ΟΧΙ ΜΙΑ, ΔΕΚΑ ΚΑΡΤΕΣ ΦΙΛΑΘΛΟΥ!

Αντιγράφω την ανακοίνωση του Συνδέσμου Φιλάθλων ΑΟ Καβάλας «Γαλάζιοι Αργοναύτες», η οποία μοιάζει να είναι αρκούντως επηρεασμένη (και προσαρμοσμένη) στο… πνεύμα των ημερών. Λέει: Το νέο έτος, ως Άγιος Βασίλης, ο Σταύρος Κοντονής φιλοδοξεί να φέρει στους οπαδούς ένα μοναδικό δώρο! Την Κάρτα Φιλάθλου. Από την 1/1/2016, λοιπόν, για να μπορέσει οποιοσδήποτε φίλαθλος να εισέλθει στα γήπεδα της Super League, καθώς και στην Α1 του Μπάσκετ και του Βόλεϊ, θα πρέπει να έχει εκδώσει την Κάρτα Φιλάθλου. Είναι πλέον γνωστό σε όλους τι είναι η Κάρτα Φιλάθλου και τι χρειάζεται για να την αποκτήσεις. Χρέος μας, σαν φίλαθλοι–οπαδοί, να αντιδράσουμε ενάντια σε οποιοδήποτε μέτρο καταστρέφει τα Σαββατοκύριακα μας. Είμαστε ελεύθεροι άνθρωποι –οπαδοί και όχι αριθμοί ΑΜΚΑ και θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας, τις δυνάμεις και το μυαλό μας για να καταργήσουμε αυτό το μέτρο. Η κάρτα είναι για τους οπαδούς κόκκινη γραμμή. Δεν θα μας κόψεις το γήπεδο κ. Κοντονή!

Κατ’ αρχάς, να προβώ σε μία (κατά τη γνώμη μου, αναγκαία) επισήμανση: ουδείς Σύνδεσμος ποδοσφαιρικής ομάδας δικαιούται να χρησιμοποιεί την λέξη «φίλαθλος». Ορθότερο όλων θα ήταν η αντικατάστασή της με αυτήν του «οπαδού» για να αποφευχθούν οι συγχύσεις και τα μπερδέματα. Γιατί αυτά τα μεσοβέζικα «φίλαθλοι - οπαδοί», είναι μόνο για εσωτερική κατανάλωση. Σύνδεσμοι Οπαδών, λοιπόν, για να μπορούμε να συνεννοηθούμε!

Τι εστί οπαδός; Δεν ξέρω τι λέει ο Μπαμπινιώτης, αλλά αν κρίνω από παρεμφερείς καταστάσεις, τα στοιχεία και οι ιδιότητες που τον διακρίνουν είναι: η «πίστη» και η «αφοσίωση» σε μία κοινή «ιδέα» (που δεν είναι απαραίτητο να είναι μόνο θρησκευτική ή πολιτική), η μονομέρεια και η απολυτότητα της κρίσης του, η έλλειψη αντικειμενικότητας, οι τάσεις φανατισμού (ενίοτε και «τυφλού»), πρωτίστως όμως μία εσωτερική ανάγκη «στρατιωτικοποίησης» των (όποιων) ιδανικών.

Κατά κανόνα, οι οπαδοί δεν είναι τίποτε άλλο από απλά φερέφωνα επιτήδειων –θα προσέθετα και επικίνδυνων– παραγόντων του δημόσιου βίου. Ασχέτως «θεωρητικού προσχήματος», άγονται και φέρονται από συγκεκριμένα συμφέροντα, υπακούουν σε αλλότρια κελεύσματα και, αργά ή γρήγορα, μετατρέπονται σε «κοινωνικούς σωματοφύλακες»! Τούτων λεχθέντων, η ανακοίνωση των «Γαλάζιων Αργοναυτών» βρίθει από αθλητικοπολιτικά παραληρήματα και αντιστασιακές κορώνες, κατά το μάλλον ή ήττον, εμφορούμενες και από πνεύμα… ψεκασμού!

Ειλικρινά, δεν θα είχα κανένα πρόβλημα να δεχτώ την οποιαδήποτε αντίδραση για την «κάρτα φιλάθλου», αν αυτή αποτελούσε τη συνέχεια ενός «οπαδικού κινήματος» ενάντια σε ό,τι μας… χαράζει! Γιατί, αν η εν λόγω κάρτα λειτουργεί ως μέσο «φακελώματος», τίποτε καινούριο δεν έρχεται να προσθέσει σε αυτό που κάποιοι θα ονόμαζαν «καταπάτηση της ανθρώπινης ελευθερίας». Έχουν προηγηθεί δεκάδες «κάρτες», δεκάδες pins και δεκάδες «κοινωνικά δίκτυα» για τον σκοπό αυτό. Κι όλα με τη συγκατάθεση όλων. Μηδέ των (νεόκοπα) εξεγερμένων οπαδών εξαιρουμένων.

Όπερ μεθερμηνευόμενο; Κανένα γήπεδο δεν «κόβει» η κάρτα φιλάθλου. Κανένα Σαββατοκύριακο δεν καταστρέφει. Αυτά είναι για τους αφελείς των διάφορων «θυρών», που στοιχίζονται πίσω από τους μαφιόζους προέδρους και τους υπαλλήλους-μπράβους των διάφορων ΠΑΕ. Υπ’ αυτήν την έννοια, οποιαδήποτε «φωνή διαμαρτυρίας» ενάντια σε αυτό το μέτρο «συνομιλεί» (εμμέσως πλην σαφώς) με την ανομία και τη βία. Για να μπορούμε να συνεννοηθούμε (δις)!