ΠΑΖΑΡΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΩΡΟ...

Στην πολυσύχναστη γωνία της Ε. Βενιζέλου με την Αβέρωφ, προέκυψε ένα (ακόμη) καινούριο καφέ που, η παρουσία του εκεί, προκάλεσε από την πρώτη στιγμή ποικίλες αντιδράσεις και σχόλια στα Μέσα Ενημέρωσης και τους «επικοινωνιακούς

τοίχους» κοινωνικής δικτύωσης.

Παραδόξως, ο «θόρυβος» αυτός δεν είχε να κάνει με την αισθητική και την ποιότητα

του καταστήματος (καθότι και «εντυπωσιακό», είναι αλήθεια) αλλά με τον τρόπο που η διεύθυνσή του χειρίστηκε και «αξιοποίησε» το δημόσιο χώρο που το περιβάλλει. Και σε σχέση με αυτό, η κατακραυγή ήταν άμεση και καθολική! Κι έγινε ακόμη πιο «ενδιαφέρουσα», όταν ένας συμπολίτης μας κοινοποίησε μία «κατ’ ιδίαν» συζήτησή

του με το δήμαρχο Καβάλας που, λίγο – πολύ, «αποκαθιστούσε» την «τιμή και την υπόληψη» της δημοτικής αρχής, η οποία –ειρήσθω εν παρόδω– μέχρι εκείνη την στιγμή… διακορεύονταν ποικιλοτρόπως.

Του είπε λοιπόν ο δήμαρχος: Ενδιαφέρουσα συζήτηση άνοιξε. Το κατάστημα λειτουργεί ΧΩΡΙΣ ΑΔΕΙΑ! Όμως πλέον ο Δήμος χωρίς τη Δημοτική Αστυνομία λίγα πράγματα μπορεί να προλάβει. Την Πέμπτη το μεσημέρι ζήτησα τη σύλληψη του υπευθύνου από την ΕΛ.ΑΣ. Ίσως οι σχετικές πληροφορίες τον σωφρόνισαν, γιατί βλέπω σήμερα πιο συμμαζεμένα τα πράγματα…

Επειδή όλοι, λίγο – πολύ, ξέραμε τι γινόταν στους πεζόδρομους και όταν υπήρχε η Δημοτική Αστυνομία, προσπερνάω την αναφορά του κυρίου Σιμιτσή σε αυτήν. Εξ

άλλου, η «εμφάνισή» της θα είναι τακτική από εδώ και περά για να «καλύψει»

χρόνιες ανικανότητες και παγιωμένες αντιλήψεις (άλλως και… βλαχοδημαρχιές). Μένω λοιπόν στο επίμαχο και το ουσιώδες: ένα κεντρικότατο καφέ λειτουργεί χωρίς άδεια και μάλιστα με έναν ιδιόμορφο «πολεοδομικό κυνισμό». Έχοντας με απύθμενο θράσος καταπατήσει όλο σχεδόν το ζωτικό χώρο των πεζών!

Κι ενώ ο δήμαρχος (φρονίμως ποιών) προσπαθεί να πάρει τις νομικές και πολιτικές του «αποστάσεις», τσουυυυπ, σκάει μύτη από τη «διαδικτυακή του γωνία» ο δημοτικός σύμβουλος της πλειοψηφίας Λεωνίδας Παππάς και του… αλλάζει

τον αδόξαστο. Ποια παρανομία και ποιες καταλήψεις; Αντί να «ευλογούμε» τον επιχειρηματία που δίνει δουλειά σε 17 άτομα και ΜΕ ΕΝΣΗΜΟ παρακαλώ

(το λες και… υπερβολή το ενσηματάκι, ε Παππά μου;), που ομόρφυνε μια υποβαθμισμένη γωνία (τα περί ομορφιάς… κολοκυθόπιτα, αλλά ΟΚ,

μαζί σου) και που προσφέρει εξαιρετικό καφέ (μιλάμε για ΤΟ κατόρθωμα)…

αντί λοιπόν για όλα αυτά να πέσουμε στα γόνατα και να τον προσκυνούμε, εμείς (και ο δήμαρχος αντάμα) εκεί! Κολλημένοι στη γνωστή μίζερη λογική ορισμένων βολεμένων αντιρρησιών, προσπαθούμε να δημιουργήσουμε προβλήματα στην επιχείρηση, θέτοντας προσχηματικά και μόνο διάφορα θέματα νομικότητας…

Με απλά λόγια, ο κύριος Παππάς θεωρεί «μίζερους», «νοσηρούς» και (αλίμονο) «αντιαναπτυξιακούς» όλους όσους ζητάνε και διεκδικούν το αυτονόητο: να τηρηθεί

η νομιμότητα (ή… νομικότητα;) από την πλευρά της επιχείρησης και, προπάντων, ο δημόσιος χώρος να αποκτήσει επιτέλους τη χρηστική αξία που του αναλογεί. Όταν

αυτά όλα τίθενται σε «διαπραγμάτευση», μοιραία «έρχεται» και το ερώτημα: γνωρίζει (ως πολιτικό πρόσωπο) ο κύριος Παππάς ποια συμφέροντα καλείται να υπερασπίσει εκ της θέσεώς του; Ή μήπως θα πρέπει να του επαναλάβω τα σημεία εκείνα των προεκλογικών του δεσμεύσεων που άπτονται του «οράματος» της

παράταξής του για την πόλη;

Αν του κυρίου Παππά δεν του «λένε» τίποτε πια τα «προγράμματα και οι εξαγγελίες», να βγει και να το πει δημόσια. Γιατί μπορεί μεν να ψελλίζει δειλά – δειλά κάτι γραφικές νεοφιλελεύθερες ατάκες περί «αγοράς» (θα παλέψω με όλες μου τις δυνάμεις υπέρ των ανθρώπων που επενδύουν στη πόλη), αλλά η ιδιότητα του δημοτικού συμβούλου δεν του εξασφαλίζει απαραίτητα και θέση στο… ακαταλόγιστο. Το αντίθετο, θα έλεγα.

Και δύο μικρά υστερόγραφα.

Τι ήταν αυτό που εμπόδισε τον κύριο Παππά να εκφράσει τις απόψεις του στον «αέρα» του Δημοτικού Συμβουλίου, όταν η «μίζερη αντιπολίτευση» το έθεσε ως θέμα στα προ ημερησίας; Φοβούνται, ορέ, τα παλικάρια;

Επειδή είναι πολύ συγκινητική αυτή η «στοργή» του για τα «διωκόμενα» καφέ της πόλης (από κάτι αρρωστημένα μυαλά, εννοείται), τον προτρέπω και προς άλλες… συμπαραστάσεις. Ξέρετε: για κάτι ανέργους, για κάτι απολυμένους, για κάτι αμειβόμενους με 300 ευρώ το 12ωρο, για κάτι συνταξιούχους των 400 ευρώ, για,

για, για… Μέχρι και… ένσημο θα του δώσω. Κομματικό!