Ο,ΤΙ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΧΑΙΡΟΝΤΑΙ

Αντιγράφω το post που «ανέβασε» στον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook ο Αντιπεριφεριάρχης Καβάλας Θεόδωρος Μαρκόπουλος: Με απόφαση του Περιφεριάρχη, Γ. Παυλίδη εγκρίθηκαν τα χρήματά ώστε να υλοποιηθεί το απαραίτητο έργο για την βελτίωση της πρόσβασης στην Γκιόλα της Θάσου. Υλοποιείται έτσι η σχετική δέσμευση και πλέον όλοι οι τουρίστες και οι επισκέπτες θα έχουν άνετη και ασφαλή πρόσβαση στο μοναδικού κάλους αξιοθέατο του νησιού.

Πριν από τα ουσιώδη, μία μικρή παρένθεση: οφείλω να ομολογήσω ότι δεν γνώριζα την ύπαρξη «σχετικής δέσμευσης» από την παράταξη του κυρίου Παυλίδη που αφορούσε στην «αξιοποίηση» της Γκιόλας. Προφανώς, συνελήφθην αδιάβαστος! Κλείνει η παρένθεση και περνάμε στα μείζονα.

Η «διαδικτυακή ανακάλυψη» της Γκιόλας από τον «τουρισμό», υπήρξε μοιραία για το φυσικό περιβάλλον της περιοχής! Μοιραία και τραγική! Εύλογα, ένας εκ των συνομιλητών τού –σεβαστού και τα μάλα αγαπητού– Αντιπεριφεριάρχη, απευθύνει την καίρια ερώτηση: πότε επισκεφτήκατε κύριε Μαρκόπουλε για τελευταία φορά τη Γκιόλα; για να λάβει την άμεση (και… αφοπλιστική) απάντηση: το καλοκαίρι!

Και λέω: αφού ήταν τόσο πρόσφατη η «επαφή» του φίλτατου Θεόδωρου με την Γκιόλα, θα «έπεσε» (φαντάζομαι) στην αντίληψή του και η καραμπινάτη οικοδομική αυθαιρεσία που προέκυψε λίγα μόλις μέτρα από την «τουριστική ατραξιόν» της περιοχής. Και ρωτάω: εκ της πολιτικής (και μόνο) θέσεώς του, όφειλε ή δεν όφειλε να καταγγείλει στις αρμόδιες υπηρεσίες την παρανομία; Φρονώ πως η απάντηση είναι αυτονόητη: ΟΦΕΙΛΕ! Το έπραξε; Δυστυχώς –και κρίνοντας εκ του αποτελέσματος–, εικάζω πως όχι! Η καντίνα-καφετέρια-ταβέρνα (όχι, για rooms to let δεν παίρνω όρκο) παραμένει εκεί, αγέρωχη και κερδοφόρα! Καταπατώντας κάθε έννοια πολεοδομικής νομιμότητας και υγιούς ανταγωνισμού.

Σκέφτομαι: αν αυτό το κτίσμα που εμφανίστηκε μέσα σε ένα καθ’ όλα «πρωτόγονο τοπίο» (και πέρασε εντελώς «απαρατήρητο» από τον κορυφαίο πολιτικό παράγοντα του νομού), τι άραγε μπορεί να μας προκύψει αν με το έργο της Περιφέρειας «ομαλοποιηθούν» οι συγκοινωνιακές προσβάσεις; Ποιος θα ελέγξει τα παρεπόμενα της «ανάπτυξης»; Ποιος θα εγγυηθεί την προστασία του περιβάλλοντος από τον «τουριστικό ορυμαγδό»; Και εν τέλει, ποιος θα μας σώσει από κάτι απίθανους που άρχισαν ήδη να προτείνουν και αλλαγές στη ονομασία! Ήγουν, από Γκιόλα σε… Νεραϊδότοπο, Σπηλιά των Σειρήνων, Λουτρό της Αφροδίτης; Ποιος;

Ναι μεν ρητορικά τα ερωτήματα, αλλά μαζί και αγωνιώδη. Με την αντίληψη της τσιμεντοποίησης να κυριαρχεί (διαχρονικά) σε όλους τους πολιτικούς και οικονομικούς σχεδιασμούς της Περιφέρειας, το περιβαλλοντικό μέλλον του τόπου διαγράφεται ζοφερό! Ένα είναι γεγονός: όλοι οι «αρμόδιοι» και οι «θεματικοί» που προέκυψαν στα «κοινά» την τελευταία δεκαετία, δεν έχουν την πνευματική ικανότητα να ιεραρχήσουν τις αναπτυξιακές ανάγκες στη βάση της «λειτουργικότητας της φύσης» και της συνέχειας των Ιστορικών μας διαδρομών. Ημιμαθείς και μέτριοι, αναλώνονται σε «πολιτικές αρπαχτές» και φιγουρατζίδικες φαντασμαγορίες. Κατά συρροή κακόγουστες και κατά κανόνα γραφικές. Γι’ αυτό και επικίνδυνες!

Και για επίλογο: το φαεινό μυαλό που σκέφτηκε την ασφαλτόστρωση της διαδρομής προς τη Γκιόλα, έχει μεριμνήσει και για την απορριμματική λαίλαπα που θα προκύψει με την κατακόρυφη αύξηση της κυκλοφορίας; Έχει δει το σκουπιδαριό που «αναπαύεται» (και διαρκώς αυξάνεται) ένθεν κακείθεν του οδικού δικτύου του νησιού για να έχει έτσι και ένα μέτρο σύγκρισης για το τι μπορεί να συμβεί στο άμοιρο τοπίο της Γκιόλας;

Με τη μικρή μου εμπειρία, μπορώ να το «πάρω επάνω μου» και να απαντήσω: ούτε που το νοιάζει!