Πέμπτη 5 Σεπτεμβρίου 2013

ΣΙΝΕΜΑ...ΑΛΛΟΥ



Με μία αφίσα «ιδεολογικής χαλαρότητας» και «σκερτσόζικης επαναστατικότητας» και με ένα πρόγραμμα προβολών «χάρμα ιδέσθαι», η Κατάληψη Βύρωνος 3 «απαντάει» στην κρατική καταστολή και τη βαρβαρότητα που παράγει η απέχθεια για κάθε είδος «διαφορετικού», μέσω της έμπνευσης, της δημιουργίας και του πολιτισμού. Και όλα αυτά, σε μία περίοδο που η κυβερνητική διολίσθηση προς τον «μιντιακό χρυσαυγητισμό»… βγάζει μάτια!

Απέναντι στο ανηλεές και άκρως τρομοκρατικό πογκρόμ του (εθνικιστή) Δένδια και του (χουντικού) Αθανασίου ενάντια στις καταλήψεις, οι αντιεξουσιαστές της πόλης αναζωογονούν ένα ξεχασμένο πάρκο στη γειτονιά του παλαιού Θηλέων και προσφέρουν ένα «γεμάτο» τετραήμερο «αισθητικής ανησυχίας» και «πολιτικής εκγύμνασης». Περιεκτικό, διεισδυτικό και ρηξικέλευθο. Ενίοτε και… ενοχλητικό!

Το 2ο Underground Φεστιβάλ Κινηματόγραφου φιλοξενεί ταινίες και σκηνοθέτες που έχουν προ πολλού αποκλειστεί από τη «δημοκρατία της διανομής». Με ιστορίες «εκτός των τειχών». Χαμηλόφωνες, εσωτερικές, διπλανές. Πότε αδιέξοδες και πνιχτές και πότε φωτεινές και αισιόδοξες. Ιστορίες για ανθρώπους «χειροπιαστούς». Δικούς μας. Αδέλφια μας, παιδιά μας, φίλους μας.

Και κάπου εκεί, οι νέοι σκηνοθέτες του ελληνικού κινηματογράφου. Με τα δικά τους άγχη, τις δικές τους περιπέτειες, τα δικά τους οράματα, τις δικές τους συγκινήσεις. Μόνοι πια και αβοήθητοι. Γι’ αυτό, ίσως, και πιο δυνατοί. Πιο ελεύθεροι.

Σε αυτά τα παιδιά δίνει «οθόνη» και βήμα το Φεστιβάλ στη Βύρωνος 3. Στη φρεσκάδα τους, το ταλέντο τους, την τόλμη τους. Και στο απρόσμενο. Σε εκείνη τη μοναδική στιγμή που μόνον η τέχνη μπορεί να κινητοποιήσει και να αναθρέψει.

Δείτε σήμερα: το σκοτεινό και κλειστοφοβικό δράμα του Σάββα Κατιρτζίδη «παιγμένο» σε μία Κίτρινη Πόλη και με τη Θεσσαλονίκη σε απόλυτη αποκαθήλωση. Θα σας θυμίσει κάτι από τη Γλυκιά Συμμορία του Νικολαΐδη. Τα υπόλοιπα θα σας τα εξηγήσει ο ίδιος ο σκηνοθέτης δια ζώσης. Νωρίτερα, γύρω στις 8, τα πιστευτά (μα λιγάκι ανορθόδοξα) Κωλόπαιδα του Στέλιου Καμμίτση και η μικρού μήκους Κλέφτρα της Αργυρώς Κουρλίτη.

Την Παρασκευή, η Κωνσταντίνα Βούλγαρη «συστήνεται» με το (σχεδόν αυτοβιογραφικό) Συγχαρητήρια στους Αισιόδοξους? σκορπώντας ατόφιες σκηνές τρυφερότητας και συγκρούσεων. Και με ερμηνείες που σκίζουν. Από την καθηλωτική Μαρία Γεωργιάδου μέχρι την ανυπέρβλητη Θέμις Μπαζάκα και τον «βουβό» Δημήτρη Πιατά σε έναν ρόλο–σταθμό.

Το Σάββατο «φορτώνει» με μια ταινία που δε χάνεται. Το Αγόρι που Έτρωγε το Φαγητό του Πουλιού του Έκτορα Λυγίζου είναι μια σπαρακτική κατάδυση στην κόλαση της φτώχειας. Για όσους έχουν τις αντοχές να δουν κατάματα τον ερχομό της πείνας. Ακολουθεί το ντοκιμαντέρ–σταθμός του Αντώνη Μποσκοΐτη Η Αποκατάσταση του Μαύρου–Κατερίνα Γώγου. Μία «βουτιά» στη ζωή και το έργο της «ιέρειας» του εγχώριου «πολιτικού αναχωρητισμού», γεμάτη στοργή κι εντιμότητα. Θα σας τα πει από κοντά και ο Μποσκοΐτης.

Η Κυριακή απευθύνεται σε θεατές με «γερά στομάχια», μιας και το φιλμ του Κώστα Χαραλάμπους Δεμένη Κόκκινη Κλωστή μπορεί να θεωρηθεί ως το «σπλάτερ του εμφυλίου». Οι δυνατές ερμηνείες και ο ωμός ρεαλισμός παγιδεύονται σε ένα «χρονικό αίματος» που διχάζει από την πρώτη στιγμή. Πριν, θα έχουν προηγηθεί οι δύο μικρού μήκους Reg και On Line του Δημήτρη Αργυρίου 

Όσοι βρεθείτε αυτό το τετραήμερο στο παρκάκι της Βύρωνος 3, να το ξέρετε: κάπως έτσι γίνονται τα σκοτάδια, λάμψη


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου