ΝΑ ΤΟ ΤΣΕΚΑΡΟΥΜΕ... ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΑ

Με την τακτική του στρίβειν διά του… facebook επέλεξε να «απαντήσει» η φίλτατη (άμα τι και συνοδοιπόρος από τα παλιά) Αλεξάνδρα Τσανάκα στο κείμενο της Δευτέρας 2 Μαρτίου, αναρτώντας στην προσωπική της σελίδα το παρακάτω –αυτούσιο ορθογραφικά και συντακτικά– σχόλιο:

Το να παριστάνει ένας αγιογραφος το δημοσιογράφο ασυνήθιστο το να γράφει χωρίς να τσεκαρει τις πηγές του τον καθιστά άγιο η δημιο;

Πριν απ’ οτιδήποτε άλλο, δύο χρήσιμες πληροφορίες: άλλο δημοσιογράφος κι άλλο αρθρογράφος. Ο πρώτος είναι «μάχιμος επαγγελματίας» και μόνιμα στο «μετερίζι» της είδησης και του ρεπορτάζ, ενώ ο δεύτερος –και ανάλογα με τη σχέση που έχει με το Μέσο που συνεργάζεται– στέλνει κείμενα προς δημοσίευση από το γραφείο ή το σπίτι του. Είτε ζει στην Καβάλα είτε στη… Γουαδελούπη. Αυτό, για να μη μπερδεύονται οι ρόλοι, οι έννοιες και οι ορολογίες. Η άλλη πληροφορία –άκρως σημαντική και ενδιαφέρουσα αυτή– είναι ότι η σχέση «αγιογράφου–αρθογράφου» έχει τιμηθεί με τον πιο σπουδαίο και εμβληματικό τρόπο από τον μέγιστο Φώτη Κόντογλου. Μετέπειτα δε και από τους αγαπημένους του μαθητές: τον Ράλλη Κοψίδη, τον Νίκο Εγγονόπουλο και τον Γιάννη Τσαρούχη. Γι’ αυτό, πριν αποφανθούμε για «ασυνήθιστα», πρέπον και φρόνιμον να το… ψάχνουμε!

Και συνεχίζω: ευφάνταστο, δε λέω, το σχήμα «άγιου και δήμιου», αλλά κομματάκι κουλό όταν το επικαλούμαστε για να τεκμηριώσουμε ζητήματα «αντικειμενικής ενημέρωσης»! Πρώτον, γιατί σιγά μην καθίσει ο «άγιος» να ασχοληθεί με τα «πεζά» και τα «τετριμμένα» (η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράμα) και δεύτερον, γιατί ο «δήμιος», ως διόλου σκεπτόμενο ον, τα έχει προ πολλού… γραμμένα τα επίδικα και τα αγωνιώδη.

Προφανώς –και για να έρθουμε στα «δικά» μας– η κυρία Τσανάκα εκτιμά ότι αυτά τα οποία καταμαρτηρώ στην κριτική μου, στερούνται «αληθείας»! Το λέω και το τονίζω εξ αρχής: αλάθητο δε διεκδίκησα ποτέ! Κι επειδή πρόβλημα κανένα δεν έχω να ζητήσω δημόσια συγγνώμη αν την αδίκησα (ή την «έβλαψα» πολιτικά) με το εν λόγω δημοσίευμα, την προσκαλώ (και την προκαλώ) να μου αποδείξει τα… ατσεκάρεστα! Και να είναι σίγουρη ότι ακόμη και στην περίπτωση που δεν καταφέρει να δώσει πειστικές απαντήσεις, εγώ δεν πρόκειται να της καταλογίσω καμία αναντιστοιχία στην σχέση «μηχανικού–βουλευτού». Εν αναμονή λοιπόν…