ΣΥΡΙΖΟΠΑΡΕΛΑΣΗ

Εντάξει, καμία απαίτηση δεν είχα μέσα στους δύο μήνες «αριστερής διακυβέρνησης» να καταργηθούν οι παρελάσεις, επειδή –σώνει και καλά– κάτι τέτοιο αποτελούσε πάγια και διαχρονική (θα προσέθετα και ολόσωστη) θέση του ΣΥΡΙΖΑ. Έχει τόσα άλλα που «περιμένουν» στην σειρά, που σιγά μην καθόταν ο κόσμος να νοιαστεί με ποιον τρόπο θα τιμηθεί φέτος η Επανάσταση του ΄21. Άλλα την «καίνε» και άλλα τη βασανίζουν την κοινωνία. Και άλλες, προφανώς, και οι προτεραιότητές της…

Κάποιοι όμως θέλησαν να «γλεντήσουν» με το «εθνικό θυμικό», επιλέγοντας να «διαπραγματευτούν» το «πατριωτικό προφίλ» της κυβέρνησης με «λαϊκές παρελάσεις», τσάμικους και καλαματιανούς! Να δώσουν νότα «επαναστατικής ψυχαγωγίας», ικανής ενδεχομένως να «ταπώσει» ακόμη και τον… Σόιμπλε. Κι ενώ κάτι τέτοιο θα μπορούσε να θεωρηθεί αρμονικό και σύμφυτο με την ιδεολογία και την αισθητική των «συμμάχων» ΑΝΕΛ (άρα και πολιτικά τίμιο από την πλευρά τους), εκείνο που μοιάζει εντελώς… παρά φύσιν και άκυρο, είναι η εξ αριστερών προσπάθεια «ιδεολογικού στρογγυλέματος» του εορτασμού και «καλλωπισμού» των εκδηλώσεών του. Τόσο που οι ιδέες των τελευταίων ημερών να μην έχουν φρένο και σταματημό. Και όλες να κινούνται (και να ακροβατούν) μεταξύ αφέλειας, γραφικότητας και πολιτικής κακογουστιάς.

Δε με ενδιαφέρει καθόλου ποιος ή ποια από τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ στην Καβάλα πήρε την πρωτοβουλία για να συνταχθεί αυτό το απίθανο δελτίο Τύπου-πρόταση για τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να οργανωθεί η φετινή παρέλαση στην πόλη. Συλλογικό είναι το κακό, συλλογικό και το ατόπημα. Και ως τέτοιο πρέπει να κριθεί.  

Γιατί «κακό» και «ατόπημα»; Πρωτίστως για το αντιφατικό και το ανορθόδοξο του πράγματος. Το να μπαίνει ένα αριστερός στη «λογική των παρελάσεων» –ασχέτως τρόπων και συμβολισμών– είναι σαν να αρχίζει να «συνομιλεί» με αυτό που εξ αρχής έχει απορρίψει ως «απότοκο ολοκληρωτικών καθεστώτων». Και κάτι τέτοιο, συνέπεια δεν το λες. Δευτερευόντως –και επί των πρακτικότερων– γιατί το περί κατάργησης της εξέδρας των επισήμων είναι μεν «πιασάρικο» επικοινωνιακά, αλλά δεν παύει να αποτελεί μέρος μιας καρικατούρας, ενώ αποτελεί «τελετουργική φαιδρότητα» η πρόταση για συμμετοχή στην παρέλαση των ενώσεων των αντιστασιακών, των εργαζομένων, των αγροτών, των σωματείων των συνταξιούχων, των δημιουργικών δυνάμεων του τόπου μας…

Συγχωρέστε με όμως, σύντροφοι, αλλά επειδή εγώ το έχω μέσα μου το αντιρατσιστικό, γιατί στη πρόταση δε συμπεριλαμβάνετε και το κίνημα των ομοφυλοφίλων που, στο κάτω-κάτω της γραφής, έχει και μία εμπειρία παραπάνω από παρελάσεις;

Κι αν νομίζετε ότι το… τρολάρω, μέγα λάθος! Στην κωμωδία προσπαθώ να συνεισφέρω