ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΕ ΦΟΥΣΤΑΝΕΛΕΣ

Καλέ, τώρα το είδα! Τι ήταν όλα τούτα τα «αθάνατα» που έλεγε ο Αλέξανδρος Ιωσηφίδης στην εκδήλωση των υπαλλήλων της Περιφερειακής Ενότητας Καβάλας για την επέτειο της Επανάστασης του ΄21; Από πού τα «κατέβαζε» η κούτρα του; Να έβλεπε τόσο πολύ ΥΕΝΕΔ όταν ήταν μικρός και πήρε το… χάρισμα; Ή μήπως τα βράδια νανουρίζεται από τις ιστορικές νουβέλες του Λυδία TV;

Και τι δεν είπε ο… λόγιος περιφερειακός σύμβουλος! Ακόμη και ο συγχωρεμένος ο Παπαρρηγόπουλος να τον άκουγε, μπάστα μεγάλε θα του έλεγε. Φρενάρισε. Γιατί εντάξει, μπορεί η ατμόσφαιρα της ημέρας να δικαιολογεί λίγο το θριαμβευτικό και εθνολατρευτικό, αλλά αυτός το… τερμάτισε! Μόνον τσολιάς που δε ντύθηκε, να το «δέσει» με την… απαγγελία.

Την οποία «απαγγελία» ξεκίνησε με ένα απόσπασμα από τον όρκο των Φιλικών που, δε λέω, και «χρώμα» είχε και το συναίσθημα φούντωνε, αλλά ο δόλιος (ο περιφερειακός ντε) τίποτε δεν είχε διαβάσει από τα γραπτά του Εμμανουήλ Ξάνθου; Τίποτε δε γνώριζε για εκείνη την απερίγραπτη (έως θανάσιμη) εχθρότητά του με τον Αναγνωστόπουλο που έγινε και η αφορμή για να βγουν όλα τα «άπλυτα» των πρωταγωνιστών του συνωμοτικού σωματείου στη φόρα; Λέξη δεν άκουσε; Αλλά, τι ρωτάω. Η μόστρα δε χαμπαριάζει από τέτοια. Αέρα πατέρα…

Και με τη φόρα που διακρίνει κάθε ημιμαθή, άρχισε να υποστηρίζει ότι η Επανάσταση του 1821 δεν είναι έργο των ολίγων, ούτε κίνημα κοινωνικό, όπως αυτά που γνώρισε η παγκόσμια ιστορία, πολύ δε περισσότερο δεν ήταν ταξικό κίνημα. Η Επανάσταση του ’21 πέρα και πάνω από όλα είναι ένα κίνημα εθνικό και είναι έργο ολόκληρου του Ελληνικού λαού. Στο ξεσηκωμό πήρε μέρος όλο το γένος χωρίς καμία διάκριση. Πλούσιοι και φτωχοί, λόγιοι και απλοί άνθρωποι, γαιοκτήμονες και ακτήμονες, προύχοντες, ιερείς, μοναχοί, ναυτικοί, δάσκαλοι και έμποροι, οι κλέφτες των βουνών και οι πειρατές της θάλασσας γεμάτοι από αρετή και πατριωτισμό, έθρεψαν τον άνισο και γιγάντιο εκείνο αγώνα…

Σώπα, μεγάλε! Έτσι λες, ε; Και οι κοτζαμπάσηδες; Τα περίφημα χειρόγραφα του Κανέλλου Δεληγιάννη; Τα τερτίπια του Μαυροκορδάτου με τους οπλαρχηγούς της Ρούμελης και το διχασμό που κατάφερε να σπείρει ανάμεσά τους; Οι εμφύλιοι στην Πελοπόννησο όταν άρχισαν να θίγονται περιουσίες και συμφέροντα; Αταξικά κι αυτά; «Εθνικό κίνημα» ο αφορισμός του Ρήγα από τον Πατριάρχη Γρηγόριο τον Ε΄; Ή μήπως στον «γενικό ξεσηκωμό» συμπεριλαμβάνονται και τα όσα έγραφε ο Μητροπόλιτης Ιωαννίνων μετά τη δολοφονία του; Να τα υπενθυμίσω για την τεκμηρίωση; Εσκόπευον να κάμουν επανάστασιν κατά του κραταιωτάτου Σουλτάνου αλλ’ ο μεγαλοδύναμος Θεός τους επαίδευσε κατά τας πράξεις των με τον θάνατον όπου τους έπρεπε…

Θα μπορούσα να συνεχίσω με άλλα τόσα παραδείγματα εσωτερικών συγκρούσεων και σπαραγμών, άλλα όταν δίπλα μας υπάρχουν η γνώση και οι πηγές, καλό είναι να προστρέξουμε εκεί. Απομνημονεύματα Μακρυγιάννη λοιπόν, «Ελληνική Νομαρχία», Φωτάκος, Κοραής, Κοντογιώργης, Αγγέλου, Πετρόπουλος, Παπαγιώργης και π. Γεώργιος Μεταλληνός…

Άντε, μπας και ορισμένοι αποφασίσουν να το «κλείσουν»…