μόνο για να «βγει νικητής» το «δικό» μας (ή ο «δικός» μας;). Και δυστυχώς, επί αυτών των διαφωνιών μου δεν είδα καμιά σου ένσταση και καμιά σου αναφορά. Να το εκλάβω ως «αδυναμία» σου να αντιπαρατεθείς με τα επιχειρήματα που κατέθεσα ή να θεωρήσω τη σιωπή σου «ταύτιση και συμφωνία» και να προχωρήσω; Διαλέγεις και παίρνεις.

Δεύτερον: επειδή είσαι χρόνια στο «δημοσιογραφικό κουρμπέτι», όλο και κάτι θα ξέρεις από «αυλές» και «αυλικούς». Μήπως να αρχίσω να… φωτογραφίζω;

Τρίτον: αν πρόσεξες (που μάλλον, δεν…), ποτέ μου δε μέμφθηκα τη δημοσιογράφο της Πρωινής για την «αποκλειστική της επιτυχία» να παρουσιάσει, αυτή πρώτη, τα λειτουργικά στοιχεία του Φεστιβάλ Φιλίππων. Αλλά –συνήθως δηλαδή– τέτοιου είδους «διαρροές» συνδέονται άμεσα και με το οργανωτικό κύρος του θεσμού. Και, στην προκειμένη περίπτωση, το καθ’ ημάς Φεστιβάλ μοιάζει να το «έχασε»… μέσα από τα χέρια του. Και ρωτάω: συνέβη κάτι παρόμοιο και με το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου και δεν το πήρα είδηση;

Τέταρτον: τη γνώμη μου για την παρουσία και την προσφορά του Θοδωρή Γκόνη στο τιμόνι του Φεστιβάλ Φιλίππων την έχω καταθέσει αμέτρητες φορές και όφειλες (εσύ τουλάχιστον) να τη γνωρίζεις απ’ έξω κι ανακατωτά. Τα υπόλοιπα, μόνο για «παρακαλλιτεχνική κατανάλωση».

Πέμπτον: πλανάσαι  πλάνην οικτρά αν νομίζεις ότι περιμένω τα θεατρικά και μουσικά γεγονότα του καλοκαιριού για να την «πέσω» στο Κωστή Σιμιτσή. Δόξα τον Θεό, ο «πολιτικός του μπαξές» παράγει πλείστες όσες ποικιλίες προς… δημοσιογραφικό χορτασμό. Το ανήθικο όμως από τη μεριά σου (και το τονίζω το «ανήθικο») είναι ότι θεωρείς την όποια (συνήθως τακτική) δημόσια αντιπαράθεσή μου με το δήμαρχο, υποκινούμενη και ετεροπροσδιορισμένη από τη δημοτική παράταξη στην οποία ανήκω. Και αναρωτιέμαι: τελικά, έχει «πάτο» η εμπάθεια;

Έκτον: πιο Θεοδωρίδης, πεθαίνεις…

Υ.Γ.:
Τελικά είδες; Δε χρειάστηκε η ανάρτηση του κειμένου σου στο διαδίκτυο για να το ανακαλύψω από την «εξορία» μου. Υπάρχουν και οι «φίλοι εν πλω» που φροντίζουν διά την επαφή μου με τον «έξω κόσμο».     

Για όσους ενδιαφέρονται και επιθυμούν, τα επίμαχα κείμενα θα τα βρουν: το δικό μου στην Νέα Εγνατία της Πέμπτης 19 Σεπτεμβρίου καθώς και στην ιστοσελίδα http://gavrefl.blogspot.gr/2013/09/vs.html και του Θόδωρου Θεοδωρίδη στην εφημερίδα Πρωινή της Παρασκευής 20 Σεπτεμβρίου.
   







Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου