Κατά
κανόνα, μία είδηση ή ένα μήνυμα στο προσωπικό μας e-mail έχει συνήθως πολλές και επιμέρους
αναγνώσεις. Γιατί κάτι που αφορά σε ανθρώπους, σπανίως είναι μονομερές και
μονοδιάστατο. Προς επίρρωση τούτων, αντιγράφω τη δημόσια έκκληση μίας γυναίκας
από τη Σαουδική Αραβία, έτσι όπως μου κοινοποιήθηκε στο ηλεκτρονικό μου
ταχυδρομείο: Ο σύζυγός μου Ράιφ Μπαντάουι καταδικάστηκε σε 10 χρόνια φυλάκιση και
1.000 μαστιγώσεις επειδή εξέφρασε τη γνώμη του σε ένα blog. Τώρα μαθαίνω ότι
μπορεί ακόμα και να τον εκτελέσουν. Όμως σε 48 ώρες, ο Υπουργός Οικονομίας και
Ενέργειας της Γερμανίας Ζίγκμαρ Γκάμπριελ θα επισκεφτεί τη Σαουδική Αραβία και
ένα τεράστιο κάλεσμα από όλους εμάς μπορεί να τον πιέσει για να διαπραγματευτεί
την αποφυλάκιση του Ράιφ. Ένωσε τη φωνή σου τώρα!
Αναμφίβολα,
η φρίκη και ο αποτροπιασμός από αυτήν την ιστορία, είναι συναισθήματα που «παράγονται»
από τη πολιτική και θρησκευτική «ηθική» ενός κράτους με ολοκληρωτικά
χαρακτηριστικά. Όμως, επειδή η Σαουδική Αραβία –όπως και το Ουζμπεκιστάν,
άλλωστε– δεν είναι Βόρεια Κορέα, μπορεί και απολαμβάνει τη «διπλωματική ασυλία»
σύμπασας της… δημοκρατικής Δύσης. Ένθεν κακείθεν του Ατλαντικού. Ενίοτε και την
«κοσμική ευρυχωρία» διάφορων εκδηλώσεων. Φαντασμαγορικών έτσι κι αλλιώς…
Σκέφτομαι,
λοιπόν, με πόση θέρμη και ενθουσιασμό υποδεχτήκαμε στο περυσινό Air Sea Show τους Σαουδάραβες πιλότους. Πόσα ρίγη και πόσους
θαυμασμούς προξένησαν τα… ακροβατικά τους. Και πόσα τελικά δε θυσιάσαμε στο
«βωμό» του θεάματος (μα και της… κατανάλωσης)! Ποιες δημοκρατίες και ποιοι
αντιμιλιταρισμοί. Ποιοι ανθρωπισμοί και ποια αλληλεγγύη. Και πού σκέψεις για
βασανισμούς και εγκλήματα.
Φέτος,
ένας από τους λόγους που (κατά πώς λένε) ακυρώθηκε το Air
Sea Show, ήταν και η
αδυναμία της Βασιλικής Αεροπορίας της Σαουδικής Αεροπορίας (και των… Γερακιών
αυτής) να συμμετάσχουν στις εκδηλώσεις, λόγω του «εθνικού τους πένθους».
Προφανώς, ουδείς από τους συν-διοργανωτές που κατέχουν πολιτικά αξιώματα δεν
αντέταξε ένα «ουδόλως μας χαλάει» η
μη παρουσία πιλότων και αεροσκαφών από μία χώρα που παραβιάζει ανθρώπινα
δικαιώματα. Αυτό δηλαδή που θα έπρεπε να ήταν προαπαιτούμενο της συνεργασίας των
αυτοδιοικητικών φορέων με τον (κατά τ’ άλλα σοβαρό και υπεύθυνο) κύριο
Γεωργιάδη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου