ΚΑΙ Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Πολλοί πεφτοσυννεφάκηδες τελευταία, σύντροφοι, και δε μου αρέσει καθόλου το… απρονόητόν τους. Καλά βρε, εσείς δεν το είχατε πάρει χαμπάρι ότι η κυρία Καραβία αντιμετώπιζε από την αρχή την προεδρική θέση του ΔΗΠΕΘΕ ως μέσο επαγγελματικής αποκατάστασης; Δεν το «μυριστήκατε» από εκείνα τα «συμφραζόμενα» περί… ασυμβίβαστου; Δε βλέπατε ότι η «καλλιτεχνική της βουλιμία» βρισκόταν πολύ πιο πάνω από τον πολιτικό ρόλο που της ανέθεσαν; Τι περιμένατε δηλαδή για να το εμπεδώσετε; Τον διπλασιασμό (και βάλε) της αντιμισθία της;

Εμένα όμως –θέλετε το πιστεύετε, θέλετε όχι– ελάχιστα με απασχολούν οι βλέψεις (και οι… ορέξεις) της κυρίας Καραβία. Και ο λόγος απλός: και μόνον που καθόμαστε και ασχολούμαστε μαζί της, φτάνει και περισσεύει για να περιγράψει κανείς την πνευματική μας κατάντια, την επαρχιώτικη μιζέρια μας, τη φτήνια των πολιτικών συναλλαγών, το επίπεδο των απαιτήσεών μας. Διότι, σε ποιο σοβαρό και αισθητικά καλλιεργημένο τόπο θα κατάφερνε να γίνει «θέμα» μία ηθοποιός της κλάσης μιας… Τροχονόμου Βαρβάρας; Στην καλύτερη, άντε να έχαιρε της συμπάθειας των γηραιών κυριών κάποιου συνοικιακού ΚΑΠΗ. Και μέχρις εκεί…

Άλλοι είναι οι υπεύθυνοι αυτού του θράσους. Άλλοι είναι εκείνοι που νομιμοποιούν τη μετριότητα. Οι εντολές και οι υπογραφές άλλων είναι που διαταράζουν (το ήδη διαταραγμένο) αίσθημα της κοινωνικής αδικίας. Οι πράξεις και οι αποφάσεις άλλων είναι που «θεμελιώνουν» την πολιτική απαξία. Κι όλα αυτά, για να αποδειχθούν κάποιοι συνεπείς στο προεκλογικό τους αλισβερίσι! Εδώ πια δε μιλάμε για την ικανοποίηση ενός «καλλιτεχνικού καπρίτσιου» ή για τη μία θεσμική αναγνώριση κάποιου… ψώνιου. Εδώ μιλάμε για την επιτομή του ρουσφετιού και του βολέματος!

Να σας πω τη γνώμη μου; Αν η κυρία Τσανάκα είχε την «πολιτική πίστη» ότι ο ρόλος των προέδρων σε φορείς της εμβέλειας ενός ΔΗΠΕΘΕ είναι τέτοιος που χρήζει «επαγγελματισμού», θα έπρεπε, πρώτον: να το είχε αναγγείλει ήδη στο προεκλογικό της πρόγραμμα και όχι να μας ««πιάνει κορόιδα» πέντε μήνες μετά. Δεύτερον: να αναζητήσει τα πρόσωπα όχι μέσα από το στενό περιβάλλον της παράταξής της, αλλά από το σύνολο της τοπικής κοινωνίας. Και τρίτον: να είχε την ίδια αντίληψη και για φορείς ανάλογης με το ΔΗΠΕΘΕ σπουδαιότητας. Ας πούμε για το Δημοτικό Ωδείο, τη Δημοτική Βιβλιοθήκη, τα Δημοτικά Μουσεία. Εκεί γιατί όχι;

Αλλά, τι λέω. Εδώ κάνει μπαμ. Η σχέση της κυρίας Τσανάκα με τον πολιτισμό (με ό,τι αγωνία και μεράκι μπορεί να κουβαλάει αυτή η σχέση) είναι όπως η δικιά μου με την… πνευμονολογία. Να βήξω και να πω κρύωσα. Ε, κάπως έτσι το είδε και το ΔΗΠΕΘΕ η δήμαρχος και είπε να… ανεβάσει παράσταση.

Κι άντε τώρα εσύ να βρεις… αντιβιοτικά.