Ε ΟΧΙ ΚΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ...

Βούιξε, λέει, η Καβάλα από το συνταρακτικό νέο! Εφημερίδες, ραδιόφωνα, κανάλια, ιστοσελίδες, όλα… επί ποδός ενημέρωσης. Η περιέργεια φούντωσε. Οι υποθέσεις διαδέχονταν η μία την άλλη. Τα σενάρια «φόρτωναν» από δράση και αγωνία. Και αρκούσε μία προ-ανακοίνωση(!) της Αστυνομικής Διεύθυνσης για να εντείνει τον θόρυβο και το σασπένς. Ειδικά όταν από τις «διαρροές» αφήνονταν να φανεί ότι στην «πολύκροτη υπόθεση» εμπλέκονται και άτομα «υπεράνω πάσης υποψίας»! Ποιος είδε τους ανθρωποφάγους και δεν τους φοβήθηκε…

Προτού συνεχίσω, οφείλω μία απαραίτητη διευκρίνιση: η όποια πολιτική ή επιστημονική αντίληψη που μπορεί να έχει κάποιος για τον τρόπο καταπολέμησης των ναρκωτικών, παραμένει εντελώς άσχετη και ξεκομμένη σε σχέση τη «φιλοσοφία» και τον προγραμματισμό που διέπει τις διωκτικές αρχές, από τη στιγμή που αυτές είναι υποχρεωμένες να κινούνται μέσα σε ένα νομοθετικό πλαίσιο που καθορίζει εκ των προτέρων τα επιχειρησιακά τους σχέδια. Ως εκ τούτου, αξίζουν έπαινοι και συγχαρητήρια στην Αστυνομική Διεύθυνση Καβάλας για το αποτέλεσμα των πρόσφατων ενεργειών της.

Πάμε όμως στην ουσία, βοηθούμενοι και από μία… υπόθεση εργασίας: πείτε ότι για τις ανάγκες ενός παγκόσμιου πειράματος, η χώρα μας θα ήταν αναγκασμένη να θέσει για έναν μήνα εκτός νόμου τον καφέ και τα τσιγάρα. Μπορείτε να διανοηθείτε πόσες «εγκληματικές οργανώσεις» θα δημιουργούνταν για να καλυφθούν οι ανάγκες της χρήσης τους; Μπορείτε να σκεφτείτε πόσες χιλιάδες εθισμένοι στην καφεΐνη και τη νικοτίνη θα «έπεφταν» στην παρανομία για να ανταπεξέλθουν στη στέρηση; Πόσα κέρδη θα απέφερε στο παράνομο εμπόριο η τεράστια ζήτηση; Τι σχέσεις θα αναπτύσσονταν ανάμεσα στους «χρήστες» και τους εμπόρους; Και τι κοινωνικές διαστάσεις θα έπαιρνε εν τέλει αυτή η πρόσκαιρη απαγόρευση;

Στην υπόθεση που «συγκλόνισε την κοινή γνώμη της πόλης», στη θέση των νόμιμων –άρα και «αθώων»– προϊόντων, βρέθηκε η παράνομη και δαιμονοποιημένη κάνναβη και, κατ’ επέκταση, όλοι όσοι (με τον έναν ή τον άλλον τρόπο) συνδέονται με αυτή. Κι αν κρίνω από τον αριθμό των συλληφθέντων (που κάποιοι ανόητοι δημοσιογραφούντες έσπευσαν να τους «δώσουν» βορά στα λαίμαργα πλήθη με νυχτερινές λήψεις από το Δικαστικό Μέγαρο, χωρίς ακόμη να έχει «ενοχληθεί» ο αρμόδιος Εισαγγελέας), αλλά και από αυτά που αναφέρουν τα ρεπορτάζ της «επόμενης μέρας», η μεγάλη πλειοψηφία των «μελών της εγκληματικής οργάνωσης» ήταν χρήστες. Η δε ποσότητα (κάπου εκεί στα έξι με επτά κιλά), ίσα–ίσα που εξασφάλιζε μία «λιτή» και λελογισμένη χρήση ενός μήνα για τα (πάνω–κάτω) 75 άτομα που εμπλέκονται στο… κύκλωμα.

Τι θέλω να πω; Ότι είναι κομματάκι βάρβαρο και υπερβολικό να στιγματίζονται τόσοι άνθρωποι ως εγκληματίες, ένεκα ενός προσωπικού πάθους που –και εδώ είναι το τραγικό και το οξύμωρο μαζί– σε δεκάδες χώρες της πολιτισμένης δύσης (ένθεν κακείθεν του Ατλαντικού) έχει «εξασφαλίσει» προ πολλού την ελευθερία και τη νομιμότητά του.

Και για να προλάβω όσους αυθόρμητα σπεύσουν να αντιπαρατεθούν στην οποιασδήποτε μορφής νομιμοποίηση της χρήσης της ινδικής κάνναβης (με πρόσχημα πάντα ότι αυτή γίνεται ο «προθάλαμος» για να «πέσει» κάποιος ή κάποια στα «σκληρά»), δεν έχω παρά να τους παραπέμψω στα αντίστοιχα στοιχεία των αρμόδιων οργανισμών και φορέων για να τους απαλλάξω μια και καλή από φόβους και στρεβλώσεις (ενδεικτικά: στον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, στο Υπουργείο Δικαιοσύνης της Πορτογαλίας, στα επίσημα συμπεράσματα της Πολιτείας του Κολοράντο). Και για να είμαστε σοβαροί: αυτό που κυρίως λειτουργεί ως «μέσο» για το «πέρασμα» από το χασίς στις ντρόγκες και τα χάπια, είναι μόνο το κύκλωμα της μαύρης αγοράς. Γιατί αυτό τελικά είναι που καθορίζει –κατά πώς το συμφέρει– και το είδος της χρήσης και τη διοχέτευση των προϊόντων που τη συνοδεύουν.

Συμπέρασμα; Αν δεν αλλάξει το νομικό πλαίσιο, αν δεν καθίσουμε να συζητήσουμε σοβαρά και υπεύθυνα το θέμα της αποποινικοποίησης, οι ηρωίνες και τα ψυχοτρόπα χάπια θα κάνουν πάρτι παντού. Την ίδια ώρα που εμείς θα θριαμβολογούμε και θα επιχαίρουμε για την σύλληψη είκοσι… θεριακλήδων. Ειδικά όταν αυτοί θα είναι και… πολίτες υπεράνω πάσης υποψίας.