ΠΑΡΑΛΛΗΛΕΣ ΟΨΕΙΣ ΜΙΑΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ

Παρακολούθησα με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον τις αντιδράσεις που προκάλεσε η κατάληψη των αντιεξουσιαστών στο Κόκκινο της Αθήνας, αλλά και τις αντίστοιχες των εδώ συντρόφων κατά τη διάρκεια της κατάληψης των γραφείων του ΣΥΡΙΖΑ στην Καβάλα. Τις παρακολούθησα και… εξεπλάγην! Πρώτα για τη ασθενική (ούτε καν επιλεκτική) μνήμη των περισσοτέρων, κατόπιν για την ποιότητα των συμπεριφορών που ορισμένοι επέλεξαν για να εκφράσουν τον «κομματικό τους πατριωτισμό» και, τέλος, για την ερασιτεχνική (έως παιδαριώδη) φύλαξη των χώρων ενός κόμματος που κυβερνά τη χώρα! Ας μείνουμε όμως στα ουσιώδη, καθότι το τελευταίο απλά αντικατοπτρίζει την… ωραία ατμόσφαιρα!

Στις διαδικτυακές κοινότητες, κυρίαρχη άποψη ήταν αυτή που «ήθελε» τους αναρχικούς «έμμεσους συμμάχους» της καθεστωτικής ενημέρωσης, με το σκεπτικό ότι σε μία τόσο κρίσιμη, ρευστή και ευάλωτη περίοδο (που έτσι είναι), η κυβέρνηση στερούταν το δικαίωμα να «κοινωνήσει» τις δικές της απόψεις. Σωστό μεν ως επιχείρημα –αναλογιζόμενοι βεβαίως ότι αυτού του είδους οι καταλήψεις έχουν συμβολικό χαρακτήρα και ως εκ τούτου είναι και μικρής διάρκειας– αδύνατο ωστόσο για να «στηρίξει» και το πολιτικό διακύβευμα. Ποιο είναι αυτό; Η απερίγραπτη (έως ανησυχητική) καθυστέρηση που παρατηρείται στο να αρχίζουν να τακτοποιούνται νομοθετικά οι αυθαιρεσίες και οι παρανομίες στο «τσίρκο των συχνοτήτων». Στο να μπει ο κάθε καναλάρχης στη γραμμή για τον… πάγκο του, ενίοτε και στο δρόμο για το σπίτι του (ή όπου αλλού). Και φυσικά, στο να πληρωθούν πάραυτα όλα τα χρήματα που χρωστάνε στο Δημόσιο. Που λίγα δεν τα λες. Ταυτόχρονα, δεκάδες απορίες και ερωτήματα εγείρει και η «χρονική χαλαρότητα» μέσα στην οποία κινείται το θέμα της επαναλειτουργίας της ΕΡΤ.

Όσο αυτά τα ζητήματα παραμένουν στον «αέρα», η κυβέρνηση θα είναι μονίμως στριμωγμένη επικοινωνιακά και, μεταξύ μας, κανένα Κόκκινο και κανένας Αρβανίτης, Κυρίτσης ή Ανανδρανιστάκης δεν πρόκειται να τη «σώσουν».   

Ειπώθηκε και το άλλο: ότι οι αναρχικοί κάνουν μαγκιές εκεί που τους παίρνει… Οι υποστηρικτές αυτής της άποψης κατέθεσαν ως βασικό επιχείρημα το γεγονός ότι ποτέ μέχρι τώρα στα «αγωνιστικά και κινηματικά  πλάνα» των αντιεξουσιαστών δε συμπεριλήφθηκαν καταλήψεις στα γραφεία της Νέας Δημοκρατίας ή του ΠΑΣΟΚ. Μισή αλήθεια είναι, αλλά για την οικονομία της συζήτησης ας τη δεχτούμε ως «ολόκληρη» και ας συμφωνήσουμε με το επιχείρημα. Όταν όμως καθίσεις και το καλοσκεφτείς, απαλλαγμένος πια και από τις φορτίσεις των στιγμών, θα διαπιστώσεις ότι:

Πρώτον: τα γραφεία της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ φυλάσσονται τόσο καλά που ακυρώνουν ακόμη και ως σκέψη την οποιαδήποτε απόπειρα κατάληψής τους. Στρατηγικά και μόνο να το δεις, ντου σε «αρματωμένους» δεν κάνεις ποτέ! Δεύτερον: οι καταλήψεις, εκτός από τον συμβολικό τους χαρακτήρα, παράγουν «ατμόσφαιρες» που κρατούν τις διεκδικήσεις «ζεστές» και σε εγρήγορση. Πόσο μάλλον όταν για το ίδιο (ή σχεδόν το ίδιο) περιεχόμενο με αυτές έχουν προηγηθεί και ανάλογες «κυβερνητικές υποσχέσεις». Τρίτον: είναι λιγάκι too much η Αριστερά να αντιδρά με όρους «ιδιοκτησίας», την ώρα που ευαγγελίζεται «ανοιχτές κοινωνίες» και «ελευθερίες έκφρασης». Ως εκ τούτου, η κατάληψη στο Κόκκινο (και για όσες μέρες αυτή κράτησε) θα μπορούσε να «παίξει» και ωσάν παράδειγμα δημοκρατικής αντίληψης.   

Στα καθ’ ημάς; Η κατάληψη των γραφείων του ΣΥΡΙΖΑ στην Καβάλα ανέδειξε (εκτός των άλλων) και το τεράστιο έλλειμμα «πολιτικής παιδείας» που διαπερνά ορισμένα στελέχη του κόμματος. Τώρα και κάποια από τα πρωτοκλασάτα. Τα ελάχιστα να αληθεύουν από αυτά που «ακούστηκαν», κάποιοι μάλλον φαίνεται να έχουν καβαλήσει για τα καλά την «κάλαμον της εξουσίας» και αρχίζουν να εκδηλώνουν συμπεριφορές ευθέως αντίθετες με τον πολιτικό πολιτισμό της Αριστεράς. Γιατί, όπως και να το κάνουμε, ο «τρόπος» είναι αυτός που καθορίζει τα πάντα. Ο «τρόπος» και η «γλώσσα».

Απορίας άξιον; Εκείνο το περίφημο θα κουβεντιάσουμε ακόμη και με τους κουκουλοφόρους, για ποιους άραγε να το έλεγε ο υπουργός Δικαιοσύνης; Και τελικά, ποιο το σημαίνον και ποιο το σημαινόμενο!

Το κείμενο αυτό, συνέπεσε με την 25^η ημέρα απεργίας πείνας είκοσι και πάνω κρατουμένων στις ελληνικές φυλακές.