ΔΙΑΛΟΓΟΙ (Επιστολή Θεόδωρου Μαρκόπουλου)

Με επιστολή του, ο κύριος Θεόδωρος Μαρκόπουλος απαντάει στα όσα έγραψα και ισχυρίστηκα στο κείμενο της περασμένης Τρίτης. Την παραθέτω και… επιστρέφω.

Αγαπητέ Μπάμπη,

Με εξέπληξε η αφιέρωση όλου του χώρου, στον οποίο δημοσιογραφείς  στην δεύτερη σελίδα της εφημερίδας σε εμένα και σε σχετική δημοσίευσή μου στο facebook.

Καταρχάς οφείλω να σε ευχαριστήσω για τα καλά λόγια που διατυπώνεις για μένα. Κατά δεύτερον, όμως, οφείλω να σου πω ότι, αυτή την φορά, διαπράττεις ένα τεράστιο λάθος ! Ενώ μιλάς για «ολίσθημα», διολισθαίνεις εσύ σε μία σειρά παρατηρήσεων χωρίς … να διαβάζεις αυτά που γράφω «!!!!!»

Είναι αδιανόητο πως «!» αλλά παρουσιάζεις το δημοσίευμα, αναφέρεις ότι το υιοθετώ «!» αλλά πουθενά δεν μεταφέρεις τα σχόλια που έχω διατυπώσει γι’ αυτό «!!!!!»  Έτσι στην ανάλυση που κάνεις, παραλείπεις «!!!» το γεγονός ότι το μεταφέρω (το συγκεκριμένο δημοσίευμα) σαν ένα παράδειγμα υπερβολής, για την ακρίβεια σαν μία «αντί-δραση» που προκύπτει από τις υπερβολές που καταγράφονται «!!!!!» Για μένα, με τις υπερβολές και έλλειψη ψυχραιμίας δεν μπορεί να υπερνικηθεί ούτε ο φασισμός, ούτε οποιαδήποτε άλλη ακραία ιδεολογία. Αντίθετα παύουν να πείθουν και αυτο–απαξιώνουν.

Μετά από αυτό δεν νομίζω ότι υπάρχει περιθώριο άλλης απάντησης σε όσα γράφεις. Οφείλω να πω ότι η μεταξύ μας γνωριμία δεν μου επιτρέπει να σκεφτώ ότι αυτό λαμβάνει χώρα με συνειδητή σκοπιμότητα εις βάρος μου.  Αν έχεις χρόνο, ξαναδές το. Διάβασε τις δικές μου δημοσιεύσεις και θα προσεγγίσεις καλύτερα αυτό που διατυπώνω. Έτσι εκφράσεις, όπως αυτές που χρησιμοποιείς, όπως π.χ. «αστυνομικές διεγέρσεις», «ο φαηλοεξτρεμισμός της μετεμφυλιακής δεξιάς», «”δίνει” όλους εμάς, ως …  εν δυνάμει  δολοφόνους» κ.α. πρέπει να ανακληθούν, άμεσα «!!!!!»  Φοβάμαι  ότι τέτοιοι χαρακτηρισμοί εκφράζουν και αυτοί μία, διαφορετική αλλά ταυτοχρόνως ακραία, υπερβολική και μη αποδεκτή (αριστερή;) επίθεση «!»

Με την ευκαιρία αυτή (και επειδή, όπως είπα, μάλλον δεν διάβασες τα δικά μου σχόλια) θέλω να σου πω ότι δεν έχω πρόθεση να εξομοιώσω  κανέναν με οιονδήποτε άλλο ! Όπως όμως διατυπώνω, σχολιάζοντας το δημοσίευμα,  για εμένα το έγκλημα είναι έγκλημα ακόμη και αν έχει πολιτικά δεξιά ή αριστερά ή οτιδήποτε ερείσματα. Γράφω : «Καταδικάζω π.χ. μία πράξη ασχέτως αν την διαπράττει ένας της "17Ν", της ΧΑ, ή όποιου άλλου πολιτικού χώρου και αναμένω το ίδιο και να κάνουν και οι συμπολίτες μου» και είμαι κάθετος σ’ αυτό. Στην ίδια κατεύθυνση προσθέτω: «Γενικότερα πιστεύω ότι η δύναμη της δημοκρατίας πηγάζει μέσα από το μεγαλείο της να δέχεται (ή και να ανέχεται) απόψεις που άμεσα ή έμμεσα στρέφονται εις βάρος της "!" Ακόμη και ιδιαίτερα ακραίες απόψεις. Η δημοκρατική λειτουργία όλων μας είναι εκείνη που έχει την δύναμη να απομονώσει τις ακραίες και τις επικίνδυνες απόψεις. Σήμερα τα κόμματα (όλα ή τα περισσότερα) έχουν να κάνουν πολλά (ακόμη και στο εσωτερικό τους) προκειμένου να ανακτήσουν την εμπιστοσύνη του πολίτη. Εξακολουθώ να επιμένω ότι απαιτείται ψυχραιμία προκειμένου να μην ενδυναμώνονται (άθελά μας) οι ακραίες (και επιλήψιμες) φωνές». Η συμμετοχή στην πολιτική (στα κοινά)με το προσωπικό παράδειγμα του καθενός είναι η καλύτερη απάντηση.

Ολοκληρώνοντας και άσχετα με τα παραπάνω , δεν μπορώ να δηλώσω την έκπληξή μου για την δική σου άποψη ότι : «… η δολοφονία του ταξιτζή προέκυψε από  τη στιγμή που αυτός αυτόκλητα ανέλαβε την καταδίωξη του ληστή.» Επίσης: «Δεν γνωρίζει ότι όταν κάποιος γίνεται “μέρος του προβλήματος”, μοιραία συμμετέχει ενσυνείδητα και στα αποτελέσματά του ;» Δηλαδή τι σημαίνει αυτό ότι όταν συμβαίνουν κλοπές ή άλλα εγκλήματα δεν πρέπει κανείς να παρενοχλεί τους κακοποιούς για να μην γίνει «μέρος του προβλήματος» ; Δεν ξέρω αν το εννοείς πραγματικά αλλά για μένα παραμένει αδιανόητο να βλέπεις να πραγματοποιείται μία ληστεία ή ένα άλλο έγκλημα και να μην παρεμβαίνει όποιος μπορεί να παρέμβει, καταδιώκοντας τον εγκληματία … «!» Φοβάμαι πως μία τέτοια άποψη εκθέτει και εσένα αλλά και όποιο (τυχόν) κόμμα, την υιοθετεί.

Τέλος, οι όποιοι προσβλητικοί χαρακτηρισμοί που ενέσκηψαν στο κείμενό σου δεν νομίζω ότι εκφράζουν ούτε εσένα, όπως ούτε κι εμένα. Υιοθετώ, πλήρως,  τις τελευταίες σου λέξεις για σύνεση και αυτοσυγκράτηση.  Αυτά.

Με εκτίμηση,

Θ. Α. Μαρκόπουλος

Αγαπητέ Θεόδωρε,

Μου δίνεις την ευκαιρία να σε ενημερώσω ότι τα σχόλια και τις αναρτήσεις σου στο διαδίκτυο τα διαβάζω πάντα με μεγάλη προσοχή. Τόση, που δε μου «φεύγει τελεία». Αυτό έκανα και με τα όσα προτάχθηκαν ή ακολούθησαν στο επίμαχο κείμενο που (ομολογώ) μου… χτύπησε κάπως άσχημα. Ίσως γιατί δεν το περίμενα από εσένα.

Κατ’ αρχάς (και ας συμφωνήσουμε σε αυτό), είθισται οι αναρτήσεις στους «προσωπικούς μας χώρους» στο διαδίκτυο να απηχούν ένα μεγάλο μέρος των «ανησυχιών», των «προβληματισμών» και των «ενδιαφερόντων» μας. Ενίοτε και των «προσδοκιών» μας. Στις περισσότερες δε των περιπτώσεων, να ταυτίζονται και με τις ιδεολογικές μας αναφορές. Αυτή η «αρχή» δεσπόζει και (συνήθως) παγιώνεται από άτομα που συνδέονται «οργανικά» με την πολιτική. Καλή ώρα…

Είναι αλήθεια ότι στο εισαγωγικό σου σχόλιο υπάρχει μία «διάθεση» σκεπτικισμού και… στρογγυλέματος. Αυτή όμως μπορεί να «διαβαστεί» με πολλούς τρόπους. Ειδικά όταν «συνοδεύεται» από κείμενα με χρόνιες και αθεράπευτα νοσηρές ιδεολογικές και πολιτικές εμμονές. Το ότι η δικιά μου «ανάγνωση» διέκρινε μία «εξ αποστάσεως» υποστήριξη της θεωρίας των «δύο άκρων», νομίζω ότι δεν επισείει κατηγορίες που πρέπει άμεσα να ανακληθούν. Άλλωστε, οι «ενοχλητικοί» χαρακτηρισμοί δεν αφορούσαν σε εσένα, αλλά στα περιρρέοντα των τελευταίων ημερών. Απορώ πώς δεν έγινε κατανοητό…

Βέβαια –και για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους– μία «εντύπωση υιοθέτησης» των όσων γράφονται στο (επιμένω) κατάπτυστο κείμενο, υπάρχει. Και, όπως θα έχεις διαπιστώσει, αυτό δεν είναι μόνο δικιά μου εντύπωση. Μία μικρή «περιήγηση» στα σχόλια κοινών φίλων, θα αρκούσε. Παραδείγματος χάριν σε αυτό της Σοφίας Χριστοφορίδου ("Δεν λύνεται το πρόβλημα ανεβάζοντας τους τόνους". Δηλαδή το παραπάνω κείμενο δεν ανεβάζει τους τόνους Θόδωρε; "Ούτε ψάχνοντας να βρούμε την πολιτική προτίμηση, όποιου διαπράττει ένα έγκλημα". Δεν βλέπεις διαφορά μεταξύ ποινικών και πολιτικών εγκλημάτων; Δεν επικροτώ προφανώς ούτε τα ποινικά εγκλήματα (και δεν με νοιάζει αν οι αντιεξουσιαστές τα βαφτίζουν δεν ξέρω κ εγώ πως) αλλά οι χρυσαβγήτες είναι κάτι πολύ διαφορετικό. Είναι υμνητές του Χίτλερ) ή το άλλο της Ειρήνης Κατσινοπούλου ("Φιλοξενείς" στη σελίδα σου και στο όνομα των ίσων αποστάσεων" ναζιστές. Εν αγνοία σου ( ελπίζω) αλλά ναζιστές. Τώρα πια δε χωράνε συμψηφισμοί, κυλάει αίμα και προαναγγέλλεται κι άλλο αίμα. Εσύ δεν ανήκεις σε αυτούς. Πέταξέ τους έξω).

Ειλικρινά, καλέ μου Θεόδωρε, με λυπεί αφάνταστα το γεγονός ότι οι μόνοι που έσπευσαν να «συγχρονιστούν» μαζί σου ήταν εκείνοι που προέρχονται από πολύ «σκοτεινούς» χώρους. Προεξάρχοντος του συγκεκριμένου «πατριώτη». Και με λυπεί άλλο τόσο που του επέτρεπες (καθότι σε «δικό σου χώρο» τα αίσχη) να απευθύνει τις γνωστές αθλιότητες για τα παιδιά των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ.

Και μία μικρή «προσωπική» εξήγηση: Τη ζωή μου δε θα τη ρισκάριζα ποτέ για να αποτρέψω μία ληστεία σε τράπεζα. Εξ άλλου, έχω επιλέξει προ πολλού εκείνα για τα οποία θα άξιζε πραγματικά μία θυσία. Είναι η οικογένεια μου, το σπίτι μου, η πατρίδα μου, οι ιδέες μου. Είναι οι φίλοι και οι άνθρωποί μου. Και, πίστεψέ με, καρφάκι δεν μου καίγεται αν αυτά τα «ασπάζονται» ή όχι τα (όποια) κόμματα. Για να σου «φύγει» και η αγωνία δηλαδή…

Πέραν τούτων και πέρα των όσων (θεμιτών αλλά και χρήσιμων) διαφωνιών μας, επίτρεψέ μου να «κλείσω» με κάτι που «περιγράφει» επακριβώς την εκτίμηση και το σεβασμό μου για σένα: Με τίποτε δε θα σε «χάριζα», Θοδωρή μου, σε εκείνους που  δόλια και υπονομευτικά μας «διασπούν» και μας «χωρίζουν». Και ευτυχώς, ξέρω να ξεχωρίζω καλά την… ήρα από το στάχυ.