ΟΙ "ΑΟΡΑΤΟΙ"

Τον λύκο μέσα μου, δε θα τον κάνω λυκόσκυλο…

Ήταν μία απρόβλεπτη και συναρπαστική συνέντευξη. Και στο φινάλε της, ιδιαιτέρως «θερμή» και εμπνευσμένη. Όχι γιατί μία δημοσιογράφος ανάλαβε την πρωτοβουλία να συνομιλήσει με έναν «σκληρό» βαρυποινίτη των ελληνικών φυλακών (αυτά έχουν συμβεί δεκάδες φορές στο παρελθόν), αλλά γιατί ο λόγος και οι σκέψεις τού «κεντρικού της ήρωα», απελευθερώνονται λυτρωτικά μέσα από τον «πάτο της ανθρώπινης αξιοπρέπειας».

Πρωταγωνιστής στο εγχείρημα της Εφημερίδας των Συντακτών και της Άντας Ψαρρά, είναι ο Βασίλης Στεφανάκος! Όντας καταδικασμένος για τη συμμετοχή του στις «εκτελέσεις» δύο νονών της νύχτας, ο Στεφανάκος θα μετατρέψει την ποινή του σε ένα «εργαλείο αυτογνωσίας» και καλλιέργειας. Τα χρόνια του στη φυλακή θα μετεξελιχτούν σε μία μοναδική «ευκαιρία» αναστοχασμών και αναψηλαφήσεων. Και η τραγική εμπειρία θα γίνει η αφορμή μιας βαθιάς κοινωνικής ενδοσκόπησης.

Μέσα στα έξι χρόνια «φυλακισμένου βίου», ο Βασίλης Στεφανάκος θα αναδειχθεί σε κυρίαρχη (και ηγετική) μορφή των Αόρατων του σωφρονιστικού συστήματος. Ένας κρατούμενος–σύμβολο. Ένας «δια ζώσης» μύθος. Ένας «αυτοδίδακτος διανοούμενος» με «κινηματικά διδακτορικά». Και η πλέον συνεκτική προσωπικότητα από τη «χορεία» των «θρυλικών ατάκτων». Γιατί, αν ο Παλαιοκώστας «βγάζει γλώσσα» στο σύστημα με τις «επί πτερύγων» αποδράσεις του, ο Στεφανάκος το υποσκάπτει και το υποδαυλίζει με την ωριμότητα της γνώσης. Και με εκφραστικά μέσα που παραπέμπουν σε παλαιοχριστιανικές ουτοπίες και αριστοκρατικές εξεγέρσεις.

Το αξιοσημείωτο με τις διηγήσεις του Στεφανάκου είναι ότι δεν υποχωρούν σε καμία «ηθογραφία». Δεν «κλαψουρίζουν αδικία και καταφρόνια». Δεν περιορίζονται σε «αιτήματα» και «διεκδικήσεις». Το αφηγηματικό τους προτέρημα βρίσκεται στην «πολιτική στερεότητα» των απόψεών του και τη «διασύνδεση» των σκέψεών του με την παγκόσμια πνευματική κληρονομιά. Και αυτή η σχέση «περιθωρίου–πνεύματος» είναι που κάνει τον Στεφανάκο να μοιάζει ωσάν να «συνομιλεί» απ’ ευθείας με τον «συνάδελφο» Αλεξάντερ Πέτροβιτς. Τον συγκλονιστικό ήρωα του Ντοστογιεφσκικού αριστουργήματος Αναμνήσεις από το Σπίτι των Πεθαμένων.

Ετούτη η υποδόρια σχέση θα γίνει και η αιτία μιας «άλλης συνείδησης». Μιας χαρισματικής ανάγνωσης τού «μέσα μας δαίμονα». Ενός νοηματικού κύκλου που «ανοίγει παρτίδες» με τον Νίτσε (Τα σκυμμένα κεφάλια έχουν μόνο πίσω σκέψεις), με την Ασκητική του Καζαντζάκη (Σε μία βίαιη αστραπή ξεχωρίζω: στην πιο αψηλή κορφή της δύναμης αγκαλιάζονται το πιο στερνό, το πιο φοβερό ανδρόγυνο. Ο τρόμος και η σιγή. Και ανάμεσα τους μία φλόγα), ή με τον Στεφάν Εσέλ (Για εκείνους και εκείνες που θα φτιάξουν τον 21ο αιώνα, λέμε με στοργή… δημιουργία σημαίνει αντίσταση, αντίσταση σημαίνει δημιουργία)…

Ολόκληρη τη συνέντευξη μπορείτε να τη διαβάσετε στη διεύθυνση  http://www.efsyn.gr/?p=93559.

Τα περισσότερα για τον Βασίλη Στεφανάκο στον «αυτοδιαχειριζόμενο ιστότοπο» http://vstef.blogspot.gr