ΣΥΓΧΩΡΕΣΤΕ ΜΕ ΔΕΣΠΟΤΑ...

Τον σέβομαι ιδιαίτερα και τον εκτιμώ βαθιά τον Μητροπολίτη Σισανίου και Σιατίστης Παύλο. Για το ποιμαντικό του έργο, για την ιερατική του σεμνότητα, για τους κόσμιους και μετρημένους τρόπους του. Πέραν τούτων όμως, και για τη (θεολογικά και πολιτικά) θαρραλέα του στάση απέναντι στη Χρυσή Αυγή. Ο Μητροπολίτης Παύλος υπήρξε η φωτεινή εξαίρεση στον «κανόνα της σιωπής» που επέλεξε να τηρήσει η πλειοψηφία των Ιεραρχών σε σχέση με το κόμμα των Ελλήνων Ναζιστών. Πράγματα γνωστά και καταγεγραμμένα.

Την περασμένη εβδομάδα, ο εκκλησιαστικός ιστότοπος romfea.gr φιλοξένησε ένα κείμενο του Μητροπολίτη Παύλου με τίτλο Ετοιμάζετε για την πατρίδα μέρες σήψης και παρακμής, «εμπνευσμένο» και ορμώμενο από το «σκάνδαλο των ημερών»! Ήγουν, το Σύμφωνο Συμβίωσης!

Μου είναι στενάχωρο, αλλά θέλω να είμαι ειλικρινής! Αυτήν τη φορά, ο Σεβασμιώτατος Παύλος με… απογοήτευσε! Όχι γιατί τάσσεται εναντίον του νομοσχεδίου. Όχι! Άλλωστε, εκ της θέσεώς του και του ρόλου του, δεν θα μπορούσε να έχει διαφορετική εκτίμηση για τα όσα προβλέπει το εν λόγω νομοσχέδιο. Άλλου εστιάζονται οι δικές μου «διαφορές» και οι ενστάσεις. Αλλού και οι «ενοχλήσεις» μου!

Πριν όμως απ’ αυτές και πριν από οποιαδήποτε αντιπαράθεση στα επιχειρήματά του, οφείλω να σημειώσω (και να επαινέσω) την ξεκάθαρη θέση του απέναντι στις κανιβαλικές διαθέσεις που εξέφρασαν πρόσφατα μερικοί εκ των… συναδέλφων του! Ο λόγος του, κόσμημα και βάλσαμο μαζί, γι’ αυτό και τον προτάσσω. Γράφει:

Ἡ κάθετη άρνηση της Εκκλησίας στην αποδοχή της ομοφυλοφιλίας δεν σημαίνει την απόρριψη, ούτε την περιφρόνηση, ούτε περισσότερο το φτύσιμο κανενός ανθρώπου. Αυτός ὁ λόγος πού ακούστηκε από ιερωμένο πρόσωπο ΔΕΝ έχει σχέση με την Εκκλησία γιατί δεν έχει καμία σχέση με τον Χριστό. Ὁ Χριστός δεν μίλησε ΠΟΤΕ με τέτοιο τρόπο για τούς αποτυχημένους και τούς αμαρτωλούς. Μίλησε με αγάπη, τούς θεράπευσε από τις ασθένειες τους, τούς προειδοποίησε να μην ξαναμαρτήσουν για να μην τούς συμβούν χειρότερα, αλλά ποτέ δεν τούς έφτυσε και δεν έδιωξε κανένα από όσους τον πλησίασαν. Ἡ Εκκλησία δεν είναι ιδεολογία, είναι αγάπη και επειδή είναι αγάπη, είναι αλήθεια και διακονεί και την αγάπη και την αλήθεια.

Ας έρθουμε όμως στα επίμαχα και σε αυτά που έδωσαν αφορμή και «πάτημα» για σκέψεις και προβληματισμούς. Λέει ο Μητροπολίτης Σιατίστης: Ὁ Θεός κατασκεύασε τον άνθρωπο και ὁ τρόπος της κατασκευής του, ἡ διαφοροποίηση των φύλων, το γενετικό υλικό του κάθε φύλου, ἡ σοφία της κατασκευής του ανθρωπίνου σώματος είναι έργο του Θεού έργο της Σοφίας Του και της Αγάπης Του. Αυτή δε η αλήθεια της Εκκλησίας είναι εκείνη πού «πανταχού, πάντοτε και υπό πάντων επιστεύθη». Αυτή η αλήθεια δεν αλλάζει γιατί απλά είναι αλήθεια.

Άσχετα με το τι πιστεύει ο καθένας για την «κατασκευή του ανθρώπου», η «γενετική προσέγγιση» του κυρίου Παύλου είναι προφανής. Ορθόδοξος ιεράρχης είναι, την «κοσμοθεωρία» της δικιάς του Ομολογίας θα υπερασπιστεί και θα διακονήσει. Όμως, όταν η Πίστη γίνεται αντικείμενο «υπεροχής», υπάρχει πρόβλημα. Και μάλιστα σοβαρό. Πόσο μάλλον όταν η Πίστη «επενδύεται» και με το… αλάθητο! Ταπεινή μου εκτίμηση είναι ότι το πανταχού, πάντοτε και υπό πάντων επιστεύθη, είναι αρκούντως υπερβολικό μα και ιστορικά αμφισβητήσιμο.

Πάμε τώρα και στα περί ομοφυλοφιλίας. Γράφει: Έτσι επάνω στο θέμα της ομοφυλοφιλίας η θέση της Εκκλησίας είναι ξεκάθαρη. Ο Θεός εποίησε τον άνθρωπο! «Άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς» και με τον τρόπο της κατασκευής τους τούς έδωσε την δυνατότητα να αυξάνονται και να πληθύνονται και να κατακυριεύσουν της γης. Ούτε άρσεν και άρσεν, ούτε θήλυ και θήλυ, αλλά άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς.

Αν δεν κάνω λάθος, ο άνθρωπος δεν είναι ΜΟΝΟ «μηχανή αναπαραγωγής». Στη «γύρω ζωή», υπάρχουν δεκάδες παραδείγματα ανθρώπων που συμβιώνουν οικογενειακά χωρίς κανένα… αυξητικό άγχος! Φρονώ δε και χωρίς καμία διάθεση… κατακυρίευσης! Επιλογή ή οργανική και βιολογική αδυναμία; Αδιάφορο! Η ουσία είναι ότι η συνύπαρξη δύο ανθρώπων δεν «λειτουργεί» μέσα από αυτοσκοπούς, αλλά μέσα από έλξεις. Προϋπόθεση για να συμβιώσεις με έναν άνθρωπο, είναι η έλξη. Προπάντων; Η ερωτική έλξη! Όλα τα άλλα, δουλειές για τις… προξενήτρες!

Το ερώτημα είναι απλό: ποιος τελικά καθορίζει τον «προσανατολισμό» αυτής της έλξης; Ποιος μπορεί να «εισβάλλει» κανονιστικά σε μία υπόθεση αυστηρά ενστικτώδη; Και το άλλο: ποιος όρισε «σεξουαλικούς ελεγκτές»; Γιατί ο Χριστός, αποκλείεται! Αφήστε που μας «κυνηγάει» ακόμη το προπατορικόν του… άρσεν και του θήλυ!

Στη συνέχεια, παραδόξως πώς, ο Μητροπολίτης καταφεύγει σε μία γλωσσική ακροβασία για να στηρίξει το «αμαρτωλόν» της ομοφυλοφιλίας. Αντιγράφω: από την άλλη μεριά η Εκκλησία μίλησε για την αμαρτία του ανθρώπου. Το ρήμα αμαρτάνω σημαίνει στα ελληνικά αποτυχαίνω, κάνω λάθος. Ἡ λέξη αμαρτία σημαίνει αποτυχία…

Αγνοώ από ποια λεξικά έχει αυτήν την ενημέρωση ο κύριος Παύλος, αλλά στα δικά μου, η λέξη «αμαρτία» ερμηνεύεται ως παράβαση του θρησκευτικού νόμου από τον άνθρωπο. Το αν η λέξη «παράβαση» –με τη θρησκευτική της νοηματοδότηση– συνάδει με την «αποτυχία», τότε πολύ φοβάμαι ότι όλοι μας (μα όλοι μας) είμαστε εν δυνάμει αμαρτωλοί! Ακόμη και ο πιτσιρικάς του δημοτικού που «απέτυχε» στο… Σκέφτομαι και Γράφω!

Και συνεχίζει επ’ αυτού: Κάποιοι νόμισαν ότι αν αλλάξουν ή περιποιηθούν τις λέξεις θα αλλάξουν και τα πράγματα. Έτσι μπορούν να βαπτίσουν την αποτυχία σαν «διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό». Το θέλετε έτσι; Νομίζετε ότι με τον τρόπο αυτό αλλάζετε την ουσία των πραγμάτων; Ευχαρίστως αν αυτό σας ικανοποιεί να δεχθώ τον όρο «διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό», αλλά έχω την ευθύνη να σας προειδοποιήσω ότι πρόκειται για αποτυχημένο προσανατολισμό.

Δεν αμφισβητώ τις αγαθές προθέσεις του Σεβασμιώτατου. Και δικαίωμά του να έχει όποια άποψη θέλει για την ομοφυλοφιλία. Αλλά, αναρωτιέμαι: πού κατατάσσει μία τέτοια λογική τον (ας πούμε) οικογενειάρχη που δέρνει τη γυναίκα του και πού (επί παραδείγματι) τον Κώτσα Ταχτσή, τον Γιάννη Τσαρούχη, τον Ντίνο Χριστιανόπουλο ή τον Μάνο Χατζιδάκι; Ποιος ο «ηθικός» και ποιος ο κίναιδος; Ποιος ο χριστιανός και ποιος ο… έξω από δω; Και για να το προεκτείνω: πόσο «νόμιμος» θρησκευτικά είναι κάποιος που διάγει βίο σύμφωνο με τη «θεολογική ορθότητα», αλλά οι σεξουαλικές του επιθυμίες διοχετεύονται και πέραν της… τεκνοποίησης; Ποιος τον ελέγχει στο «κρεβάτι» του; Και ποιος στις… εκπορνεύσεις; Να εικάσω περίσσευμα υποκρισίας; Ή αυτήν να την «κρατήσω» για όσα «συμβιούν» στους κόλπους της ίδιας της Εκκλησίας;

Κι ενώ όλα τα παραπάνω θα μπορούσαν να «μετέχουν» σε έναν τίμιο και πολιτισμένο διάλογο, «έρχεται» η κατακλείδα του κειμένου του κυρίου Παύλου και ανατρέπει ένα μεγάλο μέρος των καλών (ένθεν κακείθεν) προθέσεων. Και πώς αλλιώς, όταν η αντιπαράθεσή του με την Εξουσία γίνεται με όρους… προφητείας! Θέλετε και το τεκμήριο; Ιδού: Μήπως κύριοι της Εξουσίας θα πρέπει ἡ Εκκλησία να προσαρμοστεί αύριο και με την παιδοφιλία ή την κτηνοβασία; Κάποιοι περιμένουν μετά το πέρασμα τη σχετική νομοθεσίας να αρχίσουν να σας ενοχλούν και για την νομιμοποίηση και της παιδοφιλίας.

Ένα θα πω: και μόνον η αναφορά της παιδοφιλίας και της κτηνοβασίας σε ένα κείμενο που έχει στο επίκεντρο την ομοφυλοφιλία και το Σύμφωνο Συμβίωσης, συνειρμικά και μόνο, εξισώνει τους ομοφυλόφιλούς με τους παιδόφιλους και τους κτηνοβάτες. Κι αυτό, αν μη τι άλλο, είναι πολλαπλά επικίνδυνο. Ενδεχομένως, και βούτυρο στο ψωμί των χρυσαυγιτών!