ΥΠΟΝΟΜΕΥΟΝΤΑΣ ΜΙΑ ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ

Στην Ελλάδα, οι ομοφυλόφιλοι –όπως και όλες οι σεξουαλικές μειονότητες– είναι μία περιθωριοποιημένη και καταπιεσμένη κοινωνική ομάδα. Είναι άνθρωποι που έχουν υποστεί το bullying της αρκούδας από την πρώτη κιόλας μέρα που έκαναν γνωστή (και ορατή) τη διαφορετικότητά τους. Bullying στο σχολείο, bullying στην αγορά, bullying στο χώρο της εργασίας τους. Άνθρωποι που ζούσαν (ή και ζουν;) στις σκιές της… φυσιολογικής ζωής.

Ούτως ειπείν, η ΛΟΑΤ κοινότητα έχει κάθε λόγο να «πανηγυρίζει» μετά την ψήφιση του Συμφώνου Συμβίωσης. Δεν είναι λίγο πράγμα αυτή η δικαίωση. Σαράντα (και) χρόνια βαστάει η μάχη της «αποκατάστασης» και, όσο να ‘ναι, ένα «ξέσπασμα» το δικαιολογείς. Ακόμη κι αν περιέχει στοιχεία υπερβολής.

Τι δεν δικαιολογείς; Την προσβολή! Την αγένεια! Την πρόκληση για την πρόκληση! Την ασέβεια! Τη διάθεση κάποιων να μην υπολογίζουν τίποτε! Πράξεις που, τηρουμένων των αναλογιών, καθιστούν οποιοδήποτε «πολιτικό δρώμενο», ίδιο κι όμοιο με τον απέναντι φασισμό.

Θα μου πείτε, ίδιο και όμοιο το φιλί έξω από τη Μητρόπολη με τις πρόγκες, τα γιούχα και τους ξυλοδαρμούς; Όχι και σε καμία περίπτωση. Αλλά, αναρωτιέμαι: ποιος ο λόγος της «μεταμφίεσης»; Γιατί «παπάδες» οι εραστές; Γιατί θα πρέπει να καταφεύγεις στην καρικατούρα για να «την πεις» στους Αμβρόσιους και τους Άνθιμους; Γιατί η νίκη σου και η χαρά σου να σε μεταμορφώνουν σε τηλεοπτικό σούργελο; Σε δημόσιο παρατράγουδο;

Το σκηνικό έξω από τη Μητρόπολη ήταν άκρως υπονομευτικό στη σαραντάχρονη (και βάλε) πορεία του ομοφυλοφιλικού κινήματος. Ήταν μία (μικρή ή στιγμιαία, λίγη σημασία έχει) ακύρωση της σοβαρότητάς του. Mία πεζοδρομιακή εκτόνωση βλακώδους «έκφρασης». Ένα σόου ξεφωνημένου ακτιβισμού. Αντιαισθητικό και βαθιά διχαστικό.

Θέλω όμως να πω και το άλλο: γιατί τώρα οι αντιδράσεις από το χριστεπώνυμο πλήθος; Πού ήταν τότε που τα «ράσα» γινόταν «ρόμπα» από τους παπα-Σούζες και τους πάτερ Γκομένιους; Που ήταν τότε που οι διάφοροι Σεφερλήδες ανέμιζαν τα άμφια εν είδει… φτερού; Και πού άραγε όταν τόσοι και τόσοι ιερείς ξημεροβραδιάζονταν στα στασίδια της τηλεοπτικής σαβούρας;  

Όχι τίποτε άλλο, αλλά για να έχουμε και ένα μέτρο στα… ξεφωνήματα.