ΟΥΑΙ ΥΜΙΝ...

Καλέ, ποιος Φαήλος! Εδώ το πράμα έχει ξεφύγει εντελώς! Βγαίνει κοτζαμάν Μητροπολίτης και δηλώνει ότι τάσσεται κατά του Συμφώνου Συμβίωσης, προσθέτοντας ότι η ομοφυλοφιλία είναι ιάσιμη όταν ο «παθών» λάβει την… κατάλληλη αγωγή! Ακριβώς έτσι!

Προσωπικά, δε γνωρίζω αν ο Μητροπολίτης  Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας (συν Υπέρτιμος και Έξαρχος Άνω Μακεδονίας!) Θεόκλητος έχει «επαφή» με το θέμα της ομοφυλοφιλίας, αλλά αν κρίνω από το… πόρισμα, ένα «κουσούρι» μού το βγάζει! Αυτό του φοβικού και του ρατσιστή και ο Θεός να με συγχωρέσει για τις προσάψεις. Ως εκ τούτου –και επειδή, ανίκητη τελικά η εθνικοθρησκευτική φανατίλα– λέω να το «πάρω αλλιώς», λαμβάνοντας υπ’ όψιν και τα συναφή με το σεξ αμαρτήματα, έτσι όπως με κάθε λεπτομέρεια τα περιέγραψε εις το παρελθόν ο Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ. Ήγουν, αυτά που σχετίζονται με τον πρωκτό και το στόμα!

Κατ’ αρχάς –και επειδή εγώ δεν είμαι της… προλήψεως– δεν πήρα ποτέ στα σοβαρά το ότι τα οψώνια της αμαρτίας είναι θάνατος και η  παράχρησις των σωματικών οργάνων του ανθρωπίνου όντος εγκυμονεί τρομακτικές συνέπειες τόσο στην ψυχική όσο και την σωματική υγεία του! Από το ένα αφτί έμπαιναν, από το άλλο έβγαιναν. Ως εκ τούτου, του έδωσα και κατάλαβε, με αποτέλεσμα, μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα να εμφανιστούν και οι πρώτες διαταραχές! Ξέρετε, μία αλλαγή της φωνής προς το… μελωδικό, μία τάση… χορευτικού στο βάδισμα, μαγείρεμα με ποδιά, αντιρυτιδικές κρέμες προσώπου, πολύ Αλμοδοβάρ και Ντέιβιντ Μπάουι, ψώνισμα με Βιρτζίνια Γουλφ και Τένεσι Γουΐλιαμς… Αφήστε που δεν άφηνα σόου για σόου του Γιώργου Μαρίνου!

Έκκλητος βίος, αδελφοί μου (και αδελφές μου). Διάβαζα κι εκείνα της Αυριανής για τους «κίναιδους» και, όσο να πεις, μια τρομάρα την πήρα! Σκιάστηκα! Πού θα με βγάλει αυτή η κατηφόρα, σκέφτηκα, και πήρα τη μεγάλη απόφαση: πήγα στον αρχιμανδρίτη της γειτονιάς μου, τον Παχούμιο με τ’ όνομα! Κούκλος μέσα στο γένι και το ξεκούμπωτο ράσο! Συν το ότι έφτιαχνε και χαλαρωτικά κοκτέιλ μέσω ψαλμών και απολυτίκιων. Να μην τα πολυλογώ, η θεραπεία απέτυχε παταγωδώς. Ευτυχώς αποφύγαμε το σκάνδαλο. Εκκλησιαστικό και πολιτικό, καθότι σ’ όλα μέσα ο Παχούμιος (με τ’ όνομα)!

Η δεύτερη απόπειρα «ίασης» και σωτηρίας προέκυψε χάριν μίας εκδρομής του φιλανθρωπικού σωματείου «Η Θωπεία», πρόεδρος του οποίου υπήρξε ο διαχειριστής της πολυκατοικίας μας ο οποίος, εκτός από τα γλυκά μάτια, μου έκανε και ευκολίες στα κοινόχρηστα. Ενίοτε τα πλήρωνε και ο ίδιος! Με τον Τρύφωνα λοιπόν, δρόμο πήραμε, δρόμο αφήσαμε, βρεθήκαμε στο μοναστήρι του Οσίου Δαυίδ, ψηλά εκεί στα όρη και τα βουνά! Και εμένα, δε μου έφτανε η ζαλάδα από το υψόμετρο, είχα και τον Τρύφωνα να μου εξιστορεί τα εγκλήματα των κομμουνιστοσυμμοριτών στα πέριξ του μοναστηριού. Ήρθα και πάνιασα!

Μέχρι που πλησίασε κοντά μου εκείνος ο στιβαρός καλόγερος! Στυλώθηκα αμέσως! Ασπάστηκα με ευλάβεια την δεξιάν του, ένιωσα ένα χάδι στην κεφαλή (κάτι σαν… Θωπεία) και αμέσως μετά, δέχτηκα πρόσκληση για το κελί του! Ο Τρύφωνας μού ψιθύρισε κάτι για «πνευματικό» και με χτύπησε στην πλάτη όλο γλύκα! Άντε μπας και δεις το φως σου, είπε, και με άφησε μόνο με τον Αβακούμ.

Το τι είδα δε θα σας το πω, γιατί σας ξέρω πόσο Τατιάνες είστε. Αυτό όμως που μου έμεινε από την εμπειρία, είναι ένα: με νηστεία και προσευχή, η… πουστία δεν κόβεται. Εκτός κι αν ξέρει κάτι παραπάνω ο σεβαστός Θεόκλητος! Λέτε να τον επισκεφτώ;